10 geweldige optredens van Philip Seymour Hoffman
Twijfel is een acteursfilm, een film die vooral bestaat om de talenten van zijn uitstekende cast te laten zien, maar deze parabel van geestelijke paranoia is nooit beter dan wanneer Hoffman op het scherm botst met Meryl Streep.
In de film speelt Streep zuster Aloysius Beauvier; Hoffman speelt pater Brendan Flynn, het voorwerp van haar vermoedens. Ze gelooft dat Flynn zich schuldig heeft gemaakt aan kindermishandeling, hoewel ze geen bewijs heeft om haar bewering te staven terwijl ze hem achtervolgt.
Hun conflict komt tot een hoogtepunt in een van Twijfel's laatste scènes, waar de twee exploderen in een vulkanische confrontatie die ons laat weven tussen de overtuiging van Streep en de verontwaardiging van Hoffman. Als alles is gezegd en gedaan, blijft alleen die titulaire onzekerheid over.
Boogie-avonden - een andere film van Anderson - is bezaaid met beschadigde, verloren zielen die gevangen zitten in de machine van de entertainmentindustrie voor volwassenen, maar geen van hen is zo diep beklagenswaardig als Scotty.
Hij is geen artiest zoals Dirk Diggler van Mark Wahlberg; hij is een man van bijna geen belang in de pikorde van porno. Maar dat weerhoudt hem er niet van om contact op te nemen met Dirk terwijl het aftellen op oudejaarsavond begint in de misplaatste hoop een connectie te maken.
Het resultaat van hun uitwisseling is hartverscheurend. Hij hurkt neer achter het stuur van zijn nieuwe kostbare bezit, onbedaarlijk huilend; hij wordt gekweld door zelfhaat, vernederd door zijn eigen daden.
Hoffman was niet alleen een meester in theatrics - hij wist ook hoe hij een clou moest afvuren en een grap moest maken. Mike Nichols' De oorlog van Charlie Wilson, versterkt door een scenario van Aaron Sorkin, laat hem precies dat doen.
Maar het laat hem ook doen waar Hoffman goed in was: dramatiseren. De oorlog van Charlie Wilson vertelt het verhaal van Operatie Cycloon; Hoffman speelt Gust Avrakotos, een CIA-agent die is gerekruteerd door Tom Hanks' titulaire personage om te helpen uitzoeken hoe de mujahideen-financiering kan worden verhoogd.
Hoewel de film niet echt een schot in de roos is als een fictieve hervertelling van de geschiedenis, wordt hij altijd beter wanneer Hoffmans afwisselend onstuimige en onzekere karakter zijn aanwezigheid laat voelen.
De Russo's stoppen bijna als Captain America: Civil War-regisseurs