Ontgoocheling Seizoen 1 recensie

Van de series die profiteren van de invloed van Groening, Ontgoocheling is de meest geserialiseerde; het is ook de serie die het dichtst in de buurt komt van het hebben van een echt overkoepelend plot, een die op een aantal verrassende en niet zo verrassende manieren wordt gebruikt in de loop van de eerste 10 afleveringen van de serie. Het resultaat is dat het verhaal over een verwende, drankminnende prinses die langs Bean (Abbi Jacobsen) gaat en haar twee metgezellen, een elf die fantasierijke naam Elfo (Nat Faxon), en haar letterlijke persoonlijke demon, Luci (Eric André), toont interesse in het ondermijnen van verschillende sprookjesachtige conventies. Al vroeg benadert de serie dit door Bean's neiging om grappen te maken over haar hard-drinkende manieren, of openlijk de wens uit te spreken om de baas te zijn over haar eigen lot. Dat betekent geen gearrangeerde huwelijken ter wille van een koninklijk bondgenootschap tussen twee koninkrijken. In plaats daarvan zegt Bean: “Ik dacht dat ik zou trouwen voor ware liefde. Of omdat ik verspild was.”

Afgezien van een paar aanvullende complotten waarbij Elfo het magische rijk waarin hij werd geboren verliet, en een paar hipster tovenaars die Luci gebruiken voor een niet nader genoemd en schijnbaar snode doel, is Beans afwijzing van gewoonte min of meer de kern van ontgoocheling verhaal. Omdat, net als al het andere op Netflix, dit specifieke verhaal bedoeld is om te worden binged, neemt de boog van het verhaal een nogal vreemde vorm aan. In tegenstelling tot de andere series van Groening, die gemakkelijker de gebeurtenissen of grappen in afzonderlijke afleveringen kunnen samenvatten, Ontgoocheling is meer in lijn met wat televisie - vooral streaming televisie - de afgelopen jaren is veranderd: een letterlijke streaming verhaal bedoeld om een ​​continue, urenlange ervaring te bieden die zelden rekening houdt met de impact van een enkele, op zichzelf staande aflevering. De eerste 10 afleveringen van Ontgoocheling zijn alsof je op een roadtrip bent, in plaats van af en toe te vertragen om van het landschap te genieten of te stoppen om naar te staren of te bewonderen een opmerkelijke attractie langs de weg, het verhaal beweegt schijnbaar met als enig doel zoveel kilometers te verzamelen als mogelijk.

De verschuiving zorgt ervoor dat Groenings komedie zich aanpast aan een nieuwe formule en de verwachtingen die daarmee gepaard gaan. De eerste aflevering is gefixeerd op Beans rebellie tegen een uitzichtloze toekomst als de vrouw van een ingeteelde prins. Het is schijnbaar het begin van een ingrijpende tegenslag in het fictieve koninkrijk Dreamland, inclusief: Shrek-achtige toespelingen op populaire sprookjesfiguren en scenario's. Dit wordt vervolgens ondersteund door thema's als onafhankelijkheid en verzet in het licht van traditie en autoriteit. Dat idee wordt ondersteund door de letterlijke cliffhanger waarop de première-aflevering eindigt, aangezien Bean ervoor kiest om van een klif te springen in plaats van te trouwen met een troostprins ingesproken door Matt Berry. Vanuit een vertelperspectief voelt het als iets anders dan Groening: een animatieserie die de nadruk legt op het plot en toch een toon aanslaat die lijkt op The Simpsons of Futurama. Maar het is van korte duur. Volgende afleveringen zie Ontgoocheling vestig je in een vertrouwde, vage streamingzone waar het overkoepelende verhaal op gespannen voet staat met een verplicht aantal afleveringen.

Toch zijn de afleveringen zelf prima, hoewel meestal onopvallend in het begin. In plaats van zich te concentreren op Bean's wens om haar eigen lot te kiezen, volgen de afleveringen meestal het hoofdtrio terwijl ze zich bezighouden met een klein anarchistisch gedrag, zoals ook drinken veel, of een feestje uit de hand laten lopen wanneer Beans’ vader koning Zøg (John DiMaggio) en haar halfreptielachtige stiefmoeder koningin Oona (Tress MacNeille), een paar dagen weg gaan dagen. Het resultaat is dat een groep land-vikingen Dreamland belegert - terwijl de adviseurs van de koning dat doen verhinderd in een rituele orgie - Bean, Luci en Elfo achterlatend om de vervelende indringers te verwijderen voordat papa komt erachter. Zoals de meeste scenario's in de eerste paar afleveringen, voelt het alsof de show die komische sweet spot bijna bereikt The Simpsons en Futurama waren uiteindelijk in staat om vast te leggen (en in het geval van de eerste weer te verliezen), maar in de loop van de eerste 10 afleveringen, Ontgoocheling is er nog niet helemaal.

Het is niet echt reden tot bezorgdheid. De andere hits van Groening hadden immers ook tijd nodig om op gang te komen. Maar verhuizen naar Netflix doet meer dan vragen oproepen over bingeability en streaming drift; het zegt Ontgoocheling in het gesprek met de eigen dienst BoJack Horseman, die samen met, laten we zeggen, Adult Swim's Rick en Morty heeft aantoonbaar geherdefinieerd wat het betekent om een ​​animatieprogramma voor volwassenen te zijn in de huidige tijd. Daartoe, OntgoochelingHet grootste obstakel is niet of het de allure van Homer en Bart Simpson of Fry en Bender kan nabootsen, maar of die gevoeligheden kunnen worden aangepast om een ​​blijvende indruk te maken in de huidige televisie? landschap. Tot dusver, Ontgoocheling is een welkome terugkeer voor een getalenteerde maker, en hoewel de show zijn momenten heeft, is de magie er niet helemaal.

Ontgoocheling seizoen 1 wordt momenteel gestreamd op Netflix.

Cowboy Bebop Anime Stemcast en karaktergids

Over de auteur