Netflix's echte betekenis van het huis uitgelegd
Waarschuwing: dit artikel bevat spoilers voor Netflix's Het huis.
Netflix' driedelige stop-motion animatie special Het huisis een van de vreemdste en meest unieke releases van de streamer, maar de drie verhalen werken samen om een duidelijke boodschap uit te zenden die een bijtende kritiek is op het consumentisme. Het huis gebruikt zijn meerdere tijdframes en artistieke stijlen om de opkomst van het kapitalisme en consumentisme, zijn moderne top en zijn apocalyptische toekomst te vertegenwoordigen. Door middel van metafoor en directe weergave, Het huis beide geven op sympathieke wijze weer waarom mensen zich inlaten met consumentisme en de uiteindelijke tekortkomingen ervan.
Geproduceerd door de Britse Nexus Studios, Het huis is afwisselend beschreven als een beperkte serie en een anthologiefilm, waarbij elk segment een andere regisseur heeft en verschillende soorten personages gebruikt. De enige verbindende factor is een groot huis dat iedereen die het bewoont te gronde lijkt te richten. De stemmencast omvat:
Het huis heeft een aantal surrealistische momenten, zoals een dansroutine uitgevoerd door termietachtige 'pelskevers', en de losse verhalen lijken op het eerste gezicht misschien moeilijk te interpreteren. Alle drie de verhalen zijn echter gericht op de verkoop en consumptie van onroerend goed in steeds absurdere omstandigheden. Deze plots zorgen voor veel scherp commentaar op het moderne consumentisme en kapitalisme, dat is: Het huisde ware betekenis.
The House Part I Echte betekenis uitgelegd: het begin van consumentisme
Het eerste deel van Het huis heeft mensachtige figuren en speelt zich ergens in het verleden af op het Engelse platteland. Hoewel er geen specifiek tijdsbestek wordt gegeven, suggereren de kleding en het decor dat dit het einde van de 19e of het begin van de 20e eeuw is. Deze periode, rond dezelfde tijd als series zoals Het vergulde tijdperk enDownton Abbey zijn ingesteld, zagen de opkomst van de consumentencultuur door opkomende instellingen zoals warenhuizen en catalogi. Het huis gebruikt deze periode ook om de opkomst van het consumentisme door de bouw van het gelijknamige huis weer te geven.
De openingsscène van Netflix's Het huis maakt duidelijk waarom Raymond zo'n groot, gedurfd huis zou willen. Zijn tantes en ooms beoordelen hem vanwege zijn lage positie in het leven en zijn bescheiden huis. Consumentisme, in de vorm van een schijnbaar gratis nieuw huis, spreekt hem net als andere Victorianen aan als een manier om de kloof in klasse en fortuin goed te maken. Het was tenslotte aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw dat de welvaartskloof exponentieel groeide, waarbij families van industriëlen en roofridders enorme rijkdom verwierven door ongecontroleerd kapitalisme. Maar Raymond en zijn vrouw Penelope raken geobsedeerd door hun materiële omgeving en vernietigen oude bezittingen waar ze een emotionele band mee hadden.
Deel I eindigt met een twist die lijkt op het donker eindes van Netflix's Zwarte spiegel. Frederick en Penelope worden fysiek getransformeerd in respectievelijk de ontbrekende meubels, een stoel en een set gordijnen. Alleen hun dochter Mabel, die nooit geïnvesteerd heeft in de glamour van het huis, weet te ontsnappen. Het huis De ware betekenis van deel 1 is dat het consumentisme Raymond en Penelope tot gevangenen van hun bezittingen maakt en uiteindelijk zelf objecten maakt.
De echte betekenis van The House Part II uitgelegd: The Capitalist Rat Race
Deel II van Netflix's Het huis springt naar de moderne tijd en speelt een niet nader genoemde ontwikkelaar die probeert het vervallen huis te renoveren en te verkopen. Het concept van "flipping" huizen is tegenwoordig gebruikelijk, en is zeer in lijn met het moderne kapitalisme, onroerend goed en andere goederen, niet voor enige gebruikswaarde, maar puur voor hun vermogen om tegen een hogere prijs te worden doorverkocht prijs. Dit is vooral te zien in recente speculaties rond cryptocurrency en NFT's, die alles hebben geraakt, van Duin kunstboeken naar videogames. Echter, Het huis Deel II suggereert dat dergelijke speculatie uiteindelijk niet in staat zal zijn om de eindeloze honger van het consumentisme te voeden. De personages in deze sectie worden afgebeeld als ratten, een verwijzing naar de 'ratrace'-metafoor voor de eindeloze drukte en hebzucht van het moderne bedrijfsleven.
De niet nader genoemde ontwikkelaar is, net als Raymond, een sympathieke figuur. Hij wordt voortdurend gestrest door verschillende problemen met het huis en worstelt om een professionele uitstraling bij elkaar te houden. Maar uiteindelijk wordt hij gek van de stress die wordt veroorzaakt door te proberen te profiteren van de huizenmarkt. Het blijkt dat de ontwikkelaar niet zijn stressvolle telefoontjes heeft gepleegd met een geliefde, maar met zijn tandarts, een man die hij amper kent en die wil dat hij stopt. Leuk vinden Parasiethet sombere einde, Het huis Deel II suggereert uiteindelijk dat waanzin het enige mogelijke einde is aan de stress van het consumentisme.
In plaats van het huis te verkopen, laat de ontwikkelaar het uiteindelijk overnemen door een vreemde groep mensen wezens die hybriden lijken te zijn van mensachtige ratten en de "pelskevers" die hem gek hebben gemaakt. Ze houden zich alleen bezig met hedonistisch gedrag en vervuilen het huis in hun feestvreugde. Dit lijkt ook de ultieme horizon te zijn van de consumptieve verlangens waarvan de ontwikkelaar hoopt dat ze hem rijk zullen maken: eindeloze destructieve en egoïstische consumptie.
De echte betekenis van The House Part III uitgelegd: Climate Apocalypse
Het laatste deel van Het huis speelt zich af in een overstroomd gebied waar het gelijknamige huis het enige boven water is. Het overstromingswater lijkt niet weg te gaan, dus dit is waarschijnlijk een toekomst waarin klimaatverandering, een populair onderwerp van films zoals Kijk niet omhoog, heeft geleid tot een dramatische stijging van de zeespiegel. Dit past ook in Het huis's kritiek op het kapitalisme en het consumentisme, die er vaak van worden beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor de dramatische toename van broeikasgassen.
De karakters in Het huis Deel III zijn afgebeeld als katten, de natuurlijke vijanden van de ratten in het vorige deel. Rosa probeert het huis te renoveren tot een appartementencomplex, maar worstelt met haar lusteloze huurders. In een normale situatie zou de sympathie van het publiek bij Rosa kunnen liggen. In een overstroomde, apocalyptische wereld is Rosa's wens om gewoon door te gaan en geld te verdienen echter dwaas, en de wens van haar huurders om te ontspannen en op het land te leven is bij uitstek redelijk.
Het huis's einde suggereert dat consumentisme uiteindelijk zijn eigen ondergang zal creëren. In het licht van de klimaatverandering is het waanzin om door te gaan met het kopen en verkopen van grondstoffen. Dit is hetzelfde punt gemaakt in apocalyptische films als George Romero's Dageraad van de Doden. Netflix's Het huis biedt geen duidelijke oplossing voor de problemen veroorzaakt door kapitalisme en consumentisme. In plaats van, Het huisDe ware betekenis is dat de mensheid, net als Rosa en haar huurders, het zinkende huis van het consumentisme moet verlaten en naar het onbekende moet zeilen.
Ozark: Waarom Darlene Ruth nooit heeft vermoord
Over de auteur