Premièrerecensie van 'The Knick'-serie - Een verdomd goede tijd

[Dit is een recensie van De Knick seizoen 1, aflevering 1. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Het nieuwe medische drama van Cinemax zien en horen De Knick, van regisseur Steven Soderbergh en met in de hoofdrol Clive Owen, is men meteen ingenomen met niet alleen de anachronistische aard ervan, maar hoe de serie deze anachronismen verwerkt als een centraal kenmerk van de serie. De incongruentie van dit alles is niet noodzakelijk gerelateerd aan wat er op het scherm staat, maar meer in termen van hoe wat er op het scherm is gepresenteerd en geaccentueerd door Soderbergh's stijl en vooral de misplaatste, maar perfect passende gesynthetiseerde partituur van Cliff Martínez.

Zoals al geruime tijd zijn werkwijze is, Soderbergh fungeert als regisseur, cameraman en redacteur van alle 10 afleveringen van de serie die zich afspeelt in en rond het Knickerboker-ziekenhuis in New York City rond 1900. Als zodanig brengt Soderbergh zijn gebruikelijke veeleisende toets aan de procedure op een manier die de dichotome aard van moderne filmtechnieken en de specifieke partituur gebruikt om een ​​historisch drama te laten vermengen en een sfeer te creëren die veel van de andere nog ongevormde elementen die tijdens de serie te zien zijn, overtreft première.

Soderberghs camerawerk heeft een kille steriliteit, die in eerste instantie op gespannen voet lijkt te staan ​​met het drama dat inherent is aan een serie over een wereld aan de vooravond van geweldige prestatie, maar past bij nadere inspectie perfect bij de antiseptische, kalme sfeer die het meest wordt geassocieerd met chirurgen en ziekenhuizen.

Het effect is zo scherp dat, vanaf de eerste onaangename reis naar de operatiekamer met... Owens hooghartige, door cocaïne gevoede Dr. Thackery en zijn collega/mentor/drugsduwer Dr. J.M. Christiansen (Matt Frewer – wiens kale hoofd nog meer heeft geleden dan Corey Stoll's in 2014), kun je de ether en de alcohol bijna ruiken vanuit elke hoek van wat ogenschijnlijk een huis van verschrikkingen is - hoewel het wanhopig probeert een huis van genezing te worden.

Het overweldigende gevoel van doelgerichtheid van de serie wordt geëvenaard door het gevoel van ontdekking en vooruitgang dat later in de aflevering te zien is, wanneer Thackery implementeert een gepatenteerd chirurgisch hulpmiddel om de ingewanden van een man beter te hechten nadat een eerdere operatie hem in de worpen van bloedvergiftiging. Dergelijke gevallen, bekeken vanuit het perspectief van het tijdperk waarin De Knick plaatsvindt, neem dan een stukje sciencefiction mee, gehuld in het steriele witte schort van een medisch drama uit de tijd.

Dergelijke elementen en hun stijlvolle, maar ogenschijnlijk onopgesmukte presentatie helpen om wat in wezen het soort ziekenhuisprogramma is dat keer op keer is gezien, naar een hoger niveau te tillen. Gemaakt en (meestal) geschreven door Jack Amiel en Michael Begler, De Knick neemt de bekende stijlfiguren van alles van ER naar St. Elders naar Chicago Hoop en meer en transponeert ze naar een setting die het spel radicaal verandert door de worstelingen te demonstreren van een tijd waarin de moderne geneeskunde nog in de kinderschoenen stond.

Die strijd helpt om de serie te definiëren als iets meer dan het zoveelste drama dat zich afspeelt in een specifiek tijdperk — een die overspoeld is met slimme verwijzingen naar momenten in de tijd die nog niet hebben plaatsgevonden. In dit geval roept het tijdperk niet de weemoed op van wat misschien een eenvoudigere tijd was, maar signaleert het eerder de schok en angst van een leeftijd waarop ziek worden of zelfs de meest kleine chirurgische ingrepen nodig waren, was in naar alle waarschijnlijkheid een doodvonnis.

Dat merk van anti-nostalgie speelt goed met het opvallende (maar verwachte) gebrek aan goede eigenschappen die zijn meestal te vinden in een centrale protagonist, vooral iemand wiens doel het bevorderen van mensheid.

Voorbeeld: ondanks alles wat er van is gemaakt, is Thackery meer dan zijn potlooddunne snor. Hij is aanmatigend in zijn benadering van bijna alles. Zijn zelfverheerlijkende karakter wordt duidelijk vanaf het eerste moment dat hij een koetsier buiten zijn favoriete opiumhol vertelt om de lange weg naar de Knick, die hem wat tijd gaf om zijn symbolisch witte schoenen uit te trekken, een van de weinige levensvatbare aderen tussen zijn tenen te vinden en een gezonde dosis go-sap.

Ogenschijnlijk een man van de wetenschap, is Thackery, net als de show, een interessant amalgaam van tegenstrijdige elementen. Zijn doel in het ziekenhuis is om levens te redden, en toch bekent Thackery tijdens zijn langdradige, zelfbelangrijke lofrede op de snel overleden Dr. Christiansen. het werk van een arts als een directe uitdaging voor God, een die langzaam maar zeker het tij keert tegen de aandrang van de Almachtige om mensen van de aarde te plukken voordat ze tijd.

Waar De Knick slaagt, is in zijn gezamenlijke inspanningen om de noodzaak (en daaropvolgende onvermijdelijkheid) van emotionele terugtrekking in deze specifieke situatie aan te tonen. milieu, door dingen zo visceraal onaantrekkelijk mogelijk te maken, terwijl ze de vele manieren begrijpen waarop ze ook morbide fantastisch zijn om kijk maar.

Dit wordt duidelijk buiten de operatiekamer, aangezien de vooroordelen van iedereen – inclusief Dr. John Thackery zelf – op de aankomst van Dr. Algernon Edwards (André Holland), die komt op verzoek van Cornelia Roberson (Juliet Rylance), de dochter van de Knick's primary weldoener. De reactie die Thackery en de rest van zijn staf moeten hebben om financieel genoodzaakt te zijn om de Knick a raciaal geïntegreerde ziekenhuishulp om het publiek los te maken van een oppervlakkige voorliefde voor een voorbije tijdperk.

Uiteindelijk is de serie een grote sprong voorwaarts voor Cinemax, een netwerk dat tot nu toe meestal geassocieerd met genreprogrammering die de afgelopen jaren het publiek twee geweldige actieseries heeft opgeleverd in Terug slaanen Banshee, maar heeft ook kort geliefhebberd in slow-burn-thrillers zoals die van Frank Spotniz gejaagd. Het verwelkomen van het prestige van zo'n goed gemaakt medisch drama uit de periode zal ongetwijfeld een heel nieuw soort publiek naar het zusterstation van HBO brengen, een dat misschien nooit gedacht dat het zou zijn om Steven Soderbergh en Clive Owen te zien als onderdeel van zijn steeds indrukwekkender wordende originele reeks inhoud.

De Knick gaat volgende week vrijdag verder met 'Mr. Paris Shoes' om 22.00 uur op Cinemax.

Foto's: Mary Cybulski/Cinemax

Hoe de NTTD-rol van Ana De Armas de Bond Girl-traditiebreuk van Craig voltooit

Over de auteur