The Expanse seizoen 2 wordt de beste sci-fi op tv

Naast zichzelf aan te kondigen als een waardige opvolger van Battlestar Galactica, seizoen 1 van Syfy's de uitgestrektheid leverde een futuristisch drama dat het genre en de inherente concepten die erin worden gevonden serieus nam, wat zorgde voor de soort boek-naar-tv-aanpassing die aantrekkelijk is voor nieuwkomers, maar die ook zeker fans van de bron zal plezieren materiaal. Door harde sci-fi te mixen met niet al te subtiele vleugjes neo noir, bracht de serie een grafisch realisme en gevoel van geaardheid in zijn enorme verhaal.

Aangepast van de romans van James S.A. Corey, de uitgestrektheid levert een verhaal dat, nou ja... uitgebreid is. Honderden jaren in de toekomst heeft de mensheid het zonnestelsel niet alleen verkend, maar ook gekoloniseerd. Mars is een onafhankelijke militaire macht die op de rand van oorlog met de aarde staat. Ondertussen zijn water en zuurstof net zo kostbaar geworden als goud en zilver. Tussen het lawaai van een groot aantal politieke machinaties, vestigde seizoen 1 ook een mysterie. In wezen is een jonge vrouw vermist en een politiedetective - Josephus Miller (Thomas Jane) - met een slechte reputatie is belast met het vinden van haar. Tegelijkertijd wordt een ijstransporter het slachtoffer van een niet-uitgelokte aanval en de overlevende leden van zijn bemanning - waaronder Steve Strait, Domnique Tipper, Cas Anvar en Wes Chatham – worden onbewust verwikkeld in een massale samenzwering waarbij de mensheid voor het eerst in contact komt met een buitenaards (of "extrasolar protomolecuul") organisme dat, natuurlijk, door bepaalde krachten wordt gezien als zowel een potentieel wapen als een schot voor de boeg dat zijn. Nogmaals, het plot van de serie is uitgebreid.

Seizoen 2 begint gehuld in pijnlijke paranoia en extreme spanning in de nasleep van de finale van seizoen 1. Verschillende facties trekken nog steeds op voor hun eigen belangen. Mars bereidt zich voor op conflicten; De aarde is verwikkeld in politiek gekibbel over impliciete agressie van de rode planeet en de overkoepelende samenzwering van verschillende leiders die een oorlog willen beginnen; en de OPA (Outer Planets Alliance), onder leiding van Chad L. Fred Johnson van Coleman boekt vooruitgang in de doelbewuste introductie van het protomolecuul op het Eros-ruimtestation als onderdeel van een gecontroleerd experiment dat duizenden levens heeft geëist.

Met een verhaal dat zo dicht is, beweegt de serie wijselijk om de zaken een beetje op te krikken en meer van zijn verhaallijnen bij elkaar te brengen. De sleutel onder hen is Millers rotsachtige overgang van hardgekookte detective naar lid van de bemanning aan boord van het toegeëigende Martian gunship onder leiding van Jim Holden uit Straat. Het samensmelten van twee belangrijke karakterdraden geeft de serie meer tijd om zich door het zonnestelsel te bewegen, waarbij de aandacht wordt gevestigd op de manoeuvres van de assistent-ondersecretaris van de uitvoerende macht van de VN Administratie Chrisjen Avasarala (Shohreh Aghdashloo), terwijl ze de hulp inroept van Nick Tarabay's Coyter, een voormalige spion die heeft ingestemd om te helpen het samenzweerderige reilen en zeilen op aarde bloot te leggen regering. Er is ook ruimte gemaakt voor Martian Marine Roberta "Bobbie" Draper (Frankie Adams) en haar team terwijl ze zich voorbereiden om de aarde aan te vallen en de belangen van hun Marsplaneet in het hele zonnestelsel te beschermen.

Zulke toevoegingen aan de cast en overkoepelende verhaallijnen helpen de uitgestrektheid heroriënteer het verhaal en vernauw het om weg te schuiven van de soms geïsoleerde aard van de verschillende verhaallijnen van seizoen 1. Seizoen 2 is in feite bedoeld om de titulaire uitgestrektheid van de serie te beperken. De inspanning werpt zijn vruchten af ​​in de seizoenspremière, die er nog steeds in slaagt om een Game of Thrones gelijke hoeveelheid platen die ronddraaien, maar vindt ook, net als die serie, meer tijd voor menselijke interactie. Deze verkenning van interpersoonlijke relaties en motivaties vergroot de breedte en diepte van de serie vanuit een personagestandpunt, en zorgt ervoor dat het uitgestrekte plot ze niet in zijn geheel opslokt. Voorbeeld: de aanzet van een gewelddadige botsing tussen Miller en de schijnbaar brute (maar zelfs hij heeft lagen) Amos wordt letterlijk op tafel gelegd, waardoor er ruimte wordt gemaakt voor een gesprek tijdens het eten over, vooral, de schaarste aan echt kaas.

Het mag dan het libidineuze kruid van Jim en Naomi's rendez-vous missen, maar het bouwen van een wereld vanuit zo'n specifiek karakterstandpunt maakt die wereld beter herkenbaar voor het publiek. de uitgestrektheid maakt gebruik van bekende sci-fi stijlfiguren - er zijn elementen van alles van de matrix's synthetisch eiwit slop naar Neuromancer's btw-gekweekt rundvlees in de kaas-centrische discussie - maar in de kern verkent de scène met succes iets gemeenschappelijks onder alle mensen: het plezier en het comfort dat wordt verkregen door te verwerven en te ervaren wat u normaal gesproken bent ontnomen. de uitgestrektheid kan het tot een bijna kluchtig uiterste brengen - kaas wordt gecontroleerd als verdovende middelen - maar zulke dystopische voorbeelden geven smaak aan het moment en blazen leven in de ogenschijnlijk vooruitziende omstandigheden van de personages.

Hoewel het nog maar een schets is tegen de tijd dat de première van twee uur zijn beloop heeft, zal Marine Gunnery Sgt. Draper – misschien een verwijzing naar Gekke mannen alums Jared Harris en schrijver Robin Veith's betrokkenheid bij de serie - dient om de Mars-ervaring op een interessante manier te kleuren. Vanwege het aanhoudende conflict met de aarde heeft Mars zijn terravorming met bijna 100 jaar moeten terugdringen, wat Draper de gevolgen ervan samenvat door zeggen dat degenen die vechten hun kans hebben opgeofferd om de toekomst van de rode planeet te zien om als radertjes te fungeren in de grote machine waarvan de wrijving gevuld is cadeau. Draper heeft nog geen interactie met een ander belangrijk personage, maar deze beperkte focus op haar gezichtspunt maakt haar een welkome aanvulling op de serie.

Door kleiner te denken en de focus in bepaalde opzichten te verkleinen, de uitgestrektheid wordt een meer verfijnde serie, de karakters vollediger gevormd. Zoals de meeste goede sci-fi, de uitgestrektheid is zowel een solide vorm van escapistisch amusement en soms een griezelig nauwkeurige weerspiegeling van het heden. Alles aanraken, van sociaaleconomische ongelijkheid tot corruptie bij de overheid tot discriminatie op basis van iemands plaats (of planeet) van Origin geeft de serie en zijn verhaallijnen een welkome zwaarte die geen gemakkelijke taak is, gezien hoe vaak ze in nul worden opgeschort zwaartekracht. Het komt allemaal neer op een van de beste sci-fi-shows op tv van dit moment.

Volgende:

de uitgestrektheid gaat volgende week woensdag verder met 'Static' om 22:00 uur op Syfy.

90 dagen verloofde: Syngin heeft oog op een andere ster na 'Insane' Tania Split

Over de auteur