The Fallout Review: Jenna Ortega verbluft in behendig behandeld schoolschietdrama

Slechts enkele weken na het overleven van meerdere ontmoetingen met Ghostface in Schreeuw, Jenna Ortega staat als de overlevende van een andere tragedie - deze keer een veel te echte - in het regiedebuut van Megan Park de fall-out. Na het winnen van onderscheidingen op het virtuele South by Southwest-festival van vorig jaar, de fall-out arriveert vandaag op HBO Max, waar het zeker een breder publiek zal vinden dat wordt aangetrokken door Ortega's rijzende stermacht en het actuele onderwerp. Het kan gemakkelijk zijn om aan te nemen dat een film over een schietpartij op school uitbuitend is en niets nieuws te vertellen heeft, maar in Parks bekwame handen is deze film veel meer dan een naschoolse special. Verrijkt door een diepgaande uitvoering van Ortega, de fall-out is een genuanceerde kijk op tragedie die zich richt op de moeilijke vraag wat er daarna komt.

De film begint met de 16-jarige Vada (Ortega) die een volkomen normale dag heeft. Ze komt te laat op school, zingt in de auto naast haar beste vriend Nick (Will Ropp) en troost haar jongere zusje Amelia (Lumi Pollack) als ze onverwachts voor het eerst ongesteld wordt. Als ze in de badkamer met de populaire klasgenote Mia (Maddie Ziegler) praat, wordt Vada's leven echter op zijn kop gezet wanneer een actieve schutter haar school als doelwit kiest. Hoewel ze er fysiek ongedeerd uit komt, blijft Vada in de nasleep van de tragedie een schulp van zichzelf achter, niet in staat om verder te gaan. Terwijl ze een diepere band met Mia vormt, worstelt Vada met haar veranderde wereld.

Park neemt vanaf het begin een slimme beslissing en houdt de opnamen buiten beeld. In plaats van getuige te zijn van het bloedvergieten, worden kijkers vastgehouden in een krappe badkamer met Vada en Mia terwijl overal om hen heen geweerschoten en geschreeuw weerklinken. De reeks is het moeilijkst om naar te kijken de fall-out, maar op geen enkel moment doet Park iets om de ervaring sensationeel te maken, zelfs niet wanneer een derde student (Niles Fitch's Quinton) die heeft gezien de tragedie zich bij hen voegt. Cinematograaf Kristen Correll houdt de personages scherp en laat hun horror de buitenwereld binnensijpelen. Als dat overweldigend klinkt, is dat omdat het zo is, maar potentiële toeschouwers moeten er niet door worden afgeschrikt; Park concentreert zich alleen lang genoeg op de feitelijke gebeurtenissen van de schietpartij om kijkers Vada's acties voor de rest van de tijd te laten begrijpen de fall-out.

Want hoewel ze niets ziet of zelfs maar één van de slachtoffers echt kent, is Vada onherstelbaar veranderd door haar ervaring. Ze brengt lange perioden in bed door, of ze doet alsof ze slaapt of bladert gedachteloos door haar telefoon. Haar familie worstelt om tot haar door te dringen, vooral haar moeder (Julie Bowen) en Amelia. Vada drijft weg van Nick, die plotseling gepassioneerd is door activisme, en krijgt een band met Mia en, op een iets lager niveau, Quinton. Als thij Fallout vestigt zich in Vada's nieuwe normaal, wordt het bijna plotloos in hoe het alleen het verdriet van zijn hoofdpersoon volgt. Tegelijkertijd geeft Parks weigering om Vada's herstel te bespoedigen het verhaal een dieper gewicht. Trauma is rommelig en zwaar, en laat geen gemakkelijke antwoorden achter. Hetzelfde kan gezegd worden voor de fall-out, die niet altijd diep in Vada's acties doordringt, maar dat ook niet hoeft. Zoals blijkt uit een paar therapiescènes met Park's voormalige Het geheime leven van de Amerikaanse tiener co-ster Shailene Woodley, Vada weet niet hoe ze haar emoties moet verwerken, en dat wil ze eigenlijk ook niet.

Dit alles zou uit elkaar vallen zonder een actrice die in staat is om elke emotie die Vada ervaart aan te kunnen. de fall-out blinkt voor een groot deel uit door Ortega, die de zware materie met gratie op zich neemt en zich met deze voorstelling rauw schraapt. Een bijzonder aangrijpend moment - misschien het tweede na alleen het einde van de buik - ziet Vada in therapie langzaam in het reine komen met wat er is gebeurd. Correll's camera is dicht op Ortega's gezicht, waardoor de actrice geleidelijk en effectief Vada's gevoelens kan uiten, niet alleen door middel van haar woorden, maar ook door middel van haar uitdrukkingen. Ortega is ongetwijfeld de MVP van de fall-out, maar Bowen en Pollack zijn ook uitblinkers. Vooral Pollack duikt echt op voor een latere scène tussen Amelia en Vada die het kloppende hart van de film blijkt te zijn. Als de ogenschijnlijke secundaire hoofdrolspeler, Ziegler, bij velen bekend als een van de kindsterren van Dans moeders, speelt de rol van Mia goed. Mia's karakterisering ontbreekt echter enigszins, waardoor het een van de zwakkere delen is van de fall-out en het scenario van Park. Desalniettemin is de relatie tussen haar en Vada zoet in zijn ontwikkeling en laat perfect zien hoe moeilijke omstandigheden een begrip creëren dat buitenstaanders nooit kunnen hopen te repliceren.

de fall-out zal door velen worden gekarakteriseerd als een schietfilm op school, en hoewel die kwalificatie niet bepaald verkeerd is, vat het niet alles samen wat Park hier heeft weten over te brengen. Het draait om een ​​schietpartij op een school, maar de schutter wordt nauwelijks genoemd en het duurt slechts een handvol seconden om zijn beweegredenen te overwegen. Dat is niet belangrijk. Wat belangrijk is, is hoe de overlevenden erdoor worden beïnvloed en hoe ze verder gaan. Verdriet en trauma bieden geen gemakkelijke antwoorden en de fall-out doet ook niet. Maar het neemt kijkers wel mee op een aangrijpende reis naast zijn heldin. Het kan zwaar zijn, maar het kan ook momenten van humor en vreugde bevatten. Voor degenen die niet helemaal uitgeput zijn door de al te echte tragedies op het nieuws, de fall-out is het kijken waard.

de fall-out wordt nu gestreamd op HBO Max. Het is 96 minuten lang en heeft een R voor de hele taal, en drugs- en alcoholgebruik door tieners.