The Hunger Games: 10 dingen die je nooit wist over de games

In de wereld van dystopische romans en films zijn er maar weinig die even opwindend en angstaanjagend vooruitziend zijn als De Hongerspelen. De Hongerspelen is echt het verhaal van Katniss Everdeen en haar ervaringen als eerbetoon, overwinnaar en rebel in de onderdrukkende staat van Panem, maar het is duidelijk dat de eigenlijke Hongerspelen een grote factor in het verhaal zijn, want goed.

De Spelen zelf zijn een van de meest ingewikkelde en complexe aspecten van de hele wereld van THG, en het is gemakkelijk om veel van de kleine details van de Spelen te missen die ze zo uniek en gruwelijk maken. Dus misschien heb je het gezien of gelezen De Hongerspelen, maar hier zijn 10 dingen die je waarschijnlijk nooit wist over de Hongerspelen zelf.

10 Een overvloed aan geschenken

In elke arena is de Cornucopia een van de meest onderscheidende onderdelen van het spel. Zoals iedereen die The Hunger Games heeft gezien weet, wordt hier elke game gespeeld en zijn er meestal veel waardevolle voorwerpen te vinden.

Maar de Cornucopia is niet alleen een warboel van mogelijke wapens en voorraden die lukraak verspreid liggen. Om het nemen van risico's aantrekkelijker te maken, worden ook de beloningen verhoogd. Dit betekent dat de items die het diepst in de Cornucopia worden gevonden, het nuttigst en waardevolst zijn in het spel, maar het is natuurlijk veel gevaarlijker om er zo diep op in te gaan.

9 Vrijwilligerswerk is niet altijd een offer

De meeste verstandige mensen zouden niet gekozen willen worden als eerbetoon aan de Hongerspelen, maar het verbazingwekkende aan deze wedstrijd is dat in de districten waar eerbetoon over het algemeen de voorkeur geniet, nemen veel kinderen vrijwillig de plaats in van het geselecteerde eerbetoon in de hoop de spelen te winnen en de bederft.

Deze eerbetonen worden vaak "carrière-eerbewijzen" genoemd en ze besteden doorgaans jaren aan training om zich voor te bereiden op de spelen en hopelijk te winnen. En het zou geen verrassing moeten zijn, maar deze eerbetoon domineert typisch de games, en het is zeldzaam dat iemand behalve een carrière-eerbetoon ook echt wint.

8 Als je hebt gewonnen, ben je klaar

The Hunger Games is een enorme landelijke onderneming met veel regels en voorschriften. En een van de vastgestelde spelregels is dat als je het spel eenmaal hebt gewonnen, je nooit meer geselecteerd kunt worden.

Het is duidelijk dat de kans om twee keer in de loterij te worden gekozen sowieso erg klein is, maar een van de vele beloningen die overwinnaars geacht worden te oogsten van de overwinning is het feit dat ze veilig zijn voor de rest van hun leeft. En natuurlijk werd deze belangrijke regel overtreden in de 75th Quarter Quell, waar elk eerbetoon eigenlijk iemand was die de game al had gewonnen.

7 Kijkersaantal is verplicht

De Hongerspelen worden duidelijk gepromoot als het evenement van het jaar voor heel Panem, en dat is het ook gepromoot als een entertainmentevenement dat is ontworpen om zowel de vorige oorlog te herdenken als om het publiek te behouden geboeid.

Maar er is duidelijk een duisterder doel, namelijk iedereen in elk district bang houden voor de overheid en te bang om uit de pas te lopen. En als gevolg van dat doel is het kijken naar de Hunger Games niet bepaald optioneel. Het is een moeilijke regel om af te dwingen, maar elke inwoner van Panem is eigenlijk verplicht om de Hongerspelen te kijken.

6 Doelen op je rug

Het beoordelingsproces dat alle eerbetoon doorlopen, is een soort tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant kan het behalen van een hoge score voor de wedstrijden bepaalde deelnemers veel meer opleveren intimiderend en meer kans op sponsoring, maar die hoge scores maken dat eerbetoon ook tot een veel hoger doel.

En soms kan het scoresysteem in het voordeel van bepaalde spelers worden gespeeld, bijvoorbeeld, Johanna Mason deed haar uiterste best om zwak in haar te lijken rangschikkingstests zodat de andere tributen haar niet als een bedreiging zouden vrezen, en toen ze eenmaal in de arena was, draaide ze het script volledig om en won de spel.

5 Het jeugdvoordeel

Rue is misschien schattig als een knop, maar ze had buitengewoon veel pech om te worden gekozen voor de Hongerspelen. Ik bedoel, iedereen die is gekozen voor de spellen heeft op zichzelf pech (tenzij ze misschien een van de vrijwilligerscarrières zijn), maar de spellen geven ook de voorkeur aan oudere kinderen voor de selectie van eerbetoon.

Op welke manier vraag je je misschien af? Wel, elk jaar wordt de naam van elk potentieel eerbetoon elke keer weer in de loterij opgenomen. Dus als een kind 12 is, is hun naam één keer ingevoerd, als ze 13 zijn, is het twee keer ingevoerd, enzovoort, totdat ze de leeftijd van 18 jaar hebben bereikt en hun naam zes keer is ingevoerd.

4 Winnen gaat niet altijd over doden

Het is duidelijk dat als een eerbetoon een bekwame moordenaar is, ze veel meer kans hebben om het goed te doen in de games of zelfs het hele evenement te winnen. Dat is echter niet altijd de beslissende factor als het gaat om het winnen van de Spelen. De meeste eerbetoon winnen door hun concurrenten te doden, maar elke arena is gevuld met gevaren die ook eerbetoon kunnen doden.

Zoals we hebben gezien in Katniss' Hunger Games, kan iedereen door alles worden gedood, en er zijn zelfs winnaars geweest die in wezen standaard wonnen. Annie Cresta won bijvoorbeeld haar Hongerspelen omdat de arena overstroomde en zij de sterkste zwemster was die er nog was.

3 Er zijn bijna 2.000 eerbetuigingen geweest

Het is gruwelijk genoeg om te beseffen dat bijna twee dozijn kinderen per jaar werden geofferd op het altaar van Panem's glorieuze games, maar bekeken in de algemene context van de historische Hongerspelen is het nog gruwelijker om nadenken over.

24 eerbetoon per jaar gedurende 75 jaar betekent dat er 1800 eerbetoon is geweest in de geschiedenis van het spel (het zouden 1824 zijn geweest als de laatste Hunger Games eerdere eerbetoon niet hadden hergebruikt). Panem wilde zijn burgers zeker de stuipen op het lijf jagen, en hoe kan dat beter dan met bijna 2.000 dode kinderen?

2 verleidingen

Er zijn veel doelen achter de oprichting en instandhouding van de Hongerspelen, maar afgezien van alle politieke en sociale implicaties van het evenement, ze zijn uiteindelijk ontworpen om de massa te vermaken als goed. En als gevolg daarvan zullen de spelmakers natuurlijk dingen doen om alles op te fleuren als de "show" te saai wordt.

Een van de gemakkelijkste manieren om dat te laten gebeuren, zijn "feesten", die in wezen het aanvullen van de Cornucopia zijn na de aanvankelijk bloedbad om zoveel mogelijk deelnemers terug te lokken, en weer in confrontaties met elkaar als goed.

1 Eet niet de rijken

Een van de duistere eigenaardigheden van de Hongerspelen is dat, hoewel er één naam wordt gekozen uit de eerbetoonloterij voor zowel meisjes als jongens, er niet gelijke kansen zijn voor iedereen die meedoet.

Ja, de kinderen die ouder zijn, worden vaker gekozen, maar de kinderen die vaker zijn ingeschreven, worden ook vaker gekozen. Kinderen kunnen voedselrantsoenen van de overheid krijgen door hun naam vaker in te voeren, wat betekent: dat hoe armer iemands familie is, hoe groter de kans is dat ze worden gekozen als eerbetoon aan de honger Spellen.

VolgendeCaptain America-trilogie: één citaat van 10 hoofdpersonages die tegen hun persoonlijkheid ingaan