Josh Cruddas: Interview met Resident Evil Raccoon City

Josh Cruddas speelt Ben Bertolucci in Resident Evil: Welkom in Raccoon City en hij zal ook verschijnen in de jaren 2022 maanval. Welkom in Raccoon City is een reboot van de iconische Resident Evil filmfranchise en past de eerste twee games in de serie voor het eerst getrouw aan. maanval is de nieuwste rampenfilm van Roland Emmerich, regisseur van Onafhankelijkheidsdag.

Scherm razernij ging zitten met Josh Cruddas om beide films te bespreken en de acteur onthulde hoe hij over zijn angsten kwam om op de set te staan ​​met levensechte zombies, details over zijn maanval karakter, en hoe beide ervaringen hem hielpen bij het uitbrengen van zijn debuutpopalbum.

Scherm razernij: Dus jij gaat mee Resident Evil: Welkom in Raccoon City. Was je bekend met de games of de vorige films voordat je je aanmeldde?

Josh Cruddas: Ik kende beide. Ik zeg altijd dat ik als kind te bang was om de spellen te spelen, omdat ik een beetje bang ben van Peppa Pig [lacht]. Dus ik probeerde heel dapper te zijn voordat ik de film opnam. En ik heb er een beetje van gespeeld - het is zo'n goed spel. Het is zo eng, zoals ze allemaal zijn. B

Maar de eerste en tweede, waarop deze film is gebaseerd, [zijn] gewoon zo eng. En zo goed. En ook de films zijn duidelijk iets heel anders dan wat we met deze nieuwe doen. Maar ze zijn zo geweldig. Dus vol actie. En er zijn zulke geweldige, gekke decorstukken en zo. Het was heel opwindend om te horen dat ik deel zou gaan uitmaken van deze behoorlijk legendarische franchise. Daar was ik behoorlijk huiverig voor.

Jouw karakter, Ben Bertolucci is majoor in de... game serie. En ook al vindt de eigenlijke film plaats in 1998, voor zover zijn complottheorieën en dat soort dingen gaan, is er zeker wat moderne relevantie. Dus hoe was het om daarop in te spelen?

Josh Cruddas: Het is moeilijk, want op dit moment doen er veel samenzweringstheorieën de ronde over een aantal echt gekke dingen in onze wereld. Maar ik heb geprobeerd Ben en zijn ideologie daarvan af te leiden, omdat zijn echte drijfveer zorg en bezorgdheid is over wat er gebeurt in dit kleine stadje in Amerika. In de games is het een beetje vanuit een extern perspectief waar hij in deze situatie wordt gelift en in behoorlijk vervelende dingen valt.

Maar in de film wilden we dat hij echt om de mensen in deze stad gaf en zich echt zorgen maakte over hun benarde situatie en... wat er echt aan de hand is en hoe deze gigantische samenwerking God op de slechtste manier speelde met deze echte mensen hierin gemeenschap. En dus hoop ik dat hij een aardig sympathiek personage is, want hij is sympathiek in de games - hij wil duidelijk helpen. Hij wordt gewoon elke keer met slechte dingen geconfronteerd. En zeker, dat is zeker overgenomen van de games.

Het is duidelijk dat de vorige Resident Evil films waren zulke grote hits, maar ik denk dat een van de dingen waar fans van de franchise echt op zaten te wachten, de nauwkeurige aanpassing van deze game was. En daar is al veel over gesproken Welkom in Raccoon City - dat tot leven brengen, niet alleen visueel, maar zelfs die horrorvibe. Hoe zou dat voelen op de set?

Josh Cruddas: Ja, ik denk dat je gelijk hebt, het is zeker een sfeer. Het geheel is een sfeer. Het komt overeen met de games, en dat is wat Johannes [Roberts], de regisseur, echt, echt wilde doen. Hij benaderde het bronmateriaal van de games als een roman. En dus kregen we de blauwdrukken van Capcom voor de sets en ze zijn ongelooflijk realistisch. Te realistisch. Als je bang bent zoals ik, is het echt eng. Deze locaties waar je binnenloopt, heb je zoiets van, "Oh mijn god, word ik gebeten door een horde zombies?"Het is heel, heel goed gedaan.

En dan in termen van hoe het op de muziek wordt opgenomen - er zullen veel mensen knikken in het theater, mensen die dit spel spelen, zullen zijn als, "Oké, goed, alsof ze het goed hebben."Het is gaaf om te zien, want de originele films gingen een andere kant op. En deze voelen echt als een liefdesbrief aan de games als je iemand bent die die games speelt. En als je iemand bent zoals ik, die doodsbang is voor horrorfilms - ik heb het geluk gehad om in een paar te spelen, weet je - dan lees ik natuurlijk alleen de scripts. Weet je, je maakt de film en aan het einde ben je nog steeds doodsbang. Dus het is echt iets anders dat zeker is.

Aangezien je bekend was met de franchise, hoe was het om die set op te lopen en Raccoon City te zien en? Spencer Mansion en al deze dingen? Wat was dat gevoel voor jou?

Josh Cruddas: Het is behoorlijk surrealistisch. Je kunt zien wanneer mensen om iets geven, toch? Wanneer je aan een film werkt waarin de mensen van elk niveau, van de crew op de grond op de dag aan de mensen die dit van tevoren hebben gepland, je kunt zien wanneer er zorg is genomen. En dat is precies wat ik voelde. Ik heb het geluk gehad om eerder met een paar producenten aan deze film te hebben gewerkt en ze waren er duidelijk gepassioneerd over. Er is een niveau van zorg en dus dat was super gaaf om binnen te lopen. En dan de emblemen van de politie van Raccoon City op de grond zien. Ze gingen de hele mijl. En ik denk dat ik hoop dat mensen daar echt, echt dol op zullen zijn.

Jij doet ook mee maanval volgend jaar van Roland Emmerich, kun je me iets vertellen over je personage in die film?

Josh Cruddas: Ja. Nou, Scrawny, zoals je je misschien kunt voorstellen, is iemand die veel op mij lijkt. Hij is geen aardige vent. Hij is zeker een slechterik. Alsof we het niet kunnen ontkennen. Maar hij saboteert een aantal echt belangrijke planten die mensen op aarde hebben. Iemand die ik echt bewonder, Michael Peña, die Tom speelt in deze film, heeft een missie van leven of dood die ze op aarde moeten uitvoeren terwijl er gekke dingen gebeuren in de ruimte. En Scrawny is een man die gewoon een manier vindt om die plannen zo veel mogelijk te verpesten, zo goed als hij kan. En hij is met een team van - we zijn allemaal gingers, Kyle en Katy [Breier] en ik zijn als gember-slechteriken. En weet je, ze zijn allebei erg stoer en ik heb net besloten dat ik denk dat Scrawny gewoon blij is om daar te zijn, hij is blij om deel uit te maken van het team van vreselijke mensen.

Het wordt een spectaculaire film in IMAX en ik word gek omdat ik een filmfanaat ben. Klaarblijkelijk. Dus om mijn magere gezichtje in IMAX te zien, zal iets zijn dat de wereld niet zal willen, maar ik wel, dus daar ben ik erg enthousiast over.

Dus Scrawny is een beetje meer een slechterik en dan heb je Ben die zeker meer een goede kerel is. Dus hoe was het om over te stappen naar die rol met? maanval en Wasbeer Stad zo dicht bij elkaar schieten?

Josh Cruddas: Heel dicht bij elkaar. Dat was een gekke periode. Op hetzelfde moment dat ik aan het fotograferen was wasbeer stad, Ik was een andere film aan het opnemen in een andere stad. Dus het gaat heen en weer en dan maanval gebeurde direct daarna. Ik heb veel geluk gehad - ik moet veel werken en veel leuke dingen doen, maar ik speel meestal vreselijke mensen en speel Ben was eigenlijk een beetje een traktatie omdat er een echt hart is en we willen dat hij ook gevoel voor humor heeft, wat volgens mij belangrijk.

Er is daar een echt hart, dus van hem spelen naar deze onverlaten in Scrawny en dan meteen daarna in een film genaamd Cascade Ik speelde een nog vreselijker persoon. Dus het is net een trap naar de hel, denk ik [lacht]. Maar ja, het is altijd een traktatie; Ik vind het heerlijk om met verschillende vibes te spelen.

Zelfs de films zelf - je gaat van deze super gruizige, super donkere horrorfilm met veel praktische effecten zombies naar dit CGI-spektakel. Hoe was die overgang van Resident Evil naar een rampenfilm van Roland Emmerich?

Josh Cruddas: In Canada kunnen we van alles doen. We maken films die gemaakt zijn voor drie hotdogs en een broodje en dan kunnen we films maken die gemaakt zijn met $150 miljoen, zoals de film van Roland. We wilden heel veel dingen er zo echt mogelijk uit laten zien op Wasbeer Stad dus het is een zeer praktische film in termen van de effecten en de make-up en de speciale effecten. Het is allemaal heel, heel cool. Je kon het op de dag zien gebeuren als, "Oh, dit is nu even schrikken."

En dan ga je in de wereld van Roland en alles is zo minutieus gepland. Zoals hij ons alle pre-vis voor alle visuele effecten liet zien, zodat we een beetje weten wat er gebeurt. Maar we moeten zijn als, "Oké, we moeten later doodsbang zijn en nu handelen. Zie de resultaten later."Dus het is, het is zeker een coole overgang. Ik denk dat het me scherp heeft gehouden.

Beide situaties zijn angstaanjagend op hun eigen unieke manier. Je hebt deze super specifieke, in je gezicht, zombie. En dan heb je het groene scherm, de maan valt letterlijk op de aarde. Heb je overlap gevonden in het vinden van deze angst in je wanneer je op beide acteert of moet je als artiest naar verschillende plaatsen gaan?

Josh Cruddas: Ik zeg altijd tegen mensen dat er elke dag van de week een aangeboren angst in mij leeft, of ik nu gewoon loop om mijn boodschappen te doen of wat dan ook. Ik heb het gevoel dat ik gewoon zo bang ben voor horrorfilms. Maar ik vind het zeker een aanwinst. Ik praat veel over angst en hoe, helaas, angst als acteur je tegenhoudt. Vaak weerhoudt het je ervan de keuzes te maken die je wilt maken, of je nu auditie doet of op zo'n gigantische set staat. Maar vooral voor maanval, Ik had heel gemakkelijk levend kunnen worden opgeslokt door de schaal en de reikwijdte van deze film. Ik moet echt actief proberen om dat niet te laten gebeuren om er echt voor te zorgen dat ik zoveel mogelijk speel en er graag in speel en risico's neem en risico's neem. Ik hoop dat het zijn vruchten heeft afgeworpen. We zullen zien in februari.

Maar daar is een echte vreugde over en het heeft me echt geholpen. Ik breng een album uit, mijn eerste album met popmuziek waar ik al heel lang op zit te wachten. En aan het eind van de dag had ik zoiets van: "Waarom kostte het me deze tijd om dit te doen?"En dat komt door die angst, toch? Je wilt dat alles perfect is en als mensen me van iets anders kennen, komen ze in deze wereld van dit album - het heet Variety Show - en wilde mensen ervan laten genieten. Er is dus dat aangeboren soort terreur dat je met iets artistieks doet.

En toen deed je die show voor HBO Azië, Dream Raider, waarvoor je de prijs voor componeren hebt gewonnen?

Josh Cruddas: Nou, ik weet niet of ik een prijs heb gewonnen, maar dat zou leuk zijn. Ik heb veel geluk gehad met het winnen van een aantal prijzen voor het componeren. Maar ja, ik schreef de score voor deze show genaamd Dream Raider op HBO Azië en dat was - nogmaals, er was niet al te veel tijd om bang te zijn vanwege de doorlooptijd van deze afleveringen. Ze zijn als, "Oké, we hebben de eerste vier afleveringen nodig en alle hoofdthema's moeten in drie weken voor Kerstmis klaar zijn."En weet je, het is een groot sci-fi, vlaggenschip van een uur lang drama en er is geen tijd om vragen te stellen, geen tijd om iets anders te doen dan je instinct te volgen. Ik denk dat dat me echt heeft geholpen met Variety Show, om dat naar buiten te brengen en gewoon te zijn als, "Oké, dit is iets dat ik nu kan doen."De angst is een beetje weg.