Aquaman is dezelfde film als Black Panther (maar Killmonger is de held)

Aquaman en Killmonger: Held en schurk

Het grote plaatje van Zwarte Panter en Waterman kan hetzelfde zijn, maar wanneer je probeert de bogen van de twee hoofdrolspelers op één lijn te brengen, worden de films plotseling complete tegenpolen: Zwarte Panter volgt de nieuwe koning die worstelt met de dood van zijn vader en verantwoordelijkheden voor de troon, uitgedaagd door zijn neef van buitenaf; Waterman volgt een mens-Atlantische Oceaan die zijn voorgestelde geboorterecht confronteert en zijn halfbroer, de koning, uitdaagt. Als we onze vergelijkingen uitbreiden, is Arthur Curry meer Erik Killmonger dan T'Challa.

Michaël B. Jordanië Zwarte Panter schurk was een openbaring, op papier een typische Marvel-spiegelschurk en toch doordrenkt met zo'n schokkende relativiteit dat hij een van de beste van de franchise was. Opgegroeid in Oakland door de verbannen prins N'Jobu, groeide hij op als Amerikaan of Wakandan. Neergeslagen, werd hij een soldaat voordat hij samenzweerde om terug te keren naar Wakanda en de troon op te eisen. Met zijn woede tegen een onrechtvaardige samenleving onvermijdelijk empathisch, de uitdrukking "

Killmonger had gelijk"werd gebruikelijk tijdens Zwarte Panter's recordbrekende run; hij wilde erbij horen en de wereld die hem had geschapen opnieuw in evenwicht brengen. De boosaardigheid lag in de manier waarop hij ervoor koos om dat te kanaliseren en de destructieve stap naar oorlog te zetten.

De Arthur Curry wordt verkocht in Waterman past bij deze mal - tot op zekere hoogte. Hij is de zoon van de Atlantische koningin Atlanna en een menselijke vuurtoren, maar wordt gepest door mensenkinderen en niet geaccepteerd door de Atlantiërs. De Waterman bezoeken instellen zelfs suggereren dat Atlanna sterft in een soortgelijk slecht gebruik van bureaucratie als de dood van N'Jobu, iets dat niet stuurt Arthur belandt per se in een donkere spiraal, maar ontneemt Aquaman wel zijn recht op zijn thuiswereld (zie zijn gesprek met Mera in Justice League). Vooruit stappend, zoals Killmonger, is het zijn unieke verleden dat Aquaman zo in staat maakt om een ​​nieuwe toekomst: zoals Mera tegen hem zegt in de trailer, Arthur komt uit geen van beide werelden wat hem maakt sterk.

Verwant: Aquaman kan met vissen praten en dat is oké

Het onderscheid zit hem natuurlijk in de manier waarop opvoeding wordt toegepast. Aquaman is de onzekere held, met zijn staande koning de gekke die probeert de rest van de wereld omver te werpen. Omgekeerd wordt T'Challa op alle mogelijke manieren verscheurd in een poging de toekomst van Wakanda te voelen, terwijl het de verschoppeling is die een vastberaden kijk heeft.

Terugkomend op de onafhankelijke ontwikkelingen van deze twee films, wat er in wezen is gebeurd, is dat: Zwarte Panter en Waterman hebben hetzelfde basisverhaal gemaakt, alleen om de hoofdpersoon - die toch bezig is met een coming-of-age-oorsprongsverhaal - in een andere positie erin te plaatsen. Er kan hier iets willekeurigs aanvoelen - een held en een schurk komen van dezelfde plaats en gaan welke route dan ook de verhalen vertellen hen ook - maar er is iets groters aan inherent karakter en het toepassen van iemands lessen. Bij het vergelijken vragen we wat iemand goed of slecht maakt, net zoals de films afzonderlijk doen.

-

We zullen pas de volledige reikwijdte weten van wat deze vergelijking zegt: Waterman verschijnt in december. Immers, zo ver weg, veel van Zwarte Panter's wendingen waren nog steeds verborgen; als bijvoorbeeld koningin Atlanna niet echt dood is (ze leefde nog in de continuïteit van de Nieuwe 52), dan is Arthur Curry's boog neemt een grote uitwijking van zowel T'Challa als Killmonger (hoewel ze allebei hun vaders hebben ontmoet in de Ancestral vlak).

Voor nu echter, Waterman is niet alleen een gedurfde stap voorwaarts voor DC in een post-Justice League wereld, het kan een onwaarschijnlijk contrapunt zijn voor Marvel's 2018-smash.

De Marvel-personages die Scarlett Johansson oorspronkelijk wilde spelen