15 meest memorabele Final Fantasy Boss Battles ooit

Sommige games leven of sterven tijdens hun baasgevechten. De From Software-games zoals Bloodborne en Donkere zielen zijn gevuld met moeilijke en gedenkwaardige monsters die je kunt doden (of waarschijnlijker worden gedood door... heel veel). Schaduw van de Kolossus was niets anders dan eindbaasgevechten, maar elk van hen was een unieke ervaring die de speler lang na voltooiing bij bleef. De Final Fantasyserie is hierop geen uitzondering, en Square Enix steekt veel tijd en moeite in de vijanden die op je wachten aan het einde van kerkers. Alles, van een nederige ridder met een vendetta, tot een twintigkoppige draak die een god wil worden, kan pathos in hun handen krijgen.

Als je een serie hebt met letterlijk honderden baasgevechten, hoe bepaal je dan welke het meest memorabel zijn? Het is niet genoeg dat ze moeilijk zijn, of grafisch indrukwekkend, of zelfs een geweldige soundtrack hebben. Ze hebben iets extra's nodig om zich te onderscheiden van de massa, in een genre vol bizarre beesten.

Van de verkeerd geciteerde ridder van het kwaad die er vanaf het begin was, tot de man die een bespotting van een engel werd. Dit zijn de vijftien meest memorabele Final Fantasy baasgevechten ooit.

15 Slinger - Final Fantasy

Het allereerste eindbaasgevecht dat plaatsvindt in een Final Fantasy spel gebeurt met de boze ridder die bekend staat als Garland.

Garland is een voormalige ridder van de stad Cornelia. Nadat hij zijn kwaadaardige aard heeft onthuld, ontvoert hij de prinses van het koninkrijk als onderdeel van een losgeldplan. Als de speler hem onmiddellijk probeert te bevechten, zal hij hoogstwaarschijnlijk worden verslagen. Dit is eigenlijk een slimme manier om de spelers kennis te laten maken met het concept van level-grinden. Zodra het feest een paar niveaus heeft bereikt en hun uitrusting heeft geüpgraded, zou Garland een opsteker moeten zijn.

Als eerste baasgevecht ooit in een Final Fantasy zou meer dan genoeg reden moeten zijn om Garland op deze lijst te zetten. Hij is echter meer bekend om zijn dialoog. Garland's inleidende toespraak tot de Warriors of Light bevat een van de eerste opmerkelijke verkeerde vertalingen in de geschiedenis van videogames. Als je hem voor het eerst ontmoet, zegt Garland...

"Ik, Garland, zal jullie allemaal neerslaan!"

Het is niet bepaald de engste dreiging ter wereld. In de originele Japanse versie van het spel zijn de woorden die hij gebruikt moeilijk direct in het Engels te vertalen, maar in wezen betekenen ze "ik zal je verslaan".

14 Ruby & Emerald Weapon - Final Fantasy VII

De Final Fantasy serie is geen onbekende in het concept van de "superbaas". De superbaas is een monster in het spel dat krachtiger is dan de eindbaas van het verhaal. De superbaas is er om de meest toegewijde spelers wat extra uitdaging te bieden.

Wanneer de meeste RPG-fans denken aan de superbaas, zijn de eerste namen die in je opkomen meestal Ruby en Emerald Weapon.

In Final Fantasy VII, de wapens zijn een groep van vijf monsters die door de planeet worden losgelaten als zelfverdedigingsmechanisme. In de originele Japanse versie van het spel vocht je slechts tegen een van deze als een optionele baas (Ultima Weapon). In de Engelse lokalisatie werden nog drie veldslagen toegevoegd. Diamond Weapon werd toegevoegd aan het hoofdverhaal en Ruby & Emerald Weapon werden optionele gevechten waar je naar moest zoeken.

Ruby & Emerald Weapon zijn zonder twijfel de moeilijkste gevechten in het spel. Emerald Weapon heeft zijn Aire Tam Storm-aanval, die de hoeveelheid materiaal beperkt die je in de strijd kunt brengen met u (waarvan er één de onderwatermateria moet zijn, omdat u een te strikte tijdslimiet hebt zonder) het). Ruby Weapon heeft zijn tentakels, waardoor je maar één partijlid hoeft te gebruiken voor de strijd. Bereid je maar voor om creatief te zijn met het materiaal dat je meeneemt, want zelfs de machtige Ridders van de Ronde zullen je hier niet helpen.

13 Feral Chaos - Dissidia 012 Final Fantasy

De eindbaas van het origineel Dissidia Final Fantasy is Chaos, die ook de eindbaas is van het origineel Final Fantasy. De strijd tegen Chaos is notoir oneerlijk, want hij is een enorme demon die je moet bevechten in een kleine arena. Zijn bewegingen hebben een enorm bereik, en er is eigenlijk nergens om te rennen... behalve naar hem toe.

In het vervolg op het spel, Dissidia 012 Final Fantasy, een nieuwe versie van Chaos is de eindbaas. Het feest moet naar een alternatieve dimensie reizen, waar Chaos de ultieme macht kreeg. Deze versie van Chaos is allang gek geworden en heeft hem veranderd in Feral Chaos. De ware vorm van Feral Chaos wordt aan het einde van het spel bevochten, en hij is een monster van niveau 130, uitgerust met verschillende items die een toch al moeilijk gevecht nog oneerlijker maken.

Er is nog een gevecht tegen Feral Chaos dat veel eerder in het spel kan plaatsvinden. Wanneer u een nieuw opslagbestand start, ontmoet u een Moogle die als zelfstudie fungeert. Het is zijn taak om te bepalen of je het origineel hebt gespeeld Dissidia Final Fantasy of niet, want je zou het grootste deel van de tutorial kunnen overslaan en gewoon meer te weten komen over de nieuwe functies. Op een bepaald moment tijdens het gesprek kun je de Moogle vertellen dat je een meester in het spel bent. Als je dit doet, word je vanaf het einde van het spel in een gevecht met de Feral Chaos gegooid... tijdens het spelen van een niveau 1-versie van Lightning van Final Fantasy XIII. Het is eigenlijk mogelijk om deze strijd te winnen, maar je zou een meester in het spel moeten zijn om dit te doen.

12 Absolute deugd - Final Fantasy XI

De meeste bazen van videogames worden binnen de eerste paar dagen na hun vrijlating verslagen. Het kostte spelers jaren om Absolute Virtue neer te halen.

Absolute Virtue werd voor het eerst geïntroduceerd in de Ketens van Promathia uitbreiding voor Final Fantasy XI. Na het verslaan van een baas genaamd de Jailer of Love, verschijnt Absolute Virtue en vecht tegen de spelers. Naast het feit dat het een van de krachtigste wezens in het spel is, heeft Absolute Virtue een absurd hoge mate van regeneratie. Spelers moeten er schade in blijven storten, alleen maar om de hoeveelheid gezondheid die het geneest bij te houden.

Het geheim van het verslaan van Absolute Virtue is gekoppeld aan iets dat de "Two-Hour"-vaardigheid wordt genoemd. Elke karakterklasse in Final Fantasy XI heeft een ongelooflijk krachtige vaardigheid met een oplaadtijd van twee uur (dit werd in latere updates teruggebracht tot één). Absolute Virtue heeft toegang tot alle twee uur durende vaardigheden in het spel. Degene die echt bedoeld is om gevreesd te worden, is de White Mage-vaardigheid van twee uur - Benediction. Dit vermogen geneest elk geallieerd wezen in het gebied tot volledige gezondheid... inclusief de gebruiker. Als je Absolute Virtue tot één hitpoint terugbrengt, kan hij Benediction gebruiken en zichzelf herstellen naar volledige gezondheid. Als een van de spelers erin slaagt om dezelfde twee uur durende vaardigheid te gebruiken rond dezelfde tijd dat Absolute Virtue het gebruikt, dan verhindert het hem om het voor de rest van het gevecht te gebruiken. Dit werd echter jarenlang niet ontdekt en Absolute Virtue bleef vrolijk op elk feest stampen dat hem in de tussentijd probeerde neer te halen.

11 Sin - Final Fantasy X

Als Godzilla verliefd zou worden op een walvis en ze samen baby's zouden krijgen, zou het resultaat van de koppeling Sin zijn - de grootste baas in Final Fantasy geschiedenis.

Sin is een kolossaal walvismonster dat in een vernietigende razernij rond de wereld van Spira vliegt. Hij is ook niet alleen, want andere monsters groeien letterlijk op zijn huid en vallen iedereen aan die in de buurt komt. Alles wat op Sin's pad staat zal vernietigd worden.

Het hele punt van de zoektocht in Final Fantasy X is om een ​​manier te vinden om Sin te stoppen. Het gezelschap moet een pelgrimstocht maken naar de dode stad Zanarkand en de kracht van de laatste Aeon gebruiken om Sin te doden... voor een paar jaar. Na elke dood keert hij uiteindelijk terug en begint de cyclus van bloedvergieten opnieuw.

Als het tijd is om tegen Sin te vechten, moet je zijn individuele lichaamsdelen bevechten terwijl je op een luchtschip rijdt. Hij is zo groot dat je niet zomaar tegen hem kunt vechten. Die grootte is ook niet voor de show, omdat het spel langzamer gaat als je een aanval probeert te gebruiken die zijn personagemodel verplaatst (zoals Anima's limietbreuk).

10 Kefka - Final Fantasy VI

Wanneer Kefka wordt geïntroduceerd, zal de speler hem waarschijnlijk verwarren met een grappige ondergeschikte. Hij is zeker grappig en wreed, maar niet bepaald eindbaasmateriaal.

Dan keert hij zich tot God en beëindigt de wereld... halverwege het spel.

Kefka slaagt erin om te bereiken wat de meeste anderen Final Fantasy schurken falen, hij wordt een god en verplettert iedereen die hem durft te verzetten.

Nadat ze de strijdende triade van hun macht hebben ontdaan, stijgt Kefka op naar de hemel en wordt de God van de magie. Zodra de speler klaar is voor het laatste gevecht, moeten ze naar het drijvende continent reizen en Kefka's vele bewakers verslaan voordat ze hem kunnen benaderen. De eindstrijd is bijna metaforisch van aard. Je moet een gigantisch standbeeld beklimmen dat de opkomst van Kefka tot Godheid uitbeeldt. Voorbij de punt van het beeld is Kefka zelf, getransformeerd in een gevleugelde engel. De strijd om een ​​godheid te verslaan begint... en dat geldt ook voor Kefka's ongelooflijke themamuziek - Dansen Mad.

Veel van de elementen waaruit Kefka bestaat, zijn te zien in de slechterik van de volgende Final Fantasy, Sefirot. Het verlangen om een ​​God te worden, te transformeren in een engel met meerdere vleugels en een kickass-thema te hebben dat pas in het laatste gevecht wordt gehoord. Het is een schande dat Final Fantasy VI is niet zo beroemd als zijn opvolger, aangezien Kefka het potentieel heeft om net zo geliefd en gevreesd te zijn als zijn opvolger.

9 Good King Moggle Mog XII - Final Fantasy XIV

Ondanks het wankele begin, Final Fantasy XIV: A Realm Reborn is een veelgeprezen en immens populaire MMO geworden. Het blijft meestal bij de Final Fantasy formule... behalve als het om Moogles gaat.

De Moogles zijn een terugkerend ras van vriendelijke wezens in de Final Fantasy games, zozeer zelfs dat ze een goede tweede zijn om de mascotte van de serie te zijn (na de Chocobo). Meestal staan ​​de Moogles aan de kant van de goeden en zullen ze je op elke mogelijke manier helpen.

Er is echter één grote uitzondering: Good King Moggle Mog XII.

Een groep die bekend staat als de Mooglesguard, probeert een legendarische Moogle uit de geschiedenis tot op de dag van vandaag op te roepen. Wat ze in plaats daarvan krijgen, is een oergeest die zich moet tegoed doen aan Aether (de bron van leven en magie) om te overleven. De spelers moeten de kwaadaardige Moogle en zijn machtige hovelingen bevechten om zijn razernij te stoppen.

Ook al is Good King Moggle Mog XII een gedenkwaardige strijd op zijn eigen merites, het beste is misschien wel zijn thema. Als je ooit wilde weten hoe het zou klinken als Tim Burton een Final Fantasy, dan heeft deze strijd je gedekt.

8 Demonenmuur - Final Fantasy XII

The Demon Wall is een terugkerend baasgevecht in de serie. Zoals zijn naam al aangeeft, is hij een monster dat in een stuk steen is versmolten. In tegenstelling tot de meeste muren beweegt de Demon Wall echter graag. Elk gevecht tegen de Demon Wall is een race tegen de klok, terwijl hij steeds dichter naar voren schuift, met als doel je te verpletteren.

De eerste verschijning van Demon Wall was in Final Fantasy IV, waar zijn karakter sprite langzaam naar voren zou bewegen. Wanneer het zijn bestemming bereikt, zou het de "Crush" -spreuk uitspreken en elk partijlid achtereenvolgens doden. Het zou weer verschijnen in Final Fantasy VII, waar het een van de moeilijkste eindbaasgevechten in dat spel zou worden.

Het was niet totdat Final Fantasy XII dat de Demon Wall eindelijk zijn verdiende loon kreeg. Final Fantasy XII was vergelijkbaar met een MMO en de personages konden tijdens gevechten in een 3D-omgeving bewegen. Wanneer je de Tomb of Raithwall binnengaat, heb je twee afzonderlijke baasgevechten tegen twee Demon Walls. Het gevecht vindt plaats in een lange gang, met geen mogelijkheid om te ontsnappen. De groep moet de Demon Wall aanvallen terwijl deze ze langzaam naar achteren duwt. Als je hem niet kunt doden voordat hij het einde van de gang heeft bereikt, is het game over.

7 Jet/Amber/Garnet Bahamut - Final Fantasy XIII-2

De Final Fantasy XIII trilogie krijgt een slechte rap onder fans. De eerste game werd bekritiseerd vanwege het onnodig complexe en slecht uitgelegde verhaal, evenals de feit dat je in het spel door een reeks gangen rent zonder enige verkenning van buitenaf. De 3e game in de trilogie, Bliksem keert terug: Final Fantasy XIII, werd bekritiseerd omdat het een slechte poging was om de unieke gameplay van De legende van Zelda: Majora's masker.

Tussen deze twee verguisde spellen zit Final Fantasy XIII-2, die een meer positieve ontvangst had. Gebaseerd op klassiekers zoals Chrono-trigger, Final Fantasy XIII-2 heeft een tijdreisverhaal dat veel verkenning en keuzes biedt die van invloed zijn op het einde (gemaakt naar aanleiding van de klachten over Final Fantasy XIII). Dit ging gepaard met een verbeterde versie van XIII's vechtsysteem, dat nu een bevredigende monteur voor het vangen van monsters heeft toegevoegd waarmee je ze in de strijd kunt gebruiken.

De eindbaas van het spel is buitengewoon moeilijk in vergelijking met de andere vijanden waarmee je te maken hebt gehad. Wanneer Caius Ballad zijn definitieve vorm aanneemt, verandert hij in zijn eigen slechte versie van de terugkerende Final Fantasy baas/dagvaarding, Bahamut. Caius wordt de Jet Bahamut, wat genoeg zou zijn om alleen te vechten. Om de kansen gelijk te maken, roept Caius de Amber en Garnet Bahamut's als back-up. Je moet met drie Bahamuts tegelijk vechten en je kunt Caius/Jet Bahamut niet eens beschadigen voordat de andere twee zijn gevallen.

6 Ultimecia & Griever - Final Fantasy VIII

Wanneer Final Fantasy VII werd uitgebracht, was een populaire functie van het spel het oproepen van monsters. Omdat 3D-graphics in die tijd nog een noviteit waren, werd het idee om een ​​monster op te roepen om je vijanden te raken met een indrukwekkend ogende aanval goed ontvangen. Dit zou een centraal thema worden in de volgende game in de serie, zoals: Final Fantasy VIII introduceerde de "Guardian Force", een oproepmonster dat je voor je personage kon uitrusten, en dat je nieuwe vaardigheden zou geven.

Gedurende Final Fantasy VIII, je zult je Guardian Force-dagvaarding waarschijnlijk bij veel gelegenheden tegen vijanden gebruiken. Het was waarschijnlijk dat dit spel de interesse in de lange, overdreven oproepvolgorde deed verdwijnen, omdat de verleiding groter was om ze in de strijd te spammen (in tegenstelling tot in VII, waar ze beperkte toepassingen hadden).

Een vraag die je jezelf waarschijnlijk zult stellen tijdens het spelen Final Fantasy VIII is: "Waarom gebruikt geen van de vijanden Guardian Forces?"

Je zult moeten wachten tot het laatste gevecht om het antwoord te krijgen. Tijdens de climax van de confrontatie met de tovenares Ultimecia doet ze een beroep op haar eigen Guardian Force - het leeuwenmonster dat bekend staat als Griever.

Niet alleen moet je het opnemen tegen een ongelooflijk krachtige heks, je moet nu ook haar favoriete summon-monster onder ogen zien. Zodra ze zijn verslagen, zullen de twee samensmelten tot een kwaadaardige, krachtigere entiteit.

5 The Elemental Archfiends - Final Fantasy IV

De eerste Final Fantasy introduceerde het concept van het hebben van vier bazen met een thema rond de elementen. Oorspronkelijk had je Lich (aarde), Tiamat (wind), Kraken (water) en Marilith (vuur). Wezens die een vergelijkbare structuur gebruikten, zouden in latere games verschijnen

Wanneer Final Fantasy IV werd gemaakt, besloten de ontwikkelaars om fancy te worden. De elementaire aartsvijanden die in het spel verschenen, zijn vernoemd naar monsters uit Dante's Goddelijke Komedie. Dit was misschien een indicatie van de groeiende volwassenheid van de serie, omdat de steeds betere technologie het mogelijk maakte om verhalen met een grotere reikwijdte te vertellen.

De eerste aartsvijand die moet worden bevochten, is een ondood monster genaamd Scarmiglione. De tweede is een schildpadmonster met een angstaanjagend gezicht genaamd Cagnazzo, die zich heeft voorgedaan als de koning van Baron. De derde is Barbariccia, die een slecht wezen is, ondanks dat ze eruitziet als een mooie vrouw. De laatste aartsvijand is Rubicante, de Autarch van de Vlam, die zijn eigen gevoel voor eer bezit en de partij zal genezen voordat hij ze bevecht

Elk van de aartsvijanden is op zichzelf een krachtige vijand en ze vormen enkele van de moeilijkste baasgevechten in het spel. Het wordt echt moeilijk als je de reus van Babil bereikt, en je moet ze allemaal tegelijk bevechten.

4 Gilgamesh - Final Fantasy V

De Final Fantasy serie heeft veel terugkerende personages, maar met uitzondering van de crossover-games (zoals Dissidia), zijn het meestal niet telkens dezelfde tekens. De Bahamut die je ontmoet in het origineel Final Fantasy is niet dezelfde als degene die verschijnt in Final Fantasy X.

Als het gaat om de hoofdgames, is er één grote uitzondering dat de terugkerende personages elke keer nieuw zijn, en zijn naam is Gilgamesh.

Aan het einde van Final Fantasy V, Gilgamesh offert zichzelf op om de partij te redden en valt in de dimensionale draaikolk. Zijn laatste woorden aan de hoofdpersoon, Bartz, zijn een klaagzang over hoe ze nooit de laatste keer met elkaar hebben kunnen vechten.

De meeste fans gingen ervan uit dat dit het was voor Gilgamesj... totdat hij terugkwam als een dagvaarding in Final Fantasy VIII. Hij onthult dat hij de originele Gilgamesh is en dat hij het universum afspeurt naar krachtige zwaarden en een weg naar huis, zodat hij Bartz opnieuw kan uitdagen.

Je vecht vele malen tegen Gilgamesj in Final Fantasy V, want hij is in eerste instantie een dienaar van de schurk, Exdeath. Het is het eerste gevecht tegen Gilgamesj dat op deze lijst komt. Waarom? Zijn themamuziek. "Botsing op de Grote Brug" is een van de meest bekende nummers in de Final Fantasy serie, en wanneer je in latere games opnieuw tegen Gilgamesh vecht, wordt er elke keer een nieuw arrangement van het nummer afgespeeld.

3 Ozma - Final Fantasy IX

Final Fantasy IX heeft twee superbazen. Een van hen is Hades, de heer van de onderwereld. Hades is een flitsend wezen, zittend op een imposante troon van schedels en oogbollen, en zwaaiend met een enorm rood zwaard. Hij heeft ook een belangrijk doel in het spel, want als je hem verslaat, ontgrendel je zijn "Synthesis Shop", waar je enkele van de meest krachtige items in het spel kunt maken.

De andere superbaas is een wezen genaamd Ozma. Je moet de lange reeks "Chocobo Hot and Cold"-missies voltooien om de Chocobo's Air Garden te vinden, waar Ozma woont. Dit is een drijvend toevluchtsoord voor de Chocobo-soorten en je hebt een Gold Chocobo nodig om toegang te krijgen. Aan de achterkant van de Air Garden is een eidolon-grot, en als je ervoor kiest om deze te naderen, zul je het opnemen tegen Ozma, de machtigste vijand in het spel.

Ozma is een van de meest verontrustende baasgevechten in de Final Fantasy serie. Terwijl Hades het soort baas is dat je zou verwachten te vechten in een fantasiespel, is Ozma anders dan alles wat je ooit eerder hebt gezien. Het is een wervelende bol van twee gekleurde zijden, die niets anders doet dan aanvallen. Je leert nooit wat Ozma's deal is, behalve het feit dat het je zal vernietigen als je ertegen probeert te vechten.

Je kunt Ozma niet eens fysiek aanvallen zonder de sidequest "Friendly Enemies" te voltooien (waar je vriendelijke monsters helpt die je tegenkomt). Zelfs als de zoektocht is voltooid, sta je voor het moeilijkste gevecht in het spel, zoals Ozma beschikt over een reeks ongelooflijk dodelijke magische aanvallen, die elke partij die dat is snel zal doden onvoorbereid.

2 Wiegraf Folles - Final Fantasy Tactics

Wiegraf is een van de meest memorabele Final Fantasy bazen, maar om de verkeerde redenen. Final Fantasy-tactieken is een van de beste games in de PlayStation-bibliotheek en heeft een cultstatus bereikt, ondanks dat het bijna is uitgebracht Final Fantasy VII. Het enige dat de game tegenhoudt, is de strijd tegen Wiegraf, omdat het namens de ontwikkelaars een enorme onoplettendheid onthult.

Final Fantasy-tactieken is een isometrische strategie-RPG. Je brengt het grootste deel van het spel door met kleine squadrongevechten, meestal met teams van vijf tegen vijf (of meer). De game heeft ongeveer twintig baanklassen en verwacht dat je een team van personages vormt waarvan de capaciteiten elkaar aanvullen.

Dan sta je tegenover Wiegraf en alle regels verdwijnen uit het raam.

Wanneer je het tweede niveau van het kasteel van Riovanes bereikt, wordt er van je verwacht dat je een een-op-een-gevecht hebt met Wiegraf. Dit is de eerste keer dat dit gebeurt tijdens het spel. Als je hoofdpersoon niet is ontworpen om een ​​gevecht tegen de machtige Wiegraf te overleven, dan zal je dat wel doen de (eveneens moeilijke) tweede fase van de strijd niet halen, wanneer je team komt opdagen om je te ondersteunen.

Er zijn weinig redenen waarom dit problematisch is. Door het grote aantal klassen in het spel is het mogelijk om een ​​hoofdpersoon te hebben met lage hitpoints (als je hem bijvoorbeeld een Black Mage of een Thief hebt gemaakt). Daardoor heeft hij geen overlevingskans tegen Wiegraf. Het tweede probleem is het feit dat je de mogelijkheid hebt om te sparen voor de strijd tegen Wiegraf. Als je je spel opslaat, kun je het kasteel niet verlaten en een niveau hoger gaan (je zit vóór het gevecht vast in het menuscherm). Als je geen backup hebt en je kunt Weigraf niet verslaan, dan moet je het hele spel opnieuw opstarten.

1 Safer-Sephiroth - Final Fantasy VII

Final Fantasy VII was de eerste game in de serie die volledig 3D was. Als zodanig zien de graphics er erg primitief uit, zelfs in vergelijking met Final Fantasy VIII.

De blokkerige polygonen en janky visuals hielpen in één opzicht, en dat is om de voorlaatste baas van het spel een van de meest zenuwslopende monsters in de geschiedenis van videogames te maken.

Deze vorm van Sephiroth staat bekend als Safer-Sephiroth, een naam waarvan wordt aangenomen dat het een verkeerde vertaling is van Seraph-Sephiroth (Seraph betekent engelachtig wezen). Nadat je tijdens het spel talloze Jenova-klonen hebt achtervolgd, krijg je eindelijk de kans om te zien wat Sephiroth is geworden tijdens zijn verblijf in de Lifestream. Hij heeft nog steeds de menselijke bovenste helft van zijn lichaam, maar hij heeft nu een aantal vleugels onder zich. De visuele beelden zijn opvallend - Sephiroth is een monster dat probeert een god te worden, en hij ziet er nu goed uit. Hij is een angstaanjagende aanfluiting van religieuze iconografie geworden.

In termen van de strijd zelf, als je de Knights of the Round-materiaal hebt, kun je in één klap winnen. Als je het niet hebt, dan heb je nu een moeilijk baasgevecht voor je. Terwijl Final Fantasy VII krijgt een slechte reputatie vanwege zijn lange oproepsequenties, is de ultieme aanval van Sephiroth, Supernova, de langste van allemaal. De animatie voor Supernova is rond twee minuten lang.

Het meest memorabele onderdeel van de strijd tegen Safer-Sephiroth is zijn muziek. "Engel met een vleugel" introduceerde echte zangers bij de Final Fantasy serie, en bewaarde ze wijselijk voor de laatste ontmoeting. Toen spelers dat Latijnse koor hoorden zingen, wisten ze dat deze strijd anders was dan alles wat ze ooit eerder hadden gevochten.

Volgende10 beste realityshows die je niet kijkt, maar zou moeten zijn

Over de auteur