Agressieve 'peniswormen' die ooit op de oceaanbodem werden gejaagd
Honderden miljoenen jaren geleden woonden naar verluidt zogenaamde 'peniswormen' in de oude zeeën, opgesloten in lege schelpen om zichzelf te beschermen tegen roofdieren en wachtend op hun volgende maaltijden. De Cambrische periode, die tussen 543 en 490 miljoen jaar geleden meer dan 50 miljoen jaar duurde, zag de introductie van veel nieuwe soorten op planeet aarde, waaronder de eerder genoemde fallisch-vormige zeedieren. Dit tijdperk, dat bekend staat als de 'Cambrische explosie', heeft geleid tot een snelle toename van de biodiversiteit in de oceanen, waaronder de opkomst van oude en prehistorische leden van alle moderne dierlijke phyla.
Enkele van de meer opvallende wezens uit de Cambrische periode zijn de trilobieten waarvan wordt gezegd dat ze in de loop van honderden miljoenen jaren zijn uitgebreid tot meer dan 17.000 soorten voordat ze uitstierven. Ondertussen, zelfs toen de oceanen hun biodiversiteit met grote sprongen vergrootten tijdens de Cambrische periode, wordt aangenomen dat het land relatief verstoken is gebleven van ontwikkelde levensvormen. Het leven op het land was blijkbaar grotendeels beperkt tot:
Volgens een studie gepubliceerd in huidige biologie, waren de peniswormen angstaanjagende vleesetende jagers met uitschuifbare monden en lange hoektanden waarmee deze wezens een prooi konden vangen. Hoewel ze gewoonlijk peniswormen worden genoemd vanwege hun fallische vorm, zelfs hun wetenschappelijke naam, 'priapuliden', is geïnspireerd op de naam van Priapus, de Griekse god van de mannelijke geslachtsorganen. De wormen hebben meer dan 500 miljoen jaar overleefd en hun moderne afstammelingen leven tot op de dag van vandaag in de diepten van de oceanen. De informatie werd onthuld door analyse van vier priapulide fossielen gevonden in de provincie Yunnan in het zuiden van China.
De peniswormen vertoonden heremietkreeftachtig gedrag
De studie werpt ook licht op de overlevingsstrategieën van de eigenaardige wormen. De vier fossielen die door de onderzoekers zijn ontdekt, lijken aan te tonen dat de wormen zich terugtrokken in de schelpen van een nu uitgestorven groep zeeleven die hyolieten noemt om zichzelf te redden van roofdieren. Volgens de onderzoekers hebben de wormen deze schelpen waarschijnlijk in hun huizen veranderd in wat blijkbaar het eerste bekende voorbeeld van dergelijk gedrag is. Moderne heremietkreeften vertonen vergelijkbaar gedrag en bezetten lege schelpen van slakken en andere zeedieren om hun kwetsbare lichamen te beschermen.
In een e-mailcorrespondentie met WordsSideKick.com, studie co-auteur Martin Smith, een universitair hoofddocent paleontologie aan de Durham University in Engeland, zei dat de vier fossielen van de prehistorische wezens hebben geholpen om aan te tonen dat de wormen de schelpen gebruikten als hun permanente verblijfplaats in plaats van als tijdelijke schuilplaats. Volgens hem tonen alle ontdekte fossielen de wormen in de schelpen, wat bewijst dat het geen uitzondering was. Ten tweede waren de wormen in elk geval nauwsluitend in de schaal ingesloten, wat suggereert dat ze hun omhulsel zorgvuldig hebben gekozen volgens hun grootte - net als de heremietkreeften - in plaats van per postmortem in willekeurige schelpen te worden geschoven processen.
Bron: huidige biologie, WordsSideKick.com
Welkom bij Plathville: waarom Moriah bij een nieuwe man kan zijn