Recensie 'Onvoltooide zaken'

Onafgemaakte zaken is een perfecte storm van ongericht - meestal niet grappig - alledaags komisch filmmaken.

In Onafgemaakte zaken we ontmoeten Dan Trunkman (Vince Vaughn), een man die genoeg heeft van de haai-achtige mentaliteit van zijn baas Chuck (Sienna Miller). Dan neemt de gedurfde stap om Chucks team te verlaten en in zijn eentje op te vallen; een jaar later werkt hij echter nog steeds vanuit een Dunkin Donuts en zijn enige twee medewerkers zijn bedroefd, oude werkman Timothy McWinters (Tom Wilkinson) en jonge kerel Mike Pancake (Dave Franco).

Terwijl familieverplichtingen en financiële lasten Dan dreigen te breken, verschijnt er een sprankje hoop in de vorm van een bedrijf deal met een Duits bedrijf vertegenwoordigd door Jim Spinch (James Marsden) en zijn rechterhand, Bill Whilmsley (Nick Vorst). Maar reddende genade verandert al snel in verdoemenis wanneer Dan en zijn team in Duitsland aankomen, alleen om Chuck daar te vinden, neergestreken om naar binnen te duiken en hun figuurlijke moord te grijpen.

Maar elke man heeft zijn limiet; met zijn rug tegen de muur belooft Dan heel Duitsland te doorkruisen en schudt hij elke hand die hij kan om deze deal te laten slagen. Want voor een echte verkoper is "de shake" een prijs die het waard is om naar te zoeken.

Onafgemaakte zaken is de nieuwste film van Ken Scott, de man die eerder met Vince Vaughn werkte aan de komedie/drama uit 2013 Postbode - die zelf een remake was van Scotts eigen indiehit, Starbucks. Met zowel Vaughn als Scott die ervaring hebben met het maken van conceptdramedies, en Geluk navolgen/Het geheime leven van Walter Mitty schrijver Steve Conrad over het script, zou je denken dat deze film een ​​perfecte storm van creatieve humor en oprecht sentiment zou zijn. In plaats daarvan, Onafgemaakte zaken is een perfecte storm van ongericht - meestal niet grappig - alledaags komisch filmmaken.

Het wordt al heel vroeg duidelijk dat zowel Scott als Conrad veel meer hebben afgebeten dan ze respectievelijk (of gezamenlijk) kunnen kauwen. Onafgemaakte zaken gooit veel te veel verhaalbeats en personages tegen de muur, in de hoop dat ze allemaal zullen blijven hangen. Maar heel weinig van hen blijven op een zinvolle manier hangen, en als ze dat wel doen, krijgen ze niet de aandacht die nodig is om zinvolle of resonerende verhalen te vertellen.

Er is de verhalende draad over de rivaliteit van Dan en Chuck (die de film opent en drijft, maar die nooit echt wordt uitgelegd). Er is de draad over Dan en de ernstige problemen waarmee zijn twee kinderen Paul (Britton Sear) en Bess (Ella) op school worden geconfronteerd. Er is de draad over Dan die tegen zijn vrouw (June Diane Raphael) liegt over hun financiële problemen. De rode draad over Timothy's ellende als een ouder wordende, overwerkte, onvervulde man; of die over Mike's kennismaking met nieuwe ervaringen en zijn twijfelachtige gezinsleven. Oh, en alsof er meer nodig was, een framing-subplot over Dan die het lege huiswerkblad van zijn dochter moet vullen met een op de neus gepieker over wie hij is als haar vader. Dat is genoeg materiaal voor een komedie EN een drama; gemengd in één film, het is een te gaar puinhoop die nooit echt wordt opgelost.

De andere werken van Steve Conrad hebben de neiging om een ​​in elkaar geslagen, alledaagse hoofdpersoon in het midden van de case study te plaatsen. Het probleem met Onafgemaakte zaken is dat Vaughn (die nog steeds zijn zelfde schtick doet) zo ontoegankelijk en robotachtig is in zijn kenmerkende droge, stoïcijnse aflevering dat de film voelt nooit intiem genoeg voor een karakterstuk - waardoor de overvolle en vreemde wereld rond Dan Trunkman moeilijk te investeren is in. Kijkend naar de film vanuit een puur komisch standpunt: Onafgemaakte zaken is vrij flauw materiaal, gevuld met opstellingen en grappen die eerder door zoveel films zijn uitgeput.

Alleen al op basis van de setting struikelt de film over elk voor de hand liggend Duits stereotype in het boek - van de ongeremde culturele attitudes tot de kinky seksuele uitspattingen, voor de eigenaardige artistieke smaken, kleinere auto's, voorliefde voor bier en Euro-trashy nachtclubs, enz., enz., enzovoort... Verder voelt de line-up van komische grappen en sequenties als een mengelmoes van ideeën die nooit tonaal in evenwicht lijken te zijn met andere grappen, niet de hele dramatische kant van de film. Dit is een film waarin oprechte realisaties over pesten in de buurt leven met grappen over penissen die door gloriegaten worden geduwd.

Ondertussen, de algemene logistieke punten over waar deze personages op een bepaald moment zijn en waarom ze het doen wat ze van moment tot moment doen, gaat verloren tussen de vreemde episodische sprongen van de zogenaamde progressie. Als het gaat om de meeste basisvereisten voor het vertellen van verhalen, Onafgemaakte zaken voelt alsof het veel onvoltooide bewerkingsrondes heeft doorgemaakt.

Dat wil niet zeggen dat alles slecht is. Er zijn een paar momenten van hilariteit wanneer een paar grote grappen landen; er zijn ook een paar echt in het oog springende filmische momenten (zie: de ecstasy-sequentie) en af ​​en toe momenten van regie-bloei die zullen worden onthouden (inclusief de glory hole-scène). Terwijl Vince Vaughn meestal gewoon is daar, en Tom Wilkinson is jammerlijk misplaatst in deze film - en Sienna Miller en James Marsden hebben meer implicatie dan uitleg achter hun cruciale (en zelden geziene) personages - Dave Franco stapt op de voorstelling dragen. Zoals bij zijn broer James in Ananas Express, is deze film (tragisch en ironisch genoeg) Dave's baanbrekende komische uitvoering. Hij verandert Mike Pancake in een lieve, rare, lieve en totaal gekke neofiet voor de zakenwereld, Europa en het leven in het algemeen. Zonder hem zou dit schip volledig zijn gekapseisd.

Onafgemaakte zaken is geen kleine klus die je moet afronden in een bioscoop of zelfs als verhuur. Doe jezelf een plezier en vang het op de kabel, op die ene avond dat je je verveelt, en misschien vind je kleine voordelen aan deze slechte deal.

AANHANGWAGEN

Onafgemaakte zakendraait nu in de bioscoop. Het is 91 minuten lang en is Rated R voor een aantal sterk gewaagde seksuele inhoud/grafische naaktheid, en voor taal- en drugsgebruik.

Onze beoordeling:

1,5 van de 5 (slechte, een paar goede onderdelen)

Star Wars onthult 5 nieuwe details over het achtergrondverhaal van Palpatine

Over de auteur