Run This Town (2020) Filmrecensie

In mei 2013 dook een video op waarin de voormalige burgemeester van Toronto, Rob Ford, crack rookte. Het was niet de eerste keer dat zijn naam naar voren kwam in verband met controverse, maar het was de rots die groot genoeg was om een ​​rimpeleffect te veroorzaken in zijn hele regering. Maar in plaats van zich te concentreren op de bombastische persoonlijkheid van Ford en uit de gratie te raken, schreef schrijver-regisseur Ricky De debuutfilm van Tollman richt zich op mensen in kleinere functies die in verschillende industrieën in de buurt werken hem. Of ze nu staan ​​te popelen om dit monumentale verhaal te doorbreken of te proberen het in toom te houden, de inspanning straalde ervan uit door elke partij ruimschoots opweegt tegen de catastrofale aard van Ford, zelfs als zijn aanwezigheid zwaar opdoemt boven de verhaal. Deze stad besturen voldoet niet aan zijn aspiraties voor het vertellen van verhalen, maar vindt succes in Ben Platt en Mena Massoud, die leiding geven met levendige, boeiende energie.

Deze stad besturen's verhaal is vooral gericht op Kamal (Massoud), een politiek medewerker van Ford, en Bram (Platt), een pas afgestudeerde journalistiek-majoor met een honger om zijn eerste grote verhaal te vertellen. De twee leven totaal verschillende levens, maar delen één gemeenschappelijk doel: het beklimmen van de respectieve ladders in hun instellingen. Wanneer de video van Ford bekend wordt bij Bram, grijpt hij de kans aan om deze te gebruiken als zijn ticket om zijn huidige positie als lijstschrijver te verlaten. Kamal, aan de andere kant, worstelt om het verhaal in bedwang te houden terwijl hij zijn legitimiteit in zijn vakgebied behoudt. Uiteindelijk is de ware focus van het verhaal van Tollman hoe onvermoeibaar deze twee personages werkten om zichzelf te bewijzen, wat Massoud en Platt spelen in even elektrische uitvoeringen.

Wat helpt om deze prachtige uitvoeringen tot leven te brengen, is het pittige script van Tollman, dat doet denken aan de snelle en uitzonderlijk geestige stijl van Aaron Sorkin. Zijn functie komt echter niet helemaal goed met deze twee personages tot de laatste act. De eerste helft van de film laat de kijker kennismaken met een aantal verschillende personages, waarvan sommige gedenkwaardig zijn en andere die op de vloer van de uitsnijderij hadden moeten blijven. Als het op het eerste aankomt, zijn Damian Lewis en Jennifer Ehle uitzonderlijk als de in ongenade gevallen Ford en Bram's slimme redacteur Judith, respectievelijk (vooral Lewis, zelfs als het dikke pak dat hij draagt ​​is minder overtuigend). Maar het echte hoogtepunt van de ondersteunende cast is Nina Dobrev als Ashley, een assistent van Ford, wiens boeiende uitvoering veel meer tijd op het scherm verdiende dan werd gegeven. Haar interacties met Kamal zijn ongelooflijk leuk om te zien, en het zou geweldig zijn geweest om daar meer van te zien.

De hele cast past ongelooflijk goed bij elkaar om een ​​sterke basis te leggen in de speelfilm van Tollman, maar schokkerige montage - gecombineerd met ongelijke verhalen - is waar Deze stad besturen zijn ongelukkige ondergang tegemoet. Er zijn genoeg momenten waarop de montage van de film alle kanten op gaat, waarbij het ontwerp de boventoon voert boven samenhang. Dit maakt de film soms zelfs een beetje moeilijk om naar te kijken. Ondanks dit, Deze stad besturen vindt nog steeds een manier om spannend te blijven en het publiek geïnteresseerd te houden, voornamelijk door zijn uitstekende casting. Het duurt even om dit punt te bereiken, aangezien de eerste act van de film een ​​aantal ambitieuze normen stelt die hij niet helemaal kan bereiken, maar als hij zijn doel bereikt, raakt hij het hard.

Eventueel, Deze stad besturen vindt zijn pas, maar de lengte die nodig is om daar te komen, is de grootste fout in de film van Tollman. Het lijdt geen twijfel dat hij gepassioneerd is door filmmaken en politiek, aangezien dat charisma en ijver door elke scène en in zijn Sorkin-achtig script, maar het ongelijke tempo en de hoge normen voor dit verhaal leggen de lat een beetje te hoog voor wat het eindresultaat is geworden wezen. Gelukkig schitteren zowel Platt als Massoud in hun respectievelijke rollen. Ze nemen de personages die Tollman schreef en maken ze gelaagd, complex en boeiend voor de kijker.

Uiteindelijk was Tollmans speelfilmdebuut misschien niet perfect, maar het heeft hem zeker gesterkt als een gepassioneerd filmmaker met iets te zeggen. De focus verleggen van de controversiële tape van Ford naar de mensen die daadwerkelijk iets probeerden te doen erover was een nieuw perspectief dat een interessant inzicht gaf in de bepaling van de "kleine" jongens". Deze stad besturen slaagt met zijn verbazingwekkende cast, en gelukkig zijn ze net genoeg om het overeind te houden.

Deze stad besturen draait nu in geselecteerde theaters en is beschikbaar op aanvraag. Het is 99 minuten lang en heeft een R voor taal- en seksuele verwijzingen.

Onze beoordeling:

3 van de 5 (Goed)

Uncharted-film: waarom is Drake's broer Sam verborgen in de trailer?

Over de auteur