Interview: Nick Stoller praat over 'The Muppets' & Growing Up

Er is iets aan het ongegeneerde enthousiasme van de Muppets dat op zijn beurt uitbundigheid inspireert, en voor de meesten van ons een luchtige, positieve reactie. Hetzelfde kan gezegd worden van de makers achter het project. We spraken met De Muppets co-schrijver Nick Stoller aan het einde van drie zeer lange persdagen, en toen we vroegen of hij helemaal "Muppeted" was, antwoordde hij: "Nooit! Het is onmogelijk om Muppeded eruit te krijgen." En we geloven dat hij dat oprecht meent.

Dat weten we natuurlijk allemaal De Muppets was een passieproject voor Stollers schrijfpartner/ster van de film Jason Segel, maar Stoller zelf heeft een passie voor de viltige vrienden, die hij noemt, "De gatewaydrug van de komedie."

Stoller en Segel ontmoetten elkaar in de kortstondige televisieserie van Judd Apatow niet aangegeven (waar Segel acteur was en Stoller schrijver) en vormde een duurzame en vruchtbare werkrelatie. Stoller regisseerde Segel verder in de hilarische en vreemd herkenbare Sarah Marshall vergeten (de sans Segel spin-off) Breng hem naar de Greek) en de komende Vijf jaar engagement.

Voor degenen die nog niet de kans hebben gehad om te zien De Muppets, pauzeer, ga naar een vertoning en ga deze kant op, want Stoller en ik komen in onze chat op enkele details uit de film.

Screen Rant: Als je moest kiezen, wie is dan je favoriete Muppet?

Nick Stoller: "Ik hou van alle Muppets! Fozzie is me erg dierbaar omdat hij altijd grappen vertelt en faalt, wat mijn grote angst is. Je hebt je favoriete Muppet die je hart vult met bitterzoete vreugde en voor mij is dat Fozzie. Mijn oppervlakkig favoriete Muppet, degene die ik het grappigst vind, is Beaker. Toen ik een kind was wanneer Beaker op het scherm te zien was, was ik zowel opgetogen als doodsbang. Ik had een beetje in het script waar Beaker bij betrokken was, maar er was niet genoeg onroerend goed in de film."

Lezer, zoals u waarschijnlijk weet, het juiste antwoord op de vraag wie is je favoriete Muppet? is altijd, altijd Dier.

In mijn interview met regisseur James Bobin hij zei dat hij dat voelde De Muppets heeft een bijzonder Britse gevoeligheid. Vind je dat waar?

 "Ik denk dat het een perfecte mix is ​​van Amerikaanse en Britse humor omdat Jim Henson de Muppets heeft gemaakt, maar Frank Oz was een van de oprichters van de Muppets en hij is Engels. Dus ontmoetten ze elkaar ergens boven de Atlantische Oceaan om de Muppets te creëren. Het heeft een deel van de vaudeville. Het is een soort mooie ontmoeting van 'Saturday Night Live' en 'Monty Python'. Het heeft een beetje de schetsen van 'Saturday Night Live' en enkele van de meest absurde humor van 'Monty Python' samen met de zang en dans en spullen."

Nu we het toch over het onderwerp hebben, wat vind je van de reactie van Frank Oz op de film? Denk je dat hij misschien van gedachten verandert nu het daar is en goed wordt ontvangen?

"Ik heb hem nog nooit ontmoet, dus ik weet het niet. Er waren veel concepten van het script en ik weet zeker dat hij een vroege versie heeft gelezen. We hebben aantekeningen gemaakt van poppenspelers en van Disney, dus er zijn een aantal concepten die hij had kunnen lezen. Hij begon ook met deze franchise en ik weet zeker dat hij het raar vond dat andere mensen het deden. Maar ik weet zeker dat als hij de film ziet, hij hem goed zal vinden, want we probeerden gewoon te imiteren wat ze in die eerste films deden. Of draag het in het heden."

Hoe heb je die balans gevonden? De essentiële Muppety-kwaliteit behouden en moderniseren?

Een van de dingen die voor mij uniek aanvoelde aan de film, was zijn eigen besef van zichzelf als een Muppets-film die zich afspeelt in een hedendaagse context.

"Dat was nogal opzettelijk. We wilden de kijker meteen in Smalltown zetten, en we hebben een grap waarvan ik denk dat het een beetje is zit er nu in, maar is in feite eruit geknipt, dat zette de toon voor wat we probeerden te doen doen. Ze stappen in Smalltown in een prachtige Greyhound-bus uit de jaren vijftig en ze vertrekken, en dan rijden ze LA binnen en de Greyhound-bus is gewoon vies en walgelijk. Ze zijn afkomstig uit de prachtige naïeve wereld van MGM-musicals, de prachtige jaren vijftig, naar deze cynische wereld. Tex Richman zegt zelfs dat de Moopets een harde cynische daad zijn, voor een cynische wereld, en we probeerden de onschuld van de Muppets terug te brengen. Maar ik denk ook dat de beste grote entertainmentkomedie dat soort grote zoete hartengevoel heeft. De Pixar-films. Zelfs de films met een R-rating die ik heb geregisseerd, heb ik graag een groot hart."

Het gaat naar een geheel nieuwe plek op dat moment waar Kermit tegen Piggy zegt: "Je bent altijd zo dramatisch en het dwingt me dingen te zeggen die je pijn doen." Ik leunde gewoon achterover en dacht: "Man, dat is gewoon zo... echt."

In die zin is het een soort uitnodigende publieksparticipatie.

"Er zit een metafunctie in waar veel mensen in tranen uitbarsten als Kermit naar beneden loopt en zingt 'Foto's in mijn hoofd.' Er is een beetje van: 'Dat is mijn jeugd en ik ben geen kind meer.' Het is triest om opgroeien. Ook ik mis de Muppets als ik daar naar kijk en ook ik mis ze toen ik ze als kind zag. Dus ik denk dat er ook dat element is."

Klopt, maar dit is het soort film dat zowel jong als oud, fans en nieuwe kijkers moet aanspreken. Hoe speelt dat in op het maken?

"The Muppets hebben de weg geëffend voor een soort komedie die nu veel voorkomt, of het nu 'The Simpsons' of Pixar is waar je grappen die voor kinderen zijn - Fozzie valt van het podium - en grappen die voor volwassenen zijn - het breken van de vierde muur. Terwijl je naar de films kijkt terwijl je opgroeit, krijg je meer van de grappen. Als ik met mijn vierjarige een film kijk, krijgt ze vijf procent en de vijf procent waar ze van houdt. De rest vliegt haar helemaal om de oren. Maar dat is het proces van opgroeien."

De Muppets draait nu in de bioscoop.

Volg me op Twitter @jrothc

Hoe Talisman: Harry Potter-personages en verhaal verschillen van de boeken