Nat Geo's Hostile Planet Finale Review

Natuurdocumentaires van National Geographic Vijandige Planeet heeft misschien de pech gehad om in première te gaan op ongeveer hetzelfde moment als de mega-gebudgetteerde Netflix Onze planeet, maar de kleinste van de twee heeft nog steeds veel te bieden, te beginnen met een uitgangspunt dat de kijkers wil verbazen door diep in de veerkracht van de natuurlijke wereld te duiken. Door de wereld rond te reizen met tv-presentator/avonturier Bear Grylls, de serie van zes afleveringen verkende bergen, oceanen, graslanden, oerwouden, woestijnen, en in de finale waagde het zich aan misschien wel het meest barre klimaat ter wereld: het poolgebied.

In het treffend gekantelde 'Polar' Vijandige Planeet stuitert heen en weer tussen de twee polen, bezoekt het noordpoolgebied en Antarctica, terwijl hij ook dieren documenteert op de een of andere manier overleven in ongelooflijk meedogenloze omgevingen, zoals Hudson Bay, Canada en Ellesmere Island in de Canadese Arctisch. De serie stopt ook bij Svalbard, Noorwegen om een ​​aantal vrij rondlopende ijsberen te bekijken en te zien hoe de omstandigheden daar verschillen van die van hun soort die in de Canadese regio leeft. In dit opzicht doet de serie zijn titel eer aan en illustreert hij de dagelijkse strijd op leven en dood van elk wezen dat in staat is om te leven in een deel van de wereld dat actief... nou ja, vijandig is.

Zoals verwacht, Vijandige Planeet checkt de verschillende vakjes van de meeste natuurdocumentaires, zij het met meer nadruk op de eerder genoemde strijd op leven en dood. Twee afzonderlijke segmenten kijken naar verschillende groepen pinguïns, keizer en ezel, terwijl ze ondraaglijke kou trotseren en de gebruikelijke lijst van zeevarende roofdieren, allemaal in een poging om hun genetische bestemming te vervullen om zich voort te planten en de cirkel van het leven verder te zien gaan en Aan. Het resultaat is beeldmateriaal dat eerder is gezien, vooral in documentaires zoals Mars van de pinguïns of Disney's nieuwe bioscooprelease Pinguïns, die uitkwam onder de Disneynature-single - maar op de een of andere manier nog steeds net zo boeiend is als altijd.

Kijken naar mannelijke keizerspinguïns die massaal samenkruipen tegen duizelingwekkend koude temperaturen, terwijl ze zich houden eieren en uiteindelijk pasgeboren kuikens warm en veilig is iets waar het publiek nooit genoeg van zal krijgen, het lijkt. Hetzelfde geldt voor de onvermijdelijke achtervolgingsreeks waarin een prooi een roofdier ontwijkt, ondanks dat de kans op overleving ongelooflijk klein is. In 'Polar' toont de reeks een ezelspinguïn, gescheiden van de rest van de groep door een stuk ijs, die wordt achtervolgd door een zeeluipaard. Op een gegeven moment heeft de zeehond de vogel dood en speelt hij met zijn maaltijd in plaats van te feesten. De beslissing blijkt kostbaar omdat de omstandigheden veranderen, waardoor de pinguïn kan ontsnappen, wat resulteert in de wildlife-equivalent van een voetballer die showboating op de one-yard-lijn en wordt geweigerd de touchdown.

Andere delen van de finale zijn niet zo vergevingsgezind als het gaat om het tonen van de harde realiteit van hoe sommige roofdier / prooi-dynamiek zich afspeelt. Een bepaalde grafische scène omvat een roedel poolwolven die profiteren van de moeder van een muskusos instinct, een groot vrouwtje neerhalen nadat ze van de kudde was gescheiden toen haar kalf ten prooi viel aan de wolven. Het is een schrijnende reeks die moeilijk te zien is, zelfs met de wetenschap dat het scenario moet uitkomen als beide soorten willen overleven.

Waar de serie de nodige stappen voorwaarts zet, is door met de vinger te wijzen naar de nog hardere realiteit van klimaatverandering, en hoe opwarming van de aarde, kortere winters en minder ijs verandert niet alleen het landschap, maar heeft ook een drastische invloed op de manier waarop veel van deze dieren leven. Een aanzienlijk deel van 'Polar' is gewijd aan de strijd waarmee ijsberen worden geconfronteerd, omdat een vertraging in de vorming van zee-ijs hen verhindert te jagen en te eten. De vertraging duurt weken en wordt alleen maar langer, wat betekent dat de beren het risico lopen te verhongeren als de dingen niet veranderen.

Maar hoewel het prijzenswaardig is dat Vijandige Planeet het probleem van klimaatverandering en de verwoestende impact die het heeft op de natuur en haar vele bewoners zou aanpakken, gaat de serie uiteindelijk niet ver genoeg. Dat is waar in termen van het wijzen met de vinger naar de rol van de mensheid bij het veranderen van het klimaat en in termen van illustreren hoe rampzalig de situatie uiteindelijk is. In plaats daarvan ontwijkt de serie elke discussie over de oorzaken van klimaatverandering en daarom mist een kans om te bespreken wat er moet gebeuren om het te bestrijden en verder te voorkomen schade. Aanvullend, Vijandige Planeet eindigt met een halfslachtige hoop dat de dieren in het wild manieren zullen vinden om zich aan te passen aan een snel veranderend klimaat, wat neerkomt op het aanbieden van "gedachten en gebeden" in plaats van actie te ondernemen.

Dat is begrijpelijkerwijs een moeilijke lijn voor een televisieserie die zowel vermakelijk als educatief moet zijn. En terwijl Vijandige Planeet levert in beide opzichten op, door een steviger standpunt in te nemen over klimaatverandering en de onvermijdelijke gevaren ervan zou de serie hoger zijn uitgekomen zijn vele leeftijdsgenoten.

Vijandige Planeet seizoen 1 is beschikbaar om te streamen op Hulu.

Hoe de eerste aflevering van Cowboy Bebop in het geheim een ​​grote schurk onthult

Over de auteur