Geheimen van de dierentuin Seizoen 2 recensie
Zoals reality-tv-series gaan, Nat Geo WILD's Geheimen van de dierentuin is een beetje anders. Terwijl veel realityseries gevuld zijn met laffe, opportunistische roofdieren - eigenlijk dieren — strijden om een roos, of geld, of 15 minuten roem, deze serie zit vol met dieren van a ander soort. Het soort waar het publiek veel om geeft. En terwijl het zijn tweede seizoen ingaat, blijft het de leden van de Columbus Zoo and Aquarium volgen - een van de grootste dierentuinen in de VS - de serie vindt volop mogelijkheden om zijn publiek te betrekken bij de werkelijke leven-en-doodscenario's die zich elke dag ontvouwen in de uitgestrekte faciliteit.
De serie presenteert een verrassend onverschrokken look de dagelijkse uitdagingen dat het personeel, de artsen en de verzorgers worden ontvangen, deels vanwege het feit dat de faciliteit meer dan 10.000 dieren huisvest en verzorgt op 12.000 hectare. Volgens de serie betekent dat meer dan 6.000 veterinaire gevallen per jaar, waarvan slechts een klein percentage geboorten. De enorme omvang van de onderneming is op zichzelf al indrukwekkend, vooral de hoeveelheid werk die wordt besteed aan instandhoudingsinspanningen. Zoals de première van seizoen 2 opmerkt, is The Wilds (het speciale natuurreservaat van het park) de thuisbasis van kromzwaard gehoornde oryx, die uitgestorven is in het wild, en de Wilds zijn actief bezig met het fokken van het dier met het uitdrukkelijke doel om het te helpen herbevolken in zijn natuurlijke habitat in Afrika.
Dat soort inspanningen voor natuurbehoud is de sleutel tot wat maakt: Geheimen van de dierentuin meer dan een kans om schattige dieren van dichtbij te zien. Maar omdat je een breed publiek moet aanspreken, is dat ook genoeg. Het eerste deel van het tweede seizoen richt zich voornamelijk op vier verschillende verhaallijnen, die elk betrekking hebben op het lot van een ander dier. Hoewel het voor gevoelige kijkers een uitdaging kan zijn om dieren in gevaar te zien, ligt de aantrekkingskracht van de serie in de toewijding aan de inspanningen van het medische en verzorgende personeel van de dierentuin om ervoor te zorgen dat al zijn wezens gelukkig en goed verzorgd zijn voor. Zo begint het seizoen met een blik op een achtjarige poolvos met sinusproblemen, een erg kille aap die last heeft van moeilijkheden na een blaasoperatie, de eerder genoemde kromzwaard gehoornde oryx's, en een drietal cheeta-welpen die werden afgewezen door hun moeder.
In haar streven om zo authentiek mogelijk te zijn, Geheimen van de dierentuin kan soms beelden opleveren waarvan kijkers ineenkrimpen, zoals wanneer de poolvos een operatie moet ondergaan om een schimmel in haar sinusholte te verwijderen die haar neusholte aanvreet. Ongeacht het potentieel om kijkers af te stoten met zijn beelden, weet de serie altijd te onderstrepen wat er gebeurt met een zeer menselijke reactie, meestal van het personeel van de dierentuin en zeker de dierenartsen. Afgewisseld met de gebruikelijke fly-on-the-wall-beelden en vertelling zijn verschillende talking-head-interviews met medewerkers van de dierentuin. Wat gedenkwaardig is, is de mate waarin deze artsen en verzorgers een band hebben opgebouwd met de dieren in kwestie, en hoe de dieren in natura reageren. De mate waarin de deelnemers aan de show openlijk geven om het welzijn van de dieren, verhoogt de inzet aanzienlijk, dus wanneer een van de wezens sterft tijdens een procedure die werd bedoeld om een potentieel levensbedreigende infectie af te wenden, wordt de toon onder de bemanning (zowel de show als de dierentuin), in het bijzonder Dr. Priya Bapodra begrijpelijkerwijs somber.
Maar hoe noodzakelijk het ook is om te laten zien hoe het onverwachte kan gebeuren en een ongelukkige wending kan nemen, de serie zorgt ervoor dat breng dat in evenwicht met het soort opbeurende overlevingsverhaal dat de meeste kijkers zouden verwachten van een serie als deze. Aan het begin van het seizoen is dat niet duidelijker dan in de obsessieve aandacht voor het trio pasgeboren cheeta-welpen (genaamd Bob, Frances en Debbie), die zo jong zijn als ze naar de faciliteit worden gebracht, dat ze hun ogen niet eens hebben geopend, nog. Op dat moment richt de serie zich nadrukkelijk op Suzi Rapp, vice-president van dierenprogramma's in de dierentuin, als zij en haar dochter beginnen voor de jonge cheeta's te zorgen en werken eraan om hun verblijf in de dierentuin gezond te maken een. Het is hier dat de show profiteert van het besef dat dieren schattig zijn, babydieren schattiger en dat honden die met babydieren omgaan, je hart doen ontploffen.
Het handhaven van dat evenwicht staat centraal om de serie te laten werken, omdat te veel van het ene het andere ernstig zou ondermijnen. Het is de verdienste van de show dat het erin slaagt om beide kanten op gelijke hoogte te houden, meer in het vrolijke en optimistische leunend dan de andere (gelukkig), en dat alles terwijl het een ongekende blik geeft in de innerlijke werking van een van de grootste en drukste dierentuinen in de ONS.
Geheimen van de dierentuin uitgezonden op zondagavond om 21.00 uur op Nat Geo WILD.
Cowboy Bebop Anime Stemcast en karaktergids
Over de auteur