'The Knick': sta me toe je te a-cysten

[Dit is een recensie van De Knick seizoen 1, aflevering 5. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Bijna het einde van de serie première, werd Dr. Edwards ingenomen door de chirurgische vindingrijkheid van Dr. Thackery nadat hij hem met succes de ingewanden van een man had zien repareren met een gereedschap van zijn eigen ontwerp. Het was een tikkeltje onorthodox, een beetje roekeloos, en gezien het feit dat Thackery waarschijnlijk meer cocaïne in zijn lichaam had dan de gelukzalig onbewuste patiënt die op de operatietafel lag, best gevaarlijk.

Maar het was ook ongekend. En dus, ondanks enorme raciale vooroordelen en hij werd teruggestuurd naar de kelder van het ziekenhuis, antwoordde Edwards: 'Ik verlaat dit circus pas als ik alles heb geleerd wat je moet leren.'

Sinds die tijd, De Knick heeft een deel van zijn run - nu halverwege het eerste seizoen - gewijd aan het geven van een soort commentaar op de ongelijkheid tussen de situaties van Thackery en Edwards. Ze zijn even bekwaam in hun vak. Een groot aantal levens zullen worden gered, of eenvoudigweg worden verbeterd, en als gevolg van hun werk kunnen er op een dag zelfs enorme vorderingen in de medische wetenschap ontstaan.

En toch worden beide gehandicapt door moeilijkheden die anders hun onbenutte potentieel zouden belemmeren; de ene is het resultaat van een bevooroordeelde samenleving en de andere het resultaat van persoonlijke keuze.

De niet zo vage aanduiding is dus dat als alleen deze twee geesten kunnen samenkomenAls ze een manier konden vinden om de kloof tussen hen te overbruggen, zou er echte vooruitgang kunnen worden geboekt.

Echter, zelfs als De Knick het gepast acht dergelijke toespelingen te maken op de overeenkomsten tussen Thackery en Edwards in 'They Capture the Heat', des te meer het ontwikkelt een verhaal rond Algernon, het wordt duidelijker hoe ver de afbeelding van Thackery tot dit toe is geweest punt. Bovendien, met uitzondering van Algernon en de vele voortdurende tegenslagen van Herman Barrow, is de serie heeft slechts af en toe achter het gordijn van de openbare gevels gekeken die de bewoners van de. vormen Knick.

Aan de andere kant reduceert de verwarrende psychische afstand tussen het publiek en het ensemble sommige personages tot een reeks bewegingen en ervaringen. Er gebeuren dingen, en toch blijft de impact van de ervaring aan de oppervlakte of wordt het uiteindelijk afgeleverd via een even ongedefinieerde proxy - d.w.z. verpleegster Elkins.

Het resultaat, getuige de onhandige-maar-niet-zonder-waarde van vorige week'Waar is de waardigheid?' is dat De Knick kan soms worden afgeleid door zijn verlangen om achteraf te moraliseren of een verhaal op te bouwen door middel van een reeks gebeurtenissen zonder noodzakelijkerwijs een schijn van betekenis te geven.

Af en toe zijn de scripts oppervlakkig geweest in hun onderzoek van de personages, alsof de betekenis van de serie volledig ligt in het feit dat chirurgische ingrepen worden uitgevoerd. tot in de kleinste details weergegeven, of dat verslaving en weerzinwekkend racisme op het scherm werden afgebeeld, waardoor zijn karakters te definiëren door hun acties en reacties, in plaats van een onderzoek naar wat die voor hen betekenen.

Daarom voelt veel van wat er is onderzocht enigszins afstandelijk en feitelijk aan. Maar het zijn ook die dingen op een manier die alleen Soderbergh dramatisch en bevredigend kan maken. En soms heeft de opzettelijke afgelegen ligging bepaalde omstandigheden verrassend aantrekkelijk gemaakt, zoals het geval was met 'They Capture the Heat'.

Gedurende de hele aflevering is er een doordringend gevoel dat personages, niet anders dan de titulaire hitte, op de een of andere manier worden gevangen of verstrikt - door hun ondeugden, schulden, posities, ras, geslacht, enz. – en ze zitten allemaal vast op zoek naar een soort ontsnapping aan dat wat hen tegenhoudt.

De antwoorden zijn niet erg snel, maar de suggestie lijkt te zijn dat vrijheid het bijproduct zal zijn van deze individuen die hun situatie begrijpen terwijl ze zich bezighouden met steeds diepere en betekenisvollere interacties met de mensen om hen heen - zoals het geval is in Thackery en verpleegster Elkins (en haar fiets), evenals bij Cleary en Sister Harriet.

Thackery is misschien een beetje een cijfer, maar zijn groeiende interactie met verpleegster Elkins en zijn... onuitgesproken rivaliteit met Edwards stapelt langzaam lagen van complexiteit op waar voorheen sprake was waren niet veel. De openingsprocedure om het been van een van de pooiers van Bunky Collier te redden is voor Thackery niet veel meer dan een ego-oefening, maar zijn falen om een ​​vrouw te redden en haar ongeboren kind in een placenta previa-procedure - vergelijkbaar met die in de première - laat hem geschud en mogelijk op zoek naar de afleiding die hij vindt in Lucy en haar blauwe fiets.

Op een ander punt in de aflevering wordt Thackery ingenomen met een andere afleiding: deze keer toont hij een vleugje verlangen om Edwards te vernederen door haastig op te treden een ongekunstelde procedure om een ​​cyste op de nier van zijn moeder te laten barsten. De act op zich is niet veel, maar het onthult iets over wat Thackery motiveert en waar hij plezier aan beleeft, dat helpt om zijn karakter wat meer af te ronden.

Hoewel 'They Capture the Heat' vooral gericht is op de dividenden, zal een verhoogde interactie tussen Thackery en Edwards bieden, de verkenning van omstandigheden die de behoefte dicteren, bevordert de verhaallijnen van Cornelia, Harrow en zelfs Dr. Gallinger op kleine manieren ook.

En terwijl De Knick is nog steeds een beetje een circus gebouwd rond een grote groep karakters waarvan het niet helemaal lijkt te weten wat ermee te doen, afleveringen zoals deze helpen om ze beter te definiëren en wijzen naar individuele bogen die concreter in het algemeen meespelen verhaal.

De Knick gaat volgende week vrijdag verder met 'Start Calling Me Dad' om 22.00 uur op Cinemax.

Foto's: Mary Cybulski/Cinemax

Hayden Christensen keert terug als Anakin Skywalker in Star Wars Ahsoka Show

Over de auteur