click fraud protection

Het is geen geheim dat dit de Gouden Eeuw van de stripboekfilm is. Kijk eens naar het Hollywood-landschap en je zult merken dat er nogal wat aanpassingen aan superhelden door de… pijplijn, met verschillende grote studio's die hun eigen "gedeelde universums" willen ontwikkelen en constant de $ 1 miljard willen breken plateau. De angst voor overbelichting komt altijd naar boven, maar op basis van de kassacijfers zal dat niet snel gebeuren. Deze films zijn er voor de lange termijn.

De term 'stripboekfilm' is natuurlijk een wijdverbreide term en heeft niet altijd betrekking op avonturen over helden in panty's die tegen schurken vechten. Het is gewoon een andere kunstvorm die schrijvers gebruiken om interessante verhalen te vertellen, ongeacht het genre. Werken op het gebied van misdaad, fantasie en drama zijn allemaal tot leven gebracht via panelen, waardoor filmmakers op meerdere manieren hun eigen versie van een stripboekfilm kunnen maken.

Hier is onze lijst van de 10 beste stripboekfilms aller tijden

 (als je een van je favorieten hier niet ziet, bekijk dan zeker onze beste superheldenfilms ooit gemaakt).

Superman: de film

Decennia voordat Marvel Studios en Warner Bros. lanceerden hun eigen gedeelde filmuniversums, bewees regisseur Richard Donner aan de massa dat superheldenfilms een levensvatbare onderneming waren in Hollywood. Ja, het aanpassen van een icoon als Superman zorgde ervoor dat het project gemakkelijk te verkopen was, maar dat maakt Superman toch belangrijk voor de sector. Het succes toonde aan dat de personages een aantrekkingskracht hadden die verder ging dan de stripboeklezer en iets kon zijn waar kijkers van alle leeftijden van konden genieten. Je ziet tenslotte niet elke dag een man vliegen.

Het is duidelijk dat de film niet zo'n mijlpaal zou zijn geweest als hij geen sterke inhoud had geleverd om zijn spektakel te complimenteren. Star Christopher Reeve bleek de perfecte Kal-El te zijn en injecteerde de hoofdrolspeler met de All-American waarden die hem zo'n geliefde figuur in de popcultuur maken. Donner had ook een goed begrip van wat de mythos met mensen in contact bracht, zoals Superman (zoals veel van zijn tijdgenoten) was een kaskraker die vrolijk en opwindend was en een groots escapisme opleverde dat leuk was om naar te kijken. Zijn kijk op Clark Kent sprak zoveel bioscoopbezoekers aan dat het deel uitmaakt van wat Zack Snyder's Man van staal verdeeldheid zaaiend.

Mannen in zwart

Met een script dat zowel creatief als humoristisch was ("Elvis is niet dood, hij ging gewoon terug naar huis"), Mannen in zwart steeg boven de rest uit dankzij de briljante combinatie van Will Smith en Tommy Lee Jones. Het duo gaf meteen een beroemde sci-fi draai aan de buddy cop-formule, met hun contrasterende persoonlijkheden van hip en curmudgeon die botsten tot hilarische resultaten. Bovendien hadden kijkers geen andere keuze dan het universum-gebouw van regisseur Barry Sonnenfeld te waarderen, die buitenaardse wezens vakkundig in de menselijke samenleving integreerde. Zijn technieken waren zo effectief dat zelfs het meest kritische publiek zich afvroeg of hun baas of leraar echt een inwoner van een andere planeet was.

Maar wat echt verheven Mannen in zwart voor de elite was het verrassende gevoel van hart en oprechte emotie. Sonnenfeld was slim om Tommy Lee Jones' K een subplot te geven waarin hij verlangde naar een lang verloren liefde, omdat het het personage een extra dimensie gaf die hem in een echt persoon veranderde. Die extra motivatie maakte de buitenaardse procedure een beetje meer herkenbaar, en wierp veel vruchten af ​​wanneer K en J (Smith) een ontroerend afscheid nemen waarbij J de waarheid over zijn training leert. Het komt zelden voor dat een komedie zulke rijke karakterbogen heeft, en Sonnenfeld slaagde er in schoppen in.

Weg naar verderf

Nadat hij groot won bij de Oscars voor Amerikaanse schoonheid, alle ogen waren gericht op de follow-up van regisseur Sam Mendes, en de filmmaker stelde niet teleur met Weg naar verderf. Gedurende zijn hele carrière heeft Mendes blijk gegeven van een talent voor de beeldtaal van cinema, en deze film is daar een van de lichtende voorbeelden van. verderf is echt een prachtige film om naar te kijken, met zijn Oscar-winnende cinematografie die zoveel overbrengt de personages, dat zelfs als het scenario niet in orde was, het hier nog steeds een plek waard zou zijn lijst. Het is opmerkelijk om te overwegen Weg naar verderf was pas de tweede speelfilm van Mendes, maar hij werd geregisseerd met de vaardigheid van een wijze veteraan.

Maar gelukkig bood de film veel meer dan een glorieuze shotcompositie. Star Tom Hanks moest zijn tanden zetten in een ander soort rol, waarbij hij de maffia-huurmoordenaar Mike Sullivan tot in de perfectie uitbeeldde. De acteur toonde zijn indrukwekkende bereik door stoïcijnse dramatische karbonades te mengen met de emoties van een zorgzame vader terwijl zijn karakter evolueerde. Weg naar verderf was ook thematisch rijk en hield zich bezig met moeilijke kwesties zoals loyaliteit en het behoud van onschuld in moeilijke tijden. De band die Sullivan had met zijn zoon Mike Jr. was heel sterk en gaf deze misdaadfilm een ​​element dat in de uitvoering ronduit Spielbergiaans was. Hoe moeilijk het soms ook is om naar te kijken, Weg naar verderf is zeer de moeite waard.

Spider-Man 2

Tegenwoordig moet Spider-Man zijn filmreputatie redden door de goede mensen van Marvel Studios, maar in de jaren 2000 stond Peter Parker aan de top van de totempaal van de superheldenfilm. Sam Raimi's Spider Man 2 wordt nog steeds beschouwd als een van de beste stripboekaanpassingen, zelfs meer dan een decennium sinds de oorspronkelijke release. Voortbouwend op de thema's van het origineel uit 2002, liet de regisseur zien waarom Spider-Man een held was voor de gewone man verhaal waarin Peter worstelde om zijn misdaadbestrijding en persoonlijke verantwoordelijkheden in evenwicht te brengen op een humoristische en… oprecht. Raimi bevorderde ook de karakterdynamiek, waardoor de relaties tussen Peter en zijn vrienden Harry Osborn en Mary Jane interessanter werden.

Zoals het oude cliché luidt, is een verhaal zo goed als zijn schurk, en Spider-Man 2 misschien wel de beste boosdoener die we hebben gezien in vijf live-action Spidey-films. Gebaseerd op een eerlijk optreden van Alfred Molina, werd de fan-favoriete Doctor Octopus op het grote scherm geweldig recht gedaan. Niet jouw stereotiepe, snor-draaiende slechterik, Otto Octavius ​​werd gemotiveerd door factoren die menselijk waren natuur, en het was gemakkelijk om met hem mee te voelen, zelfs toen hij banken beroofde en New York bedreigde burgers. Zijn karakterboog was ook een ideale weergave van de kernthema's van de originele trilogie, aangezien zijn opoffering aantoonde dat grote macht en grote verantwoordelijkheid hand in hand gaan. Spider-Man heeft zijn aartsvijand misschien verslagen, maar Doc Oc was de echte held van het verhaal.

Een geschiedenis van geweld

Bewijs dat stripboeken veel meer kunnen bieden dan verbazingwekkende verhalen voor gezinnen, regisseur David Cronenberg heeft deze graphic novel aangepast om de aard van de menselijke conditie te onderzoeken en hoe deze zich verhoudt tot geweld. Een titel met meerdere betekenissen, velen prezen de filmmaker voor het bereiken van iets dat boeiend en echt fascinerend was op een overvloed aan manieren. Stof tot nadenken wordt altijd gewaardeerd in een film (vooral een zo onstuimige als deze), en Een geschiedenis van geweld wordt ondersteund door een scherp script en briljante regie die de thema's volledig inkapselt op manieren die zowel beklijvend als herkenbaar zijn.

Meer dan andere stripfilms, Een geschiedenis van geweld is over het algemeen een performance-stuk, vertrouwend op de grootsheid van zijn cast om er iets meer van te maken. Naast de scèneconstructie van Cronenberg, prezen critici ook het werk van de acteurs, die een verzameling goed afgeronde en interessante personages schilderden die een genot waren om op het scherm te zien. Het is waar dat William Hurt de enige was die liefde kreeg van de Academie, maar hij had niet de enige nominatie moeten zijn. Iedereen, vooral de leiders Viggo Mortensen en Ed Harris, waren op hun best. Een geschiedenis van geweld is een van de meer complete films die er zijn, en we zijn er des te dankbaarder voor.

V voor Vendetta

Het werk van Alan Moore aanpassen op een manier die zowel de die-hard lezers als de reguliere bioscoopbezoekers aanspreekt, is een lastige taak die maar weinigen kunnen klaren (vraag het maar aan Zack Snyder), maar V voor Vendetta is de uitzondering op de regel. Met de hulp van de Wachowski's als producenten, was regisseur James McTeigue in staat om een ​​van de beste te maken visueel verbluffende komische aanpassingen ooit, met de decorstukken gepersonifieerd door het grote spektakel van film magie. Het publiek werd weggeblazen door de visie van de filmmakers, die iets afleverden dat op de grootste schermen te zien was.

Maar de film was niet alleen een en al stijl. Net als veel andere vermeldingen op onze lijst, V voor Vendetta was het meest opmerkelijk vanwege de grote hoeveelheid substantie die het had. Geleid door boeiende wendingen van Hugo Weaving en Natalie Portman, bevatte het verhaal van de film een ​​politieke subtekst die de rusteloosheid van opstanden verkende. Het verhaal was indrukwekkend op veel verschillende niveaus, waarbij werd onderzocht hoe ver activisten zouden gaan om gerechtigheid voor hun kameraden te verzekeren en te proberen degenen neer te halen die volgens hen in hun vrijheden werden onderdrukt. Hoe je het ook bekijkt, V voor Vendetta was een gamechanger voor het genre dat aanvoelde als een origineel werk, ondanks dat het zijn inspiratie haalde uit geliefd bronmateriaal.

300

Regisseur Zack Snyder heeft naam gemaakt met zijn unieke gevoel voor flair en filmtechnieken, en veel van zijn reputatie is te danken aan deze film. Met een ouderwets Hollywood-underdogverhaal over het onder ogen zien van tegenspoed en het overwinnen van enorme kansen, was de film een ​​verbazingwekkende technische prestatie. Snyder verbaasde het publiek met revolutionaire moderne technologie, aangezien de adembenemende actiescènes het concept opnieuw definieerden. Het nieuwe merk slow motion camerabewegingen waarmee de regisseur pionierde, werd meteen onderdeel van de tijdgeest, en veel mensen probeerden de stijl te repliceren, maar weinigen (of geen) konden dit echt bereiken het.

De adembenemende beelden compenseerden alle waargenomen tekortkomingen in het verhaal, maar daar waren er gelukkig niet veel van. Hoewel het misschien niet de meest dichte was in de afdelingen voor thematische of karakterontwikkeling, 300 bood voldoende inhoud zodat de film niet helemaal lege calorieën bevatte. King Leonidas van Gerrard Butler was een duidelijke uitblinker en de fan-favoriete Spartaanse leider werd een van de meest iconische helden van de moderne actiefilm. Onverschrokken en vastberaden belichaamde hij eigenschappen die we allemaal zouden willen hebben. Om nog maar te zwijgen, zijn verzameling memorabele oneliners (te veel om hier op te noemen) behoren tot de beste die we hebben gezien sinds Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone in hun bloei stonden. Zijn aanwezigheid maakte alleen maar 300 leuker dan het al was.

De donkere ridder

Het veelgeprezen misdaaddrama van Christopher Nolan had niet alleen een enorme impact op stripfilms, maar op de filmindustrie als geheel. De manier waarop blockbuster-tentpalen worden gemaakt, veranderde door de praktische en donkere filmtechnieken van de regisseur die golven in Hollywood veroorzaakten die tot op de dag van vandaag voelbaar zijn. Nolan illustreerde dat het mogelijk was om superheldenmytho's op een serieuze en volwassen manier aan te passen en maakte indruk op het publiek en critici over de hele wereld met een complex verhaal over gerechtigheid en heldhaftigheid. Het verhaal dat hij vertelde, weerspiegelde problemen en problemen uit de echte wereld met een huiveringwekkend effect, en injecteerde een Batman-film met tastbare en herkenbare thema's op een manier die maar weinig vergelijkbare titels hebben bereikt.

Parallellen met Amerika's strijd tegen terrorisme terzijde, De donkere ridder was ook een fenomenale karakterstudie, bevolkt door driedimensionale helden en schurken die zich als echte mensen gedroegen. Heath Ledger's Joker was duidelijk de MVP, waarbij de acteur postuum een ​​Oscar won dankzij zijn waanzinnige en anarchistische optreden. Maar hij was niet de enige die memorabele spelers voorzag waar kijkers aan vast konden houden. Christian Bale zette zijn rol als Bruce Wayne voort en toonde een gefocuste Batman die worstelde met de realiteit waarmee hij werd geconfronteerd toen het kwaad in Gotham City escaleerde tot angstaanjagende hoogten. Bovendien was Aaron Eckhart een waardevolle toevoeging aan de franchise en diende hij als de aas van de film om te laten zien hoe de twee kanten van de medaille elkaar weerspiegelden.

De Wrekers

Het is nu moeilijk te geloven, maar er was een tijd dat het samenstellen van Earth's Mightiest op het scherm als overdreven ambitieus werd beschouwd. Met hun A-listers bij andere bedrijven, werd Marvel Studios gedwongen een selectie van zogenaamde "tweederangs" -personages samen te stellen, maar het publiek leek het niet erg te vinden. Vrijgegeven aan overweldigende positieve recensies en het verbrijzelen van meerdere kassarecords, De Wrekers werd een van de meest impactvolle projecten in de geschiedenis van Hollywood. Sinds Marvel heeft laten zien dat het kan, is iedereen nu bezig met het samenstellen van gedeelde filmuniversums, of het nu gaat om andere superhelden of zelfs universele monsters.

Een leeuwendeel van de eer gaat naar schrijver/regisseur Joss Whedon, die de moeilijke taak voor elkaar kreeg om een ​​aantal grotere dan persoonlijkheden en ervoor te zorgen dat ze allemaal voldoende schermtijd hadden, zodat niemand (behalve Hawkeye misschien) aan het kortste eind trok. De kameraadschap en het geklets tussen de acteurs gemaakt De Wrekers meer dan een verzameling superkrachtige actiescènes, terwijl het kernteam hun ontwikkeling voortzette vanuit hun solo-voertuigen en groeide als individuen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Loki van Tom Hiddleston zijn status als hoofdschurk van de MCU bevestigde, door zijn charme en meedogenloosheid te combineren om een ​​​​goed afgeronde tegenstander te worden die niet alleen slecht was omwille van het. Spannend en opwindend, de film was echt een once-in-a-lifetime ervaring.

Sneeuwpiercer

Tegenwoordig, met zoveel grootschalige tentstokken (sommige zelfs overgeproduceerd), is het voor bepaalde bioscoopbezoekers gemakkelijk om afgemat te raken door industriële praktijken. Dat is een grote reden waarom Sneeuwpiercer was zo'n grote verademing toen het in 2014 uitkwam. Spannend en opwindend, het vakmanschap achter de film wedijverde met dat van de grote Hollywood-films die elke zomer multiplexen overspoelen. Ondanks dat hij slechts in een beperkt aantal theaters speelt, Sneeuwpiercer vond nog steeds een manier om de mainstream te kraken, misschien een revolutie in de manier waarop indie-films worden gedistribueerd in deze moderne tijd van on-demand streaming en beschikbaarheid. En het is een bewijs van hoe indrukwekkend de film was dat de dingen op dat punt kwamen.

Met het idee van een trein als de ultieme allegorie voor klassenscheiding, bood de sci-fi film kijkers genoeg hoofdbrekende dingen om over na te denken die lang na de rit in onze gedachten bleven over. Met werkelijk meeslepende optredens van getalenteerde toneelschrijvers als Chris Evans en Tilda Swinton die de leiding hebben, Sneeuwpiercer leverde ook een substantiële karakterontwikkeling op die bijdroeg aan de toch al rijke omgeving en fascinerende concepten van de wereldopbouw. Interessant op een veelheid van niveaus en een lust voor zowel het oog als de geest, de film was een aangename verrassing die ons deed wensen dat alle zomerfilms zo konden zijn.

Gevolgtrekking

Dat zijn onze keuzes voor de beste stripboekfilms ooit gemaakt. Welke zijn jouw favoriet? Zijn er nog die we hebben gemist? Zorg ervoor dat je je keuzes deelt in de comments hieronder en abonneer je op ons YouTube-kanaal zodat je geen leuke video's zoals deze mist!

Alec Baldwin ontlaadt proppistool dat cameraman op filmset heeft vermoord

Over de auteur