The Incredibles is een betere wachter dan wachter

De ongelofelijken komt het dichtst in de buurt van een filmisch equivalent van wachters - dichterbij dan zelfs de eigen verfilming van het stripboek. Het is deconstructief maar functioneel, inkapselend en toch niet te reproduceren.

Natuurlijk, De ongelofelijken veel invloeden. Fantastische vier is de meest geciteerde, met het gevoel van superhelden uit de Silver Age op punten van de pagina gerukt - het duidelijkst in het rijden familiedynamiek en powersets, maar ook op subtielere manieren, zoals hun volgende vijand Mole Man-riff de Underminer - maar bijna elk aspect van de film is enigszins geworteld in de hedendaagse media uit de kindertijd van Brad Bird: de schuilplaats van het syndroom is één gyrocopter verwijderd van die van Blofeld basis in Je leeft maar twee keer, en er zijn onderstromen van Ayn Rand bij sommige van de gemene ideeën (die later belangrijk zullen worden).

Maar hoewel die allemaal samenkomen om een ​​Pixar geweldig te maken, zijn ze niet de nauwste verwant. Stroomt door de aderen van

De ongelofelijken is wachters, de baanbrekende grafische roman van Alan Moore en Dave Gibbons die tegelijkertijd het stripboekmedium bekritiseerde en nieuw leven inblies. Het is misschien niet zo prominent aanwezig aan de ontwerpkant als sommige van de andere aanknopingspunten - inderdaad, het paar is dat wel! eigenlijk geïnspireerd door dezelfde dingen - maar op verhalend, thematisch en cultureel niveau kunnen ze dat niet zijn losgekoppeld. Sterker nog, als je zet De ongelofelijken zij aan zij met Zack Snyder's bewerking uit 2009 van wachters, het is de Pixar-animatie die eigenlijk dichter bij het boek komt.

Vooraf zeggen we dat niet De ongelofelijken was noodzakelijkerwijs gemaakt om een ​​geanimeerde te zijn wachters. Brad Bird heeft het boek niet echt besproken, alleen maar dat eventuele connecties onbedoeld zijn. Hoewel er misschien geen intentie van de auteur aanwezig is, zijn er enkele onvermijdelijke links die tot een zeer interessante conclusie leiden.

• Deze pagina: Hoe The Incredibles echt wachters zijn
• Pagina 2: Wat ongelooflijks doet dat Watchmen (The Movie) niet doet?

The Watchmen Parallels In The Incredibles

wachters is merkbaar in De ongelofelijken' DNA vanaf het uitgangspunt: gepensioneerde superhelden worden terug in de strijd getrokken door een snode plan waardoor hun soort voorgoed wordt weggevaagd. En ondanks alle familiale ruggengraat lijken de werelden erg op elkaar. Beide zijn, in verschillende mate, alternatieve realiteiten die ergens in de 20e eeuw afwijken van de onze, gecentreerd rond de opkomst van gekostumeerde burgerwachten, en in de "Cadeau" van de verhalen (respectievelijk 1962 en 1985), zijn superhelden illegaal in de nasleep van een grote omslag in de publieke opinie, waardoor de eens supermannen tot middelmatigheid gedwongen worden en zich op middelbare leeftijd verstoppen. Zelfs de onderliggende heldhaftigheid, beginnend bij de politie, is er; de politie die Mr. Incredible helpt in de eerste scène van De ongelofelijken beginnen te fronsen wanneer hij greppels achter Bomb Voyage aanjaagt voor een eerdere opdracht, een spiegel van wachters's Keene Act.

Beide verhalen zijn niet alleen geworteld in een of andere afleiding van onze huidige, verwikkeld in politieke strijd, maar ze doen ook veel moeite om zichzelf afbakenen van andere fictie: Helen Parr legt haar kinderen uit dat de mannen met wie ze vechten niet zijn zoals de "slechteriken in die shows waar je op zaterdagochtend naar keek", terwijl wachters heeft een hele eigen stripindustrie in het universum. De redenering is ogenschijnlijk anders - De ongelofelijken gebruikt het meer om de kinderen tot hun recht te laten komen dan direct commentaar - maar het gewortelde realisme van beide vergeleken met hun tijdgenoten (De ongelofelijken uitgebracht in hetzelfde jaar als Spider-Man 2, Mes: Trinity, Hellboy, Kattenvrouw en De straffer, waarvan alleen de eerste in de buurt komt).

Als je inzoomt op de micro-elementen van De ongelofelijken, vind je overvloedig wachters artefacten ook: Edna Mode's beruchte en invloedrijke anti-kaaptirade is in wezen een uitbreiding op de dood van Dollar Bill in wachters, een held uit de Gouden Eeuw die werd neergeschoten toen zijn cape vast kwam te zitten in een draaideur (een gebeurtenis die vervolgens werd gedramatiseerd in de iconische openingsscène van Zack Snyder); het vuur waarin Mr. Incredible en Frozone al vroeg terechtkomen, heeft ook verschillende structurele banden met de eerste missie van Nite Owl en Silk Spectre nadat ze zijn teruggekeerd naar hun pakken.

Maar als we zeggen: De ongelofelijken is wachters, dan moet de grootste connectie in hun schurk zitten. Adrian Veidt en Syndroom zijn beide geschreven als wendingen op de "Seriële schurk van de Republiek", met plannen die erop gericht zijn de angstige algemene bevolking voor de gek te houden met een onvoorstelbare dreiging tegen een metropool om een ​​nieuwe status-quo te manipuleren. Ze hebben enorme middelen, immense geheimhouding en een onwankelbare wil die de helden overweldigt. De "buitenaards wezen" en Omnidroid-wapens die ze gebruiken, zijn ontmenselijkte bedreigingen, beide schurken offeren dierbaren op voor hun zaak (Bubastis en Mirage, hoewel de laatste niet sterft omdat het een kinderfilm is), en de ontdekking van hun plan huiveringwekkend komt na het is al in beweging. Uiteindelijk, voor alle zelfpositie - Ozymandias is geïnspireerd door Alexander de Grote, Syndroom wil de glorie van Mr. Incredible - beiden willen het speelveld van de wereld gelijkmaken en hun waargenomen onbalans.

Duineinde uitgelegd

Over de auteur