Interview: Daniel Radcliffe over 'The Woman in Black' en post-Harry Potter-werk

Eerder deze week hadden we de gelegenheid om met Daniel Radcliffe te praten over de hoofdrol in De vrouw in het zwart -- komt deze vrijdag uit -- Hammer-horrorfilms, sceptisch zijn over geesten en het bovennatuurlijke, en Allen Ginsberg spelen in de komende Vermoord je geliefden.

Over zijn favoriete ding over een stap terug in de tijd en in de rol van Arthur Kipps, zei Radcliffe:

"Op een volledig oppervlakkig niveau? De kostuums. Als ik dat spul de hele tijd zou kunnen dragen, zou ik dat echt doen. […] Als je [een van die kostuums] aantrekt, laat het je anders staan ​​– het maakt je eigenlijk een beetje ouder. Het is heel nuttig in die inspanning."

Inderdaad, een van de meest schokkende dingen over de openingsmomenten van De vrouw in het zwart ziet Daniel Radcliffe - de jongen die leefde, Harry Potter – in de rol van vader en weduwnaar. Toegegeven, deze film speelt zich af op een moment in de geschiedenis toen jonge mannen (Radcliffe is 22 jaar oud) al goed op weg waren naar grootvaderschap.

Toch is het aanvankelijk moeilijk om los te komen van onze vooroordelen dat de acteur allesbehalve een jongenstovenaar is, aangezien we hem het afgelopen decennium bijna uitsluitend als zodanig hebben gekend.

Over de periode van de film gaat Radcliffe verder:

"Het mooie aan die periode is dat het kwam […] na vijfduizend jaar [Engeland] als een volledig heidense natie. We raakten uit liefde voor elke vorm van spiritualiteit zodra het christendom binnenkwam. [Toen], in het Victoriaanse tijdperk, begon [Engeland plotseling] te komen tot het idee van geesten en demonen en het idee dat er [een] hiernamaals is."

Of hij al dan niet hulde bracht aan de Peter Cushing/Christopher Lee Hammer-horrorfilms van weleer - De vrouw in het zwart is een Hammer-film - Radcliffe zei:

"Absoluut. Peter Cushing was het stille middelpunt van al die films waar omheen die chaos kon ontstaan. Dus ja. [En als ik niet] daadwerkelijk hulde bracht, was ik me er zeker van bewust dat als deze film in een andere tijd was gemaakt, Peter Cushing de rol zou hebben gekregen."

Cushing stond natuurlijk later bekend om zijn rol als Grand Moff Tarkin in Star Wars, maar zijn meest prominente werk was bij Hammer Film Productions - zoals Baron Victor Frankenstein in De vloek van Frankenstein, zoals Van Helsing in Dracula, zoals John Banning in De mummie, en als Sherlock Holmes in De hond van de Baskervilles, onder anderen.

Over Hammer Film Productions vervolgde Radcliffe:

"De Hammer-banner is geweldig, het is fantastisch voor […] mij, vooral omdat ik in de Britse film heb gespeeld" industrie mijn hele leven – als je niet werkt met mensen die daadwerkelijk aan de [Hammer]-films hebben gewerkt, werk je met hun kinderen. De persoon die mijn make-up deed voor alle Potter-films, haar vader, Eddie Knight, deed alle originele Hammer-make-up. Dus als je opgroeit in de industrie in Engeland, ben je je altijd heel goed bewust van die films en het belang dat ze hadden en wat ze deden voor de industrie […] in Engeland.

"[Het is ook geweldig] omdat we de horror een beetje meer kunnen pushen, omdat Hammer er is. We kunnen teruggaan naar oude normen van griezelig speelgoed en een spookhuis en al dat soort dingen dat zich herhaalt. En omdat het Hammer is, […] niemand twijfelt eraan."

Gemakkelijk een van de beste dingen over De vrouw in het zwart is de afhankelijkheid van praktische filmische bedrog en effecten in tegenstelling tot CGI of digitale verbetering. De film is voor het grootste deel een echt ouderwetse spookhuisfilm. Er zijn momenten dat het voelt te veel zoals iets dat we eerder hebben gezien - het einde, bijvoorbeeld, zal waarschijnlijk voorspelbaar overkomen - maar wat de angst en de cinematografie betreft, is de oude stijl ironisch genoeg een frisse wind lucht.

Of Radcliffe al dan niet putte uit de roman van Susan Hill waarop: De vrouw in het zwart was losjes gebaseerd, zei hij:

"Het is duidelijk dat ik het boek heb gelezen en, weet je, [onze film en het boek] zijn heel verschillend in de manier waarop het verhaal is ingelijst. Dit is een heel andere aanpassing, maar ik vind ook enige troost in het feit dat elke aanpassing van dit boek heel anders is geweest. [Het verhaal] moest op de een of andere manier worden veranderd om te passen bij het medium waarin het gaat."

De vrouw in het zwart is nu vier keer aangepast - een keer voor televisie in 1989 op het Britse ITV-netwerk, twee keer voor BBC Radio in 1993 en 2004, en nu als film. Het verhaal van de film is heel, heel anders dan het boek, dat een veel minder conventioneel einde gebruikte, en misschien wel een droeviger einde.

Ga verder naar pagina 2 voor meer informatie over Radcliffe's gedachten over geesten, acteren met zijn peetzoon en zijn volgende rol in Kill Your Darlings!

Het nieuwe Batman-kostuum is meer demon dan superheld

Over de auteur