Man on Fire recensie
Een donkere, morbide en deprimerende film die je een ontevreden en, bij gebrek aan een betere term, icky gevoel geeft.
Man in brand is eigenlijk de tweede verfilming van de roman van A.J. Quinnel. (De eerste was een obscure film uit 1987 met dezelfde naam, met in de hoofdrol Scott Glenn.) de film maakt het niet glashelder, de titel komt voort uit het concept van "een man in vuur en vlam doet niet alleen" brandwond; hij explodeert." Aangezien het werd geregisseerd door Tony Scott, weet je al dat het verhaal een achterbank zal nemen voor "high concept" gestileerde actie en geweld. Scott lijkt te lijden aan dezelfde verslaving aan hyper-editing en "Richter scale" camerawerk als zijn oudere broer en zakenpartner, regisseur Ridley Scott. (Op verschillende punten in de film vroeg ik me af of er tijdens de scène een aardbeving plaatsvond.) De cast heeft verschillende opvallende kenmerken, maar zelfs zij kan de film niet redden van Scott's zwakke regie en een zeer hardhandig script van Brian Helgeland dat praktisch schreeuwt "de doelen rechtvaardigen de middelen."
Denzel Washington speelt John Creasy, een voormalig regeringsfunctionaris en fortuinsoldaat wiens carrière ernstig werd afgebroken door zijn alcoholisme. Nu hij werkloos is en rondzwerft, is hij niet bijzonder trots op wat hij met zijn leven heeft gedaan. Hij bezoekt een van zijn vrienden en oude collega's genaamd Rayburn (Christopher Walken), die hem helpt aan een baan als lijfwacht in Mexico. (Er is een statistiek aan het begin van de film die zegt: "Elke 60 minuten is er een ontvoering in Latijns-Amerika. 70% van de slachtoffers overleeft het niet.") Creasy's opdracht is Lupita Ramos, de negenjarige dochter van Samuel Ramos (Marc Anthony -- ja, Dat Marc Anthony) en Lisa Ramos (Radha Mitchell). Aanvankelijk kan Creasy niet zo goed overweg met Pita, zoals iedereen haar noemt, maar sinds Pita is gespeeld door de vroegrijp schattige Dakota Fanning, duurt het niet lang voordat de twee de beste worden maatjes ooit. Het duurt niet lang of Creasy begint zijn leven te veranderen en wordt als een tweede vader voor Pita. Alles bij elkaar nu: Owww... Serieus, de eerste act van deze film is eigenlijk best leuk, maar de ironie is dat als de film alleen over hun vriendschap was gegaan, mensen zoals ik hem nooit zouden hebben gezien. De veel minder leuke Act Two begint onofficieel met een vuurgevecht waardoor Creasy nauwelijks aan het leven blijft kleven en culmineert in Pita's ontvoering.
Kort na de ontvoering nemen de ontvoerders contact op met de ouders van Pita en eisen tien miljoen dollar. Zoals iedereen die klassieke ontvoeringsfilms heeft gezien, kan raden, gaat het ophalen van geld vreselijk mis. De woedende ontvoerders bellen Pita's ouders en vertellen hen dat hun dochter is vermoord. Rond dezelfde tijd komt Creasy weer bij bewustzijn. Nadat hij hoort over Pita's dood, snauwt hij. Om zijn lange herstelproces drastisch in te korten, roept hij de hulp in van Rayburn om hem toegang te geven tot zowat elk wapen dat ooit is uitgevonden. (Is het niet handig dat mensen in Mexico altijd zulke wapenhandelaars kunnen vinden? Adverteren ze in de Gouden Gids of wat? Dit moet dezelfde man zijn die Linda Hamilton hielp zichzelf tot de tanden te bewapenen in Terminator 2.) Op dat moment is Creasy -- zet je schrap -- een Man on Fire ™. Hij gaat op een moorddadige razernij op zoek naar iemand die een oppervlakkige rol zou kunnen hebben gespeeld bij de ontvoering. Op een paar uitzonderingen na heeft iedereen die aan zijn slechte kant eindigt twee keuzes: Vertel hem wat hij wil ken en sterf een snelle dood, of sterf een langzame, pijnlijke dood die zich thuis zou voelen in een Tarantino film. Al snel wordt het duidelijk dat Creasy niet stopt totdat hij Bill heeft vermoord. Oh wacht, verkeerde film...
Als u slechts een klein verbeelding, ik weet zeker dat je het einde kunt raden. Als je wat meer fantasie gebruikt, kun je er waarschijnlijk achter komen wie er achter Pita's ontvoering zit. Ondanks al zijn fouten heeft de film een behoorlijke cast. Denzel Washington en Dakota Fanning doen allebei goed acteerwerk en hun interactie is erg goed. Hopelijk kan Fanning de onvermijdelijke fase van 'ongemakkelijke tienerjaren' van haar carrière overleven. De meeste kindersterren komen er niet overheen, vooral degenen die in de categorie 'vroegrijp schattig' vallen, zoals zij. Andere indrukwekkende acteerprestaties zijn onder meer Christopher Walken, die een verrassend ingetogen (voor hem) personage speelt, en Mickey Rourke, die een kleine rol heeft als advocaat van de familie Ramos. Afgezien van het onbevredigende einde, viel het me op hoe Mexico wordt afgeschilderd als een hopeloos corrupt land. Natuurlijk, Mexico heeft behoorlijk wat problemen, maar als je deze film gelooft, kun je verwachten dat je, zodra je voet in Mexico zet, wordt neergeschoten, opgeblazen of doodgestoken. Een ander probleem dat ik met de film had, was dat kleine fragmenten van vertalingen constant verschillende plaatsen op het scherm bombarderen, soms zelfs als ze Engels spreken. Wat is er gebeurd met het plaatsen van volledig vertaalde zinnen onder aan het scherm als ze geen Engels spreken en geen vertalingen als ze Engels spreken? Alleen een gedachte...
Een ding dat ik niet kan achterhalen is waarom 20th Century Fox ervoor heeft gekozen om deze film (opnieuw) te maken. Waarom deze, en waarom nu? Mijn beste gok is dat de tijd rijp leek voor een koelbloedige wraakfilm, aangezien de oorlog van de regering tegen het terrorisme de meesten van ons in die gemoedstoestand heeft gebracht. In zekere zin leert de film ons hetzelfde als het echte leven: uiteindelijk is er niets bevredigends aan koelbloedige wraak.
Onze beoordeling:
2 van de 5 (Oké)
Spider-Man's nieuwe rode, zwarte en gouden pak onthuld op geen enkele manier Home Cover