Interview met Sharon Maguire: Godmothered

Peetmoeder, die momenteel wordt gestreamd op Disney+, is in alle opzichten een sprookje voor de moderne tijd. Hoewel het de charme van prins-charmanten en pompoenkoetsen niet ontkent, heeft het iets heel anders in gedachten voor de gelukkige voor altijd, als feeënmoeder Eleanor (Jillian Bell) ontdekt dat alleenstaande moeder Mackenzie (Isla Fisher) de kus van haar ware liefde dagen ver heeft achtergelaten achter.

Dit is de reden waarom regisseur Sharon Maguire, van Het dagboek van Bridget Jones geprezen, was de perfecte keuze om de magie van het Eleanor's Motherland te mengen met de ontnuchterende maar vaak hilarische realiteit van Mackenzie's Boston. Tussen het jongleren met de deconstructie van Disney-tropen, de komedie op de werkplek van de plaatselijke redactie en het familiedrama in de kern, had ze veel op haar bord.

De regisseur sprak met Screen Rant over haar wens om een ​​kerstklassieker te maken met Peetmoeder, evenals de delicate balans tussen het naar voren brengen van zowel de bittere humor als de oprechte waarheid van elk personage in het verhaal.

Je hebt een talent voor het nemen van een romantisch idee en het benadrukken van de humor ervan. Wat gemaakt Peetmoeder de juiste keuze voor jou?

Sharon Maguire: Dit maakt me waarschijnlijk een beetje een tosser om te zeggen, maar ik hoopte echt dat ik nog een kerstklassieker kon maken. Dat was best wel spannend, en het kwam uit het huis van Disney. Ik denk dat het belangrijkste bezwaar dat was, en wel om twee redenen.

Elk jaar heb ik iedereen in ons huis, van mijn 93-jarige moeder tot mijn 11-jarige zoon, en het is erg moeilijk om te beslissen wat de kerst- of vakantiefilm zal zijn. Zou het moeten zijn Elf, zou het moeten zijn betoverd, of moet het zijn Groundhog Day? Elk jaar zijn er die drie, en we hebben er echt nog een nodig. En er zijn resonanties van al die films in dit script. Dus dat was een van de grote oproepen.

De andere grote aantrekkingskracht was dat het alle stijlfiguren van de Disney-erfenis heeft - de magie, de toverstokken, de fee peettantes, de boswezens en zelfs de prinsen - maar we mogen die erfenis ook ondermijnen voor komedie. Dat was spannend voor mij. Eleanor is niet getraind in magie, dus geen van haar spreuken verloopt volgens plan. Ook nog lang en gelukkig wordt het op een heel andere manier gebracht dan we gewend zijn in eerdere Disney-films. Ik denk dat die twee dingen de grote aantrekkingskracht voor mij waren.

Ik hield vooral van hoe de familiedynamiek echt de kern van het verhaal vormde, waarbij Mac te maken had met een onconventioneel en toch liefdevol huishouden. Hoe kwam die cast samen om ervoor te zorgen dat het gezin net zo echt aanvoelde?

Sharon Maguire: Eigenlijk heb ik Isla Fisher nog nooit een bittere, gehaaste, alleenstaande moeder zien spelen. Ik ken haar een beetje persoonlijk, dus ik weet dat ze briljant is met zingers op één regel. Dat personage heeft er nogal wat, dus ik dacht: "Ik heb het haar niet op het scherm zien doen, en ik weet dat ze het kan." En ze is ook zo'n geweldige moeder; zo'n toegewijde moeder. Ik cast altijd mensen die het kunnen, dus dat maakt mijn werk makkelijker. Ze kan de komedie en de waarheid naar dat personage brengen, en dat was belangrijk voor mij.

En dan hebben we echt geluk gehad met die kinderen. Mijn God, ze waren goed. Ik kan die twee meisjes, Jillian Spaeder en Willa Skye, niet geloven - ze waren niet alleen schattig als mensen, maar ook gewoon heel goed. Ze zetten de camera elke dag klaar en met keuzes. Ik bedoel, Willa was pas acht of negen toen we Godmothered filmden, maar ze kwam opdagen met keuzes. Ze dacht aan de komedie en probeerde de regel over te brengen; ze zou het kunnen leveren met deze keuze of die keuze. En ze komen allemaal zelf uit prachtige gezinnen; je kunt gewoon zien dat het allemaal lieve mensen zijn. Dan kan Jillian ook prachtig zingen.

Al die acteurs die een deel van de wereld speelden, zijn allemaal briljant in komedie, maar ze kunnen ook de waarheid van iets spelen. En dat is niet per se eenvoudig. Maar dat was de sleutel toen ik de film probeerde te casten.

En dan is Eleanor natuurlijk zo'n zonnestraaltje. Ze is de dappere, vastberaden heldin die je zou verwachten, maar haar oorsprong is volkomen onverwacht. Hoe hebben jij en Jillian Bell de humor van die Disney-tropen en dat vis uit het water-syndroom gemaximaliseerd?

Sharon Maguire: Ja, we hebben zo'n jammerlijk naïeve feeënmeter die, als ze de... Moederland, ze verwacht dingen perfect te vinden zoals je zou kunnen in een sprookje Aan de ene kant is ze zo waar gelovige. Maar aan de andere kant moet ze op reis gaan, waar alles waar ze in gelooft en elke formule waarmee ze aan tafel komt, wordt vernietigd als ze de muur raakt die Boston is.

Het is best moeilijk om te spelen, omdat het te groot kan worden. Maar Jillian is niet alleen een heel fatsoenlijk mens, en dat speelt altijd voor de camera, maar ze heeft ook een soort unieke komedie die helemaal van haarzelf is. Je mist nooit dat ze ook een lichte voorsprong op haar heeft; er is iets zelfspot en iets edgy over. Ik dacht: "We hebben echt een Disney Fairy Godmother nodig die nog niet eerder in Disney is gezien", en ik denk dat ze het gewoon heeft.

Ze brengt haar eigen unieke vorm van humor, en ze speelt het heel interessant. Omdat dat personage een beetje lijkt op Tracy Flick van Verkiezing, maar zonder het killersinstinct. Ze heeft een voorsprong, ze is niet alleen lief en onschuldig. Ze heeft een echte gelovige uitbundigheid voor haar, wat haar een beetje een swot in de klas maakt. Dat was de scène waarvan ik denk dat Jillian het zo goed deed, toen ze in de klas zat met alle andere feeënmeters. Dat was echt de sleutelscène voor haar het vinden van dat personage.

Ik vind dit echt een geweldige film voor gezinnen om samen te kijken, maar er zijn ook thema's die de volwassenen in het gezin echt aanspreken. Niet alleen Macs recente tragedie en het leven als alleenstaande moeder, maar ook haar teleurstelling over haar baan en de effecten van sensationeel nieuws voelt echt relevant voor vandaag. Hoe speel je die echte wereldproblemen met komedie?

Sharon Maguire: Ik weet niet zeker of ik het zou kunnen intellectualiseren op de manier waarop u zojuist deed, maar ik denk dat wat me ertoe aantrok was dat ik van de wereld van het lokale nieuws hield. De verhalen die je op het lokale nieuws ziet, zijn soms bizarder dan de waarheid, en het is een wereld die me altijd fascineert. Toen ik in LA woonde, waren mijn kinderen en ik geobsedeerd door lokaal nieuws en verhalen op lokaal nieuws. Bij de voorbereiding van deze film hadden we deze enorme wereldwijde clip met al deze bizarre lokale nieuwsverhalen. De acteurs en ik zaten te lachen om deze clip die we door een assistent voor ons hadden samengesteld.

Dat heeft iets fascinerends, waar we allemaal gebruik van maken. Utkarsh Ambudkar, die Grant speelt, en Stephnie Weir, die Barb speelt, brachten hun eigen verhalen en improvisaties naar die wereld vanuit hun eigen ervaringen. Het was absoluut een wereld die groter is dan het leven en grappig, maar het is ook waar. Je denkt gewoon: "Oh, dit is hier rijp materiaal." Het is briljant materiaal, omdat het breed maar waar is. Ik denk dat het zoeken naar de kern van waarheid in elk personage en elke situatie, en in de wereld zelf, een belangrijk onderdeel van het proces is voor mij.

Romantiek is niet het hoofdgerecht, maar ik dacht dat Santiago Cabrera er als Hugh een heel mooi bijgerecht van serveerde. Kun je praten over de chemie tussen hem en Isla, en misschien wat je wilde dat ze naar voren brachten?

Sharon Maguire: Dat is heel goed gezegd, een mooi bijgerecht van romantiek. Ik ben daar een groot voorstander van. Het is niet de belangrijkste boodschap van de film, want dat zou een conventie zijn die we al hebben gehad. Maar ik vind het belangrijk om altijd je taart te hebben en op te eten, dus ik wilde dat ook graag erbij hebben. En om het Mackenzie-personage een zacht duwtje in de rug te geven om eraan herinnerd te worden dat er hoop is voor de toekomst, en dat deze overdreven serieuze nieuwsverslaggever, die zich in dezelfde belachelijke werksituatie bevindt als zij, een... antwoord geven. Maar we zeggen niet zeker dat ze de zonsondergang tegemoet gaan en gaan trouwen. We zien gewoon dat er een warmte en een ontluikende romantiek is.

Ik dacht dat de chemie tussen hen fantastisch was, omdat ze een vrouw is die alleen bijtende eenregelige zingers kan doen terwijl hij zo serieus is. Als we die scènes door zouden laten gaan, zou ze hem hebben opgekauwd en hem in zijn ernst nog meer hebben uitgespuugd. De film ging daar niet over, maar ik denk dat het een geval was van dat is wat iedereen denkt dat de formule voor nog lang en gelukkig zou moeten zijn, maar de film wijkt een beetje af en doet dat niet.

Maar zoals ik al zei, ik denk dat het belangrijk is om je taart te hebben en altijd op te eten. Ik moet de kleine scène filmen waarin ze van YMCA naar 'Cheek to Cheek' gaan, en ik hou gewoon van beide. Ik zou graag in het echte leven bij zo'n moment betrokken willen zijn; Ik wou dat het in mijn leven was gebeurd.

Ik vind het geweldig hoe je de dynamiek van het bijtende en het serieuze beschreef, wat volgens mij ook van toepassing is op de push-and-pull-dynamiek van Mackenzie en Eleanor. Meestal is dat buddy-komedie-element gereserveerd voor mannen. Was je je bewust van het herformuleren van die stijlfiguren voor vrouwen?

Sharon Maguire: Er zat waarschijnlijk een klein beetje in, met een vrouw met die zinger-lijnen. Ik zou zeggen dat sommige van de eerdere films misschien wat afgezwakt waren, want dit is tenslotte de familiefilm. Maar het is geweldig om vrouwen met die lijnen en houding te zien; het is gewoon fantastisch. Ik zou veel scherper en veel brutaler zijn.

Peetmoeder heeft geweldig werk geleverd door aspecten van het Disney-sprookje te deconstrueren, maar zijn er bepaalde momenten waar je in toekomstige films nog eens aan zou willen werken?

Sharon Maguire: Ik vond het zo leuk om pompoenen op te blazen, en daar wilde ik meer van doen. Ik wil meer dingen opblazen, wat ik niet had verwacht te willen. Maar we hebben een heel pompoenveld opgetuigd met dynamiet, en we hadden één kans om het te doen met drie camera's. En het was zo opwindend om daar actie op te ondernemen en het hele ding explodeerde, dat ik dat nog een keer wil doen. Ik wil dingen opblazen.

Ik denk niet dat het zo spannend was voor Jillian, die in een zijden chiffon jurk in -5 graden aan de andere kant van dat exploderende pompoenveld zat. Maar voor mij was het heel spannend.

Peetmoeder wordt momenteel gestreamd op Disney+.

Waarom Dune zwaarden gebruikt in plaats van geweren

Over de auteur