Horizon Zero Dawn: 10 beste Aloy-citaten

Horizon Zero Dawn's post-apocalyptische wereld zou niet hetzelfde zijn zonder de onverschrokken en bewonderenswaardige hoofdrolspeler die erin navigeert, Aloy. De Nora Brave heeft zich ver van haar wortels in de All-Mother-berg gewaagd en heeft onderweg een aantal onvergetelijke lijnen gezegd.

De beste citaten van Aloy geven perfect haar persoonlijkheid weer, van haar moed en vastberadenheid tot haar meer humoristische kant. Terwijl fans reikhalzend wachten om te zien wat ze gaat doen in het komende vervolg, Horizon Verboden West, het is de beste tijd om terug te blikken op enkele van haar meest iconische lijnen van Nul Dageraad.

De humor van Aloy

"Vertrouwen is stil, jij niet."

In Horizon Zero Dawn, een klein maar cruciaal detail over Aloy's persoonlijkheid is dat ze nooit zal terugdeinzen van een gevecht, vooral als ze weet dat ze gelijk heeft. Dit is wat er gebeurt als ze de avond voor de Proving wordt geconfronteerd met Bast, omdat het Nora-stamlid denkt dat ze daar niet hoort te zijn.

Aloy veegt zijn beledigingen weg en herinnert hem eraan dat zijn onbezonnenheid hem er alleen maar zwak uit laat zien, in tegenstelling tot echte zelfverzekerde mededingers in de kamer. Het is vreemd om te bedenken hoe ze hem eigenlijk van machines heeft gered toen ze nog kinderen waren, maar hij vertelt anderen een ander verhaal om zichzelf er beter uit te laten zien. Het is bevredigend om te zien hoe Aloy hem op zijn plaats zet.

Aloy bewijst haar waarde

"Ik heb me een weg gevochten langs een leger terwijl je ineengedoken in deze grot, denk je echt dat je me kunt stoppen ?!"

Tegen de tijd dat Aloy terugkeert naar de Nora-stam om de deur van de Almoeder in de heilige berg te openen, is ze een heel ander persoon. De Matriarch Lansra heeft haar altijd tegengewerkt en andere leiders overtuigd om haar te mijden en haar als een gevaarlijk persoon te zien. Haar pogingen betekenen deze keer echter niets voor Aloy.

De hoofdpersoon heeft met hele legers gevochten, zoals de Shadow Carja, om naar haar huis terug te keren en details over haar geboorte te ontdekken. Ze aarzelt niet om anderen te laten zien dat ze niet dezelfde persoon is die ze vroeger konden pushen. Uiteindelijk bewijst ze dat ze allemaal ongelijk hebben door te laten zien dat hun gevreesde god haar boven hen verkiest.

Aloy's acceptatie van haar eigen gebreken

"Overleven vereist perfectie."

Van jongs af aan is Aloy gedwongen te streven naar perfectie om zelfs maar een klein beetje acceptatie te krijgen van de enige familie die ze ooit heeft gekend. Haar onrealistische doelen komen deels voort uit haar uitdagende training met haar vaderfiguur Rost, die haar leerde dat ze sterk moet zijn om overal ter wereld te komen.

In de loop van het spel begrijpt Aloy uiteindelijk dat ze niet perfect hoeft te zijn. Ze moet gewoon weten en accepteren wie ze is, ongeacht wat de mensen om haar heen denken.

Het individualisme van Aloy

"Iedereen noemt me 'Aloy Of The Nora'. Het zou 'Aloy, ondanks de Nora' moeten zijn."

Een van Aloy's beste citaten in Nul Dageraad benadrukt de tegenstrijdigheid die ze voelt wanneer iedereen haar prijst als een verlosser. Samen met haar naam wordt de status van de Nora-stam over het hele land verheven.

Dit past niet goed bij Aloy, die samen met Rost als een outcast werd gemeden. Ze moest vechten voor haar plek om een ​​Nora Brave te zijn en vervolgens een Seeker voor de stam, ondanks de protesten van de Hoge Matriarchen tegen haar rechten. Het is niet eerlijk dat ze haar als een van hun eigen kunnen claimen wanneer het hen plotseling uitkomt.

De motiverende woorden van Aloy

'Niet Oblivion, Sylens. Hoop."

Wanneer Aloy en Sylens de hartverscheurende waarheid achter de verdwijning van APOLLO en het lot van de Alfa's te weten komen, hebben ze verschillende opvattingen over wat dat betekent voor hun wereld. Voor Sylens is hun bestaan ​​op de post-apocalyptische planeet "een monument voor de vergetelheid", maar voor Aloy is het hoop - misschien de gebeurtenissen van Verboden Westen zal antwoorden welke is waar.

Aloy begrijpt dat het bestaan ​​van de bossen, mensen, machines en meer een bewijs is van hoe briljante mensen van lang geleden hun best deden om ervoor te zorgen dat het leven zou overleven. In plaats van zich door deze nieuwe informatie naar beneden te laten halen, gebruikt ze het om zichzelf te motiveren door te gaan en haar steentje bij te dragen om de nieuwe wereld te redden van het kwaadaardige plan van HADES.

Aloy's afwijzing van seksisme

"Je steekt het puntige uiteinde in de machine."

Aloy pikt seksisme niet op en laat dit tijdens het spel meerdere keren zien. Een gedenkwaardig moment is wanneer ze de NPC Fernund eraan herinnert dat haar 'ogen hier boven zijn', waardoor hij een excuus verzint om naar haar speer te kijken.

Hij is zelfvoldaan en irritant, wat Aloys antwoord op zijn vraag over hoe haar speer werkt nog grappiger maakt. Als hij haar vraagt ​​om uit te leggen hoe Overriding werkt, wuift ze hem weg en zegt dat hij 'het niet zou begrijpen'. Het is een ander voorbeeld van de geestigheid en kracht van de hoofdpersoon.

Aloy heeft geen angst

"Je bent een idioot, een gevaarlijke idioot, maar een idioot."

Helis staat in het midden van een van Nul Dageraad's beste post-apocalyptische verhaallijnen – de opkomst van de zonsverduistering. Hij volgt blindelings de commando's van HADES, in de overtuiging dat de AI de bovennatuurlijke Buried Shadow is die hun sekte kan helpen de controle over Meridian te krijgen.

Aloy is niet bang voor Helis, ondanks zijn brute kracht en zijn succesvolle moord op haar vaderfiguur, Rost. Ze weet dat hij niets meer is dan een roekeloze marionet die niet beter weet. Zelfs als ze opgesloten zit in een kooi, beledigt ze Helis omdat ze niet kan handelen zonder HADES in zijn oor. Het is een bewijs van hoeveel ze heeft geleerd sinds ze de Nora-stam heeft verlaten, omdat ze echte bedreigingen kan onderscheiden van zielige intimidatie.

Aloy verwerpt wegwerpplezier

"Comfort is zwakte."

Wanneer Aloy eindelijk een Nora-stamlid ontmoet dat haar niet haat, is de hoofdpersoon duidelijk nog steeds op haar hoede. Vala probeert bevriend met haar te raken en vraagt ​​haar wat ze vindt van de 'Nora lodge', een plek die Aloy nooit heeft mogen betreden.

Aloy vertelt haar streng dat het onnodige gemakken zijn, wat logisch is gezien het feit dat ze gewend is aan haar zware trainingssessies en onaangename levensomstandigheden met Rost. Ze heeft haar zinnen gezet op het winnen van de Proving en ze zal zich niet laten afleiden door 'comfort en afleiding'.

Aloy's inspirerende strijdtoespraak

“Er is een hele wereld buiten je grenzen, hele stammen van mensen die net zo goed zijn als jij, en het is allemaal in gevaar! Het is een wereld die het waard is om voor te vechten. Niet alleen hier. Overal."

De Matriarchen, Nora Braves en de rest van de stam vallen allemaal op hun knieën als ze zien waartoe Aloy in staat is als ze de Almoederberg verdedigt. Bovendien heeft de Almoeder duidelijk gesproken over haar rol bij het verslaan van wat zij denken dat een 'metalen demon' is.

Ze beseffen dat ze al die tijd ongelijk hebben gehad over haar - ze is verre van een vloek en is eigenlijk de beste Nora onder hen. Aloy is niet blij met hun reactie en herinnert hen eraan dat ze haar hebben gemeden en nu willen ze dat ze "behoort" aan hen als hun "gezalfde". Ze kent de Ouden en hun manieren zijn gemaakt door wetenschap, niet door magie, en probeert wanhopig de Nora te helpen begrijpen dat er een grotere wereld is dan hun grenzen.

Aloy's donkere nacht van de ziel

'Hoe kon je slapen, Elisabet, met zo'n gewicht dat op je drukt? Hoe kwam je, Rost, nadat je je familie verloor?”

De nacht voor het laatste gevecht is een ondragelijke voor Aloy, die het gewicht draagt ​​om precies te weten wat de gevolgen zullen zijn als ze verliezen van het leger van HADES. Ze denkt na over hoe haar moederfiguur, Elisabet, met zoveel druk had kunnen omgaan toen ze GAIA Prime aan het bouwen was terwijl de Faro-plaag bovengronds woedde. Ze herinnert zich Rosts kracht na de verwoestende moord op zijn hele familie en vraagt ​​zich af hoe hij daarmee om kon gaan.

Ze vraagt ​​zelfs aan Sylens wie er meestal meeluistert, maar krijgt geen antwoord. Ze realiseert zich dat ze "geesten niet om advies mag vragen" en gaat naar bed, waarschijnlijk wetende dat er geen echt antwoord op haar vraag is. Ze hoeft alleen de monumentale dag moedig onder ogen te zien en de strijd te winnen, zoals Elisabet en Rost zoveel jaren geleden deden met hun eigen gevechten.

Pokémon Creative Team reageert op boze feedback van fans

Over de auteur