Kunnen 'Super Earth'-planeten bewoonbaar zijn? Een nieuwe studie zegt nee

In een simulatie crashte een nieuwe studie allerlei soorten planeten, klein, ijzig, rotsachtig en massief, en kwam tot een schokkende conclusie. Dit is wat ze hebben gevonden.

Een nieuwe studie zegt dat Super-aarde kan niet de 'juiste' maan vormen die nodig is om een ​​planeet bewoonbaar te maken. Het onderzoek naar exoplaneten versnelt met de technologische ontwikkeling. Nieuwe telescopen zoals James Webb Space, Cheops en Plato vergroot het vermogen om verder te kijken dit zonnestelsel.

Als wetenschap de mogelijkheid hadden uitgeput om complexe levensvormen en bewoonbare planeten in het zonnestelsel van de mensheid te vinden, zijn ze verder gegaan. Wetenschappers hebben al ontdekte en identificeerde duizenden exoplaneten op afstanden die variëren van een paar honderd tot enkele miljarden lichtjaren van dit zonnestelsel. Webb is slechts enkele weken verwijderd van het starten van zijn wetenschappelijke opdrachten voor exoplaneten.

Wetenschappers van de Universiteit van Rochester hebben complexe simulaties uitgevoerd en planeten tegen elkaar laten crashen om te bepalen welk type planeet een bepaald soort maan kan vormen. Ze zeggen dat hun modellen onthullen dat een rotsachtige planeet die zes keer zo groot is als de aarde, niet de maan zou vormen die nodig is om bewoonbaar te zijn. Het team zegt echter ook dat ze zich bij het zoeken naar bewoonbare werelden concentreren op waar ze niet zouden moeten.

Leven vinden door de juiste maat maan te vinden

De grootte van manen is van belang. Op deze planeet controleert de maan oceanen getijden en beïnvloedt alle biologische cycli en het leven zoals mensen dat kennen. Als de maan kleiner was, zou niets van dit alles hetzelfde zijn. Het klimaat en de spin-as van de aarde zouden gedestabiliseerd worden. De maan van de aarde is enorm, meer dan 1/4 van de grootte van de aarde. Het is de grootste maan vergeleken met zijn planeet in dit zonnestelsel, en dit is geen toeval aangezien het leven alleen hier gedijt.

Wetenschappers hebben veel exoplaneten ontdekt, maar geen exomanen die om een ​​van deze planeten draaien. De reden is dat manen moeilijker te herkennen zijn en omdat de focus lag op exoplaneten van de superaarde. De maan van de aarde werd gevormd toen een wereld ter grootte van Mars op de aarde neerstortte, vreemd genoeg een wijdverbreid fenomeen in de vroege vorming van zonnestelsels. 4,5 miljard jaar geleden creëerde de crash een schijf rond de aarde die uiteindelijk de maan vormde.

Het team voerde verschillende simulaties uit op planeten van verschillende groottes en hoe verschillende botsingen manen zouden vormen. Ze kwamen tot een schokkende conclusie. Superaardes vormen geen grote manen als er rotsplaneten zijn zes of meer keer groter dan de aarde. De impact is te sterk en de energie creëert volledig verdampte schijven. De schijf koelt af en vormt vloeibare maantjes (bouwstenen van een maan). Maar de zwaartekracht trekt ze terug naar de massieve planeet. Aan de andere kant, wanneer kleinere planeten worden geraakt, verdampt de schijf slechts gedeeltelijk en kunnen maantjes een maan van de 'juiste' grootte vormen. Wetenschappers zeggen dat nieuwe onderzoeken naar exoplaneten, waaronder die van Webb, moeten stoppen met focussen op Super-aarde en ga naar kleinere planeten kijken als ze serieus leven buiten dit zonnestelsel willen vinden.

Bron: Natuur