Filmrecensie van The Darkest Minds

The Darkest Minds is een solide genoeg dystopische sci-fi YA-aanpassing, verheven door de prestaties van Amandla Stenberg, maar het zal deze filmtrend niet doen herleven.

Mede dankzij De Hongerspelen, zag het begin en midden van de jaren 2010 een opkomst in Hollywood, waarbij dystopische sciencefictionverhalen voor jonge volwassenen werden aangepast aan het grote scherm. Volgend op De Hongerspelen - en het nog succesvollere vervolg The Hunger Games: Catching Fire - beide afwijkend en De doolhofloper spraakmakende aanpassingen ontvangen. Echter, De Hongerspelen zag afnemende opbrengsten in de laatste twee tranches, Uiteenlopende's derde inzending was zo'n flop dat de serie nooit werd voltooid, en de The Maze Runner's trilogy capper opende eerder dit jaar met teleurstellende recensies en kassaretouren. Met extra franchise niet-starters zoals De 5e golf, leek het veilig om te zeggen dat de Hollywood-rage was verdwenen. 20th Century Fox brengt nu echter uit De donkerste geesten, een bewerking van de gelijknamige roman van Alexandra Bracken die in dezelfde geest ligt als

Hongerspelen, afwijkend en doolhof loper. De donkerste geesten is een solide genoeg dystopische sci-fi YA-aanpassing, verheven door de prestaties van Amandla Stenberg, maar het zal deze filmtrend niet doen herleven.

De donkerste geesten volgt Ruby Daly (Stenberg), een 16-jarige die opgroeide in een wereld waar een mysterieuze ziekte de meerderheid van de kinderen onder de 20 heeft gedood - en degenen die het overleven ontdekken dat ze vermogens hebben. Op Ruby's 10e verjaardag manifesteren haar capaciteiten zich en ze wist zichzelf per ongeluk uit de herinneringen van haar ouders, zodat ze niet weten wie ze is. Ze wordt naar een door de overheid beheerd kamp gestuurd voor de overlevende kinderen, waar ze op kleur worden gesorteerd volgens: welke krachten ze hebben: groen voor verhoogde intelligentie, blauw voor telekinesen, geel voor manipuleren elektriciteit. Er zijn twee andere kleuren voor classificatie - oranje en rood - en wanneer Ruby wordt geclassificeerd als een sinaasappel, leert ze dat kinderen met die vaardigheden onmiddellijk worden gedood.

Ruby gebruikt haar krachten - het vermogen om gedachten, herinneringen en emoties te manipuleren - om het kamp ervan te overtuigen dat ze een groentje is, en ze vliegt zes jaar lang onder de radar. Maar als het kamp er eindelijk achter komt dat ze zich al die jaren in het volle zicht heeft verstopt, wordt ze uitgebroken door Dr. Cate Connor (Mandy Moore), een lid van de Children's League. Volgens Cate houdt president Gray (Bradley Whitford) het publiek in het ongewisse over wat er werkelijk aan de hand is met de kinderen, met behulp van zijn "genezen" zoon Clancy (Patrick Gibson) als manipulatietactiek, en de League wil licht werpen op de situatie. Omdat ze Cate of haar compagnon Rob (Mark O'Brien) niet vertrouwt, ontsnapt Ruby aan hen en de premiejager Lady Jane (Gwendoline Christie) om een ​​ritje te maken met een groep kinderen zoals zij. Samen met Liam (Harris Dickinson), Chubs (Skylan Brooks) en Zu (Miya Cech) reist Ruby op zoek naar East River, een toevluchtsoord voor ontsnapte kinderen, gerund door de mysterieuze Slip Kid.

Er zijn een aantal parallellen tussen De donkerste geesten en andere YA-eigenschappen zoals De Hongerspelen en afwijkend: tieners die in een wereld leven waar ze vanwege hun capaciteiten / aard gescheiden zijn, vinden bondgenoten, vrienden en familie in anderen zoals zij, en samen komen ze in opstand tegen een onderdrukkende regering stroom. Echter, waar? Hongerspelen en afwijkend spelen zich af in een verre toekomst, De donkerste geesten speelt zich af in een alternatieve huidige en nabije toekomstige wereld die snel in chaos is vervallen. Daarom moet de film uitleggen en rechtvaardigen hoe de wereld in zo'n korte tijd zo drastisch is veranderd. Hoewel de rechtvaardiging niet al te veel moeite kost om te geloven, De donkerste geesten besteedt veel tijd aan expositie en wereldopbouw. Omdat er zoveel te verklaren valt over de wereld van De donkerste geesten, de film gaat er snel doorheen met een monoloog in de voice-over en verklarende dialooguitwisselingen. Maar uiteindelijk voelt de wereld zich nog steeds erg onderontwikkeld.

Maar waar De donkerste geesten script, geschreven door Chad Hodge (Goed gedrag, Eigenzinnige dennen), door de meer dichte, wereldopbouwende aspecten van de film snelt, kost het de resterende tijd om je te concentreren op de personages en hun relaties. Om een ​​verhaal te gronden in een dystopische wereld als deze, moet er een goed afgerond personage in het midden staan, en Ruby is bedoeld om dat personage te zijn. Hoewel het script er niet helemaal is in termen van het creëren van een goed ontwikkeld personage in Ruby, De prestaties van Stenberg zijn sterk genoeg om van Ruby een boeiende hoofdrolspeler te maken die kijkers kunnen volgen en Toejuichen. Verder wordt Stenberg omringd door sterke uitvoeringen van de ondersteunende cast - vooral zware slagmensen zoals Moore, Whitford en Christie, hoewel ze ernstig onderbenut zijn. De ware charme van De donkerste geesten komt uit de belangrijkste vier, die lang niet genoeg tijd samen krijgen, maar er toch in slagen om een ​​hartverwarmende dynamiek van de gevonden familie te laten zien. De belangrijkste relatie is echter die van Ruby en Liam; er is genoeg chemie tussen Stenberg en Dickinson om het voor elkaar te krijgen, en hun charme brengt wat broodnodige lichtheid in de dystopische wereld. Terwijl het script en het verhaal van De donkerste geesten mag dan zwak zijn, de film wordt verheven door de uitvoeringen van de cast.

Verder helpt regisseur Jennifer Yuh Nelson het bronmateriaal te verheffen door de wereld van De donkerste geesten, en de krachten van de kinderen, tot live-actie met interessante beelden. Omdat veel van de krachten van de kinderen niet per se visueel interessant zijn - zoals de verhoogde intelligentie van greens - laat de film hun vaardigheden zien door een de ogen van het personage gloeien hun respectieve kleur bij het gebruik van hun capaciteiten (wat ook dient als een verklaring voor waarom de overheid een kleurclassificatie zou gebruiken systeem). Dit wordt met groot effect gebruikt in termen van hulp bij het instellen De donkerste geesten apart door zijn visuals, en iets nieuws op het scherm te brengen. Het is vooral effectief op de rustigere momenten, wanneer kijkers anders niet zouden weten dat een personage hun krachten gebruikt. Nelson heeft een scherp oog in regisseren De donkerste geesten en het komt het best tot uiting in hoe de vaardigheden worden weergegeven, maar de kleinere, niet-sci-fi-momenten werken ook net zo goed, waardoor de film de balans krijgt die hij nodig heeft om geworteld te blijven.

Uiteindelijk zijn de grootste zwakheden van De donkerste geesten kan het gevolg zijn van het te nauw vasthouden aan het boek waarop het is gebaseerd. Bij het verfilmen van een roman moeten de scenarioschrijver en regisseur veel weglaten om het verhaal samen te vatten tot een film van meer dan 90 minuten. Met een verhaal en wereld als De donkerste geesten, wat veel uitleg en opbouw vereist voordat de daadwerkelijke actie zelfs maar begint, kan pacing een probleem blijken te zijn. Helaas, De donkerste geesten heeft niet helemaal het tempo dat het nodig heeft, haast zich soms om alle belangrijke informatie over zijn wereld door te geven of om het verhaal vooruit te helpen. Als de film langzamer gaat, meestal om zich te concentreren op Ruby of haar relatie met Liam, De donkerste geest biedt een glimp van wat de film had kunnen zijn. Maar met te veel aan de hand en te veel om uit te leggen, De donkerste geesten raakt in wezen verzand in het trouw blijven aan het boek en het volledig doorgeven van zijn wereld.

Als resultaat, De donkerste geesten zal fans van Brackens roman het best aanspreken. In termen van trouw aan het boek blinkt de film uit, hoewel er nog genoeg is weggelaten. Verder, vanwege de thema's van kinderen die leren houden van wie ze zijn en gebruiken wat hen anders maakt om de wereld een betere plek te maken, De donkerste geesten zal waarschijnlijk ook een snaar raken bij jongere, tienerkijkers. Het verhaal van vriendschap in de kern is perfect voer voor een tienerpubliek, en De donkerste geest levert een vermakelijk genoeg avontuur om plezierig te zijn. Voor degenen die nog niet voorbestemd zijn om te genieten van op tieners afgestemde media, De donkerste geesten kan zomers popcornplezier zijn, maar is geenszins noodzakelijk om te bekijken. Sommigen hebben misschien gehoopt De donkerste geesten zou de dystopische sci-fi YA-trend nieuw leven inblazen, maar helaas lijkt het niet waarschijnlijk.

Aanhangwagen

De donkerste geesten speelt nu in Amerikaanse theaters in het hele land. Het duurt 103 minuten en heeft de classificatie PG-13 voor geweld, inclusief verontrustende beelden en thematische elementen.

Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!

Onze beoordeling:

2,5 van de 5 (redelijk goed)

Guardians of the Galaxy 3: James Gunn ontkracht het castinggerucht over Moondragon

Over de auteur