De 10 meest onderschatte strips van Alan Moore

Alan Moore is gemakkelijk een van de beste schrijvers die ooit binnen het stripmedium heeft gewerkt. Vanaf het begin van zijn carrière in de jaren 80 is hij erin geslaagd om niet alleen het superheldengenre te herdefiniëren, maar het hele stripmedium als een geheel, het herstellen van verschillende stripboekconventies en het ontwikkelen van een standaard waar elke stripschrijver naar zou streven bereiken.

Moore's prestaties en invloed in de stripindustrie zijn onmiskenbaar, met veel van zijn titels, zoals: wachters, V voor Vendetta, en uit de hel, blijven enkele van de beste stripboeken ooit geproduceerd. Zelfs zijn minder bekende titels, zoals Voorzienigheid, een kleine moord, en Bioscoop Purgatorio, laat Moore's onmetelijke talent zien voor het creëren van vermakelijke verhalen die lezers boeien.

het genootschap van buitengewone mannen

het genootschap van buitengewone mannen is een van Moore's meest ambitieuze projecten. Moore is ontworpen als een Avengers-achtig project dat zich afspeelt in het Victoriaanse Engeland en stelt een avontuur samen verhaal dat talloze reeds bestaande personages uit literatuur, film, poëzie en strips in zijn fictieve wereld.

Beslaat meerdere volumes, het genootschap van buitengewone mannen volgt de titulaire League-samengesteld uit Bram Stoker's Mina Harker, H. Onder andere Rider Haggards Allan Quatermain en Jules Vernes' Captain Nemo - vechten tegen de meest beruchte tegenstanders van fictie. Het is een uniek, vermakelijk project dat zich binnen tientallen jaren afspeelt en de weg verkent fictie en entertainment zelf zijn in de loop der jaren veranderd (vanaf de spionage uit de Koude Oorlog uit de jaren 1950) thriller naar Moore's parodische kritiek op de Harry Potter serie).

Superman: wat is er gebeurd met de man van morgen?

Moore produceerde in de jaren tachtig een flink aantal verhalen voor DC waarin enkele van de meest opvallende superhelden van het bedrijf opnieuw werden onderzocht. In Batman: The Killing JokeMoore zorgde voor een van de beroemdste potentiële achtergrondverhalen voor de Joker, waarin hij de haat-liefdeverhouding van de Clown Prince of Crime met Batman onderzocht. In het tweede deel sloot Moore de verhalen van Superman uit het Zilvertijdperk af, waarbij hij zich een verhaal voorstelde waarin Superman voor de laatste keer tegen zijn beroemdste schurken vecht.

In Wat is er gebeurd met de man van morgen? Moore schrijft een verbazingwekkend krachtig verhaal over Superman terwijl hij zich voorbereidt op zijn einde, en zich een dramatische voorloper voelt van Grant Morrison's All-Star Superman, die zeer vergelijkbare problemen behandelde over de sterfelijkheid van de Man of Steel. Het is Moore's werk aan dit soort verhalen dat hem heeft neergezet als een superheld-deconstructionist, die de weg vrijmaakte voor schrijvers als Tom King, gezien als het moderne equivalent van Moore vandaag.

Voorzienigheid

In termen van het eerdere werk van Moore, Voorzienigheid dient als slechts een klein deel van een groter geheel, bestaande als een prequel/vervolg op Moore's eerdere strips, De binnenplaats en Neonomicon.

Geïnspireerd door de kosmische horrorverhalen van HP Lovecraft, stellen de drie titels van Moore de vraag: "Wat als de monsters van Lovecraft echt waren en in de wereld van vandaag bestonden?" In Voorzienigheid, neemt Moore lezers mee terug in de tijd naar het tijdperk van Lovecraft, in navolging van een homoseksuele schrijver in de kast in New York die onderzoek doet naar het legendarische Dodenboek, de Necromonicon. Het is een verrassende, buitenaardse strip die een ongelooflijk donkere inzending is in Moore's canon, maar een die een ongelooflijk positieve reactie opleverde voor lezers.

Bioscoop Purgatorio

Een van Moore's laatste strips die hij uitbracht voordat hij in 2018 met pensioen ging, Bioscoop Purgatorio onderzoekt het onderwerp film in een anthologiekomisch formaat, compleet met een overkoepelende verhaallijn die zich afspeelt in een raadselachtige, vervallen bioscoop die in een droomachtige staat bestaat.

Bioscoop Purgatorio was een stripbloemlezing die ook de talenten van Garth Ennis en Max Brooks achter zich had, maar het zijn de strips van Moore en Kevin O'Neill die misschien wel het meest vermakelijk zijn. In elk nummer analyseert Moore verschillende filmgenres (de screwball-komedie, het Romeinse epos, de western), waarbij real-life, backstage Hollywood-schandalen worden gemengd met fictie.

De ballade van Halo Jones

In een van Moore's eerste originele stripboeken, De ballade van Halo Jones draait om het leven van de gelijknamige Jones, een vrouw die in de 50e eeuw leeft.

Halo Jones, dat drie boeken beslaat, wordt gezien als een van de bekroningen van 2000 AD, de uitgever die verantwoordelijk was voor het uitbrengen van het verhaal, en een vroeg werk dat Moore's capaciteiten als schrijver aantoonde. Moore co-creëerde niet alleen een driedimensionale, fictieve, futuristische wereld zoals te zien in de serie, maar vestigde zich ook als een schrijver die strips kan produceren met tal van tonen en emoties, variërend van luchtige komedie tot donkerdere, meer complexe rauwe emotie.

Een kleine moord

Moore staat misschien bekend om de geest achter Watchmen of voor het leveren van enkele van de grootste problemen van Moeras ding daarbuiten, maar als hij horror doet, doet hij het ongelooflijk goed. EEN Kleine moord gaat over het leven van een succesvolle reclamemanager in het Engeland van de jaren tachtig wiens leven wordt onderbroken door de verschijning van een vreemd kind dat... lijkt hem voortdurend te volgen, de uitvoerende vraag zijn hele leven te stellen en alle keuzes die hij maakte, leidden hem naar waar hij is.

Een kleine moord is een existentieel horrorverhaal waarin, in plaats van dat monsters of met messen zwaaiende gekken de hoofdpersoon besluipen, het in plaats daarvan de karakter om in zichzelf te kijken, in het reine te komen met wie werkelijk is als persoon, en of zijn vroegere, jeugdige zelf trots zou zijn op wat hij is volbracht.

Maxwell de magische kat

Toen hij voor het eerst begon, worstelde Moore om werk te vinden binnen het komische medium, aanvankelijk om rond te komen ontmoeten door als cartoonist voor een krant in Northampton te werken en zijn eigen wekelijkse strip te produceren, getiteld Maxwell de magische kat, onder de naam Jill de Ray.

Zoals veel van het latere werk van Moore, Maxwell de magische kat leest nooit echt als een simpele stripverhaal. In plaats daarvan gebruikte Moore het medium om met de vorm te experimenteren en een cartoon te produceren die vaak donker was, maar altijd met humor slim (vaak spotte hij met actuele nieuwsverhalen uit die tijd).

Nacht Raaf

Een personage dat oorspronkelijk door de pagina's van Marvel UK spookte Hulk Comic serie, Moore's werk op Nacht Raaf illustreerde zijn vermogen om bestaande stripboekpersonages die bij de lezers uit de gratie waren geraakt, te herwerken en nieuw leven in te blazen (as Moore zou doen met zijn heronderzoek van Wonderman en Moeras ding).

Oorspronkelijk, Nacht Raaf verscheen in een zwart-witreeks strips die zich afspelen in de door misdaad geteisterde wereld van het verbodstijdperk New York concentreert zich op Night Raven, een burgerwacht die zijn kenmerkende logo op het voorhoofd van criminelen. Tegen de tijd dat Moore het personage te pakken kreeg, was het formaat van de strip voornamelijk proza, waarbij Moore de karakter om te lijken op een losgeslagen, tijdloze gek die criminelen begon te straffen met toenemende brutaliteit en geweld.

Aan het licht gebracht

Beroemd als een zelfverklaarde anarchist in zijn politieke overtuigingen, is Moore altijd kritisch gebleven over het overheidsbeleid en -instanties. In 1988 zou deze vijandigheid resulteren in zijn tweedelige anthologiestrip, Aan het licht gebracht, het onderzoeken van de invloed die de Amerikaanse regering (vooral de CIA) heeft gehad op verschillende landen over de hele wereld.

Verdeeld in twee hoofdverhalen, Aan het licht gebracht is een uitgebreid onderzocht verhaal dat Amerika's initiatieven op het gebied van buitenlands beleid onderzoekt, vooral met betrekking tot: tot de oorlog in Vietnam, de Iran-Contra-affaire en de relatie van Amerika met meerdere Zuid-Amerikaanse dictators. In plaats van een droge, op onderzoek gebaseerde strip te zijn, injecteert Moore echter zijn kenmerkende experimenteelheid in het verhaal, door het eerste verhaal in te kaderen, Shadowplay: Het geheime team, rond een dronken, antropomorfe American Eagle, die dient als personificatie van de CIA.

Modebeest

Oorspronkelijk, de strip van Moore, Modebeest, was gebaseerd op een filmscript dat hij schreef dat fungeerde als een moderne hervertelling van Schoonheid en het beest, die zich afspeelt in de mode-industrie. In 2012 werd het script omgezet in een stripverhaal, waarin het verhaal van vodden tot rijkdom wordt verkend van een jonge jaschecker die de muze wordt voor een mysterieuze, teruggetrokken modeontwerper.

Alleen al op basis van het script is het moeilijk te zeggen of Modebeest zou goed hebben gewerkt als film. Als strip werkt het echter ingenieus goed en dient het als een intelligente, complexe verkenning van de klassieker Schoonheid en het beest verhaal.

De zoon van Deathstroke heeft de enige kracht waar Thanos echt bang voor is