Tim Burton praat over 'Frankenweenie', beschermende ouders en het doden van tekenfilmdieren

V: Dus wat denk je dat het is? Denk je dat het je fantasierijke kijk en visuele stijl is?

TB: "Ik weet het niet. Ik denk dat ze het vergeten. Ik ben nu een ouder en je wordt een beetje meer beschermend, denk ik. En ik kan dat begrijpen, in de beschermende modus komen of wat dan ook. Maar tegelijkertijd weet ik niet hoe je kunt vergeten dat 'Sneeuwwitje' eng was en 'Pinocchio' eng. Ik keek zelfs naar '101 Dalmatians' en het was alsof 'Boil em', skin em' beat em' bash em' em over het hoofd, dood ze!' En ik garandeer je nu dat als die regel in een Disney-film zou staan, ze zouden freaken uit."

Vraag: Onze cultuur is in de loop der jaren overbezorgd geworden. Denk je dat het daar iets mee te maken heeft?

TB: "Ja, en tegelijkertijd loopt het uit de hand in termen van geweld en andere dingen. Ze klagen over films, maar je leest minder over de effecten van technologie en Facebook en computers waar je eindeloze uren van de dag mensen kunt doden in een videogame. Voor mij zijn er veel meer potentieel cultureel schadelijke dingen waar mensen niet zoveel over praten als over films - wat waarschijnlijk de veiligste vorm van entertainment is die je kunt krijgen. Ik herinner me dat ik op een zaterdagmiddag films als 'The Brain that Wouldn't Die' zag en de arm van de man werd opgelicht en hij liet zijn bloederige stomp over de muur lopen. En ik ben in orde. Ik bedoel, ik ben tot op zekere hoogte nog steeds een functionerend lid van de samenleving."

Vraag: Denk je dat je films gewoon onbekend of nieuw aanvoelen en dat die sprookjes klassieker en bekender zijn en dat de bekendheid ervoor zorgt dat mensen de donkere elementen als vanzelfsprekend beschouwen?

TB: "Eerlijk gezegd vind ik het gewoon fascinerend. Het beste wat ik kan bedenken is de bescherming. En angst. Daarom hou ik van het idee om niet zo betrokken te zijn bij technologie. In plaats van online te gaan, zou ik gewoon tien minuten naar de wolken willen kijken en je gedachten de vrije loop laten. Vooral als volwassene wanneer je gedwongen wordt om meer verantwoordelijkheid te dragen en een gezin te stichten. Het haalt je een beetje weg van je eenvoudige, emotionele, creatieve leven. Wat je ook doet. Het is belangrijk voor iedereen om op zijn minst een moment te hebben om gewoon te mediteren of wat je ook doet om ruimte te maken."

Vraag: Dat past ook zeker in de film, want je hebt de scène waarin alle ouders klagen over de leraar, over meneer Rzykruski en zijn 'gevaarlijke' methoden. Het is progressie.

TB: "Ja, ja. En het is ook alsof mensen ergens over in opstand komen. De beste manier... en het is iets dat je je kinderen probeert te vertellen - je ziet je twee kinderen vechten. Nou, waarom werkt het? Omdat het een effect heeft op het ander, en als je bepaalde dingen maar loslaat. Het is net als het religieuze, wanneer ze over iets beginnen te klagen en het andere er alleen maar beter uitziet. Het doet niet echt het doel. Als je dingen gewoon loslaat en problemen loslaat... houd het gewoon persoonlijk, maak er niet zo'n big deal van want als je er een big deal van maakt, bereik je niet per se wat je ermee wilt bereiken het. Het is een soort van dom ding. Ik weet het niet. Ik vind al die dingen gewoon schokkend en grappig en eng tegelijk [lacht]."

Vraag: Het is interessant, want de film behandelt het ideaal van misverstanden gebaseerd op oppervlakkige oordelen...

TB: "En zo is het altijd gegaan. Oppervlakkige oordelen zijn het saaist, maar ze bestaan ​​al sinds ik een kind was en ze zijn er vandaag en, zoals ik al zei, het lijkt op die manier sterker te worden en al het andere komt een beetje uit controle. Dus het is zeker een rare dynamiek."

Vraag: Ik wilde je vragen over je carrière, omdat je aan het begin van je carrière een groot deel van de afwijzingen kreeg en we nu twee jaar verwijderd zijn van van wat niet alleen de grootste hit uit je carrière is in termen van kassanummers, maar ook een van de weinige films die meer dan een miljard dollar opbracht internationaal. Ik ben benieuwd, vanuit jouw oogpunt, of de manier waarop je films maakt is veranderd naarmate je meer succes hebt gezien, en of je denkt dat beperkingen en mensen die nee zeggen nog steeds waarde hebben.

TB: "Nou, als je iemand vraagt ​​of ze 200 miljoen dollar hebben om een ​​film te maken, is dat niet genoeg. Als je $ 1 miljoen hebt, is het niet genoeg. Iedereen van het volledige spectrum... omdat er beperkingen zijn en je een film met een enorm budget zou maken en nog steeds het gevoel hebt dat je genaaid wordt, dat je niet genoeg geld hebt. Maar in zekere zin had ik geluk, want in het begin van mijn carrière had ik een paar successen, en ik dacht: 'Ooh, dit wordt nu gemakkelijker. Ik kan doen wat ik wil', van 'Pee Wee' tot 'Beetlejuice' tot 'Batman', en ik dacht: 'Nou, ik heb geluk gehad! Dus nu ga ik "Edward Scissorhands" doen.' En het was de moeilijkste film om gemaakt te worden, en het was een lager budget. En het creëerde zijn eigen vreemde dynamiek omdat mensen dachten dat ik alleen maar grote Hollywood-films maakte. Ik kon geen locaties krijgen omdat ze te duur waren en dit en dat omdat ze dachten dat je een grote Hollywood-film aan het maken was. Dus ik ontdekte dat eigenlijk elk project... en er zijn zelfs de laatste tijd projecten geweest waar ik zes maanden aan heb gewerkt en ze hebben ze geannuleerd. Het gebeurt nog steeds en het zorgde ervoor dat ik me meer gelijk voelde om dat te beseffen, weet je wat? Elk project... en ik heb medelijden met mensen die denken, die naar me toe komen en zeggen: 'Je kunt alles doen wat je wilt.' Je kunt het niet echt, en dat is oké. Je zou dat soort uitdagingen en beperkingen moeten hebben. Dat is de aard van film en ik denk dat dat eigenlijk niet negatief is."

Frankenweenie draait vanaf vrijdag 5 oktober in de bioscoop.

-

Volg me op Twitter @JRothC

Elke grote PS4-exclusief (naast God of War) nog steeds niet op pc