De premièrerecensie van de Creepshow-serie van Shudder
Bij het opnieuw opstarten, nieuw leven inblazen of nieuw leven inblazen van de horrorbloemlezing uit 1982 Griezelshow, Huiver en uitvoerend producent Greg Nicotero (De levende doden) hebben veel waar te maken, en dat blijkt een last te zijn die de nieuwe streaming-serie niet helemaal in staat is om zijn leuke maar enigszins ongelijke première te dragen.
De originele film is geschreven door Stephen King en geregisseerd door horrormeester George Romero, waarmee een soort van film begon franchise die twee sequels en een groot aantal soortgelijke anthologische films en tv-series voortbracht, sommige met hun eigen ondoden mascotte zoals Griezelshow’s de Creep. Voornamelijk geïnspireerd door de horror en gore in EC Comics, gebruikte de film zijn unieke formaat om een breed scala aan verhalen te omarmen, van legitiem eng tot grof tot ironisch en grappig. En in zijn streaming-opstanding wil de nieuwe serie hetzelfde doen met een paar korte afleveringen die enorm variëren in termen van ambitie en uitvoering van hun respectieve verhalen.
In tegenstelling tot de alles-in-een-methode van Netflix voor bingeable tv, Griezelshow pleit voor wekelijkse termijnen, wat ongetwijfeld in zijn voordeel zal werken. Met elke aflevering van een uur die bestaat uit twee spannende verhalen van 15-20 minuten, zou het jammer om te zien dat het publiek eerst de meest aansprekende aflevering kiest, zoals een bewerkingStephen King's ‘Gray Matter' of, laten we zeggen, een met nazi-weerwolven, anderen latend verdorren op de stromende wijnstok. Als zodanig draait Griezelshow naar afspraaktelevisie zal hopelijk fans aanmoedigen om bij de serie te blijven terwijl deze in kleine, hapklare brokken groeit.
Gezien het aantal verhalen dat de serie bij de hand heeft - het eerste seizoen van 6 afleveringen bestaat uit 2 verhalen per aflevering - is het bedoeld als een soort horrorbuffet. Dat wil zeggen, de kwaliteit van de verhalen en het vertellen van verhalen varieert enorm in bepaalde gevallen, met sommige afleveringen iets meer afbijten dan ze kunnen kauwen en anderen omarmen de ultra-lage budgetbeperkingen voor hun voordeel.
Voorbeeld: de seriepremière, die bestaat uit de eerder genoemde ‘Gray Matter’ en ‘The House of the Head’. Op papier heeft ‘Gray Matter’ alles in huis om de serie op de goede weg te krijgen. Het is gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King met dezelfde naam, geregisseerd door Nicotero, en met Giancarlo Esposito, Tobin Bell en origineel Griezelshow aluin Adrienne Barbeau. Het is een aantrekkelijk scala aan talent dat een homerun had moeten zijn. In plaats daarvan verdwaalt het verhaal in exposities en flashbacks, waarbij de subtekstuele afkomst van één man in kaart wordt gebracht in alcoholisme en verdriet door hem te transformeren in een kleverig monster dat elk levend wezen in zijn pad. Denken de klodder maar zoals verteld vanuit het oogpunt van de zoon van de Blob - die in dit geval veel te oud is om zijn vaders drinkgewoonte, vooral wanneer zijn favoriete bier besmet is met een schimmel die hem in modder verandert monster.
Hoe goed het segment ook bedoeld is, 'Gray Matter' wordt uiteindelijk te veel belemmerd door de budgettaire en tijdsdruk van de serie, waardoor er weinig ruimte voor elke vorm van verkenning van de personages van Esposito of Bell, laat staan om hun aanwezigheid te rechtvaardigen die verder gaat dan de naam die het publiek aantrekt herkenning. Maar dat soort herkenning gaat alleen zo ver als het materiaal zo dun is. Schrijvers Philip de Blasi en Byron Winger (de forens) probeer het verhaal in een beheersbare ruimte te schikken, waarbij je vooral vertrouwt op de voice-over van Christopher Nathan terwijl hij vertelt Barbeau’s winkeleigenaar met een nuchter verhaal over zijn vader die bezwijkt aan zijn ziekte/verslaving en overgaat in een onherkenbaar monster. Deze aanpak zorgt ervoor dat Esposito en Bell te weinig te doen hebben, tot en met de grote onthulling van het wezen, wat bevredigend is vanuit het oogpunt van praktische effecten, maar slaagt er niet in de voor de hand liggende metafoor van het verhaal te verheffen boven wat al is geweest vastgesteld. Wat meer is, de grotere implicatie van de eetlust van het wezen wordt overgebracht via een verwarrende slotscène die - nogmaals, waarschijnlijk als gevolg van budgettaire beperkingen - moeite om de wereldwijde implicaties van de modder goed over te brengen monster.
Daarentegen is 'The House of the Head' succesvoller, hoewel veel minder ambitieus in zijn inspanningen om verhalen te vertellen. Geschreven door Josh Malerman (Vogelhuisje) en geregisseerd door John Harrison (Tales From the Darkside: The Movie), bouwt de korte korte film een effectief en uiteindelijk zenuwslopend niveau van spanning op met niet meer dan een klein kind en haar spookachtige poppenhuis.
Cailey Flemming speelt Evie, een klein meisje wiens poppenfamilie wordt geteisterd door een afgehakt speelgoedhoofd met een eigen wil. Het is een eenvoudig en effectief uitgangspunt dat goed gebruik maakt van het anthologische formaat en de tijd- en budgetbeperkingen daarin. Malerman en Harrison verspillen geen tijd met uiteenzetting of uitleg; de situatie is wat het is en het gebrek aan opheldering versterkt de spanning en de griezeligheid, omdat Evie's interacties met het hoofd steeds meer beladen - niet alleen voor haar schijnbaar geanimeerde poppenfamilie, maar ook voor haar en haar ouders.
Beide afleveringen zijn verrassend kalm, vooral gezien het feit dat ze waren gekozen voor de première van de serie. Bovendien, de Creep, hoewel technisch indrukwekkend, worstelt om te geven Griezelshow een gevoel van identiteit naast een herkenbaar onderdeel van de originele film. Omdat dit een bloemlezing is, is er echter reden om aan te nemen dat het beste nog moet komen. Leuk vinden SNL, Griezelshow heeft een bootlading aan inhoud tot zijn beschikking, dus als het slaggemiddelde in het begin een beetje laag is, is het niet bepaald tijd om in paniek te raken. Het zou in het beste belang van de serie zijn geweest om meer afleveringen van tevoren aan te bieden zodat critici ze kunnen beoordelen en een beter idee krijgen van wat Griezelshow in petto heeft. Als zodanig plaatst Shudder's minder-dan-aanstaande karakter een waardering van zijn nieuwe originele serie van week tot week.
Griezelshowaflevering 1 wordt momenteel gestreamd op Shudder.
Bezoek ScreenRant.com
Over de auteur