Junji Ito's meest ondergewaardeerde horrorverhaal herdefinieert nachtmerriebrandstof
Tussen de uitgestrekte zee van zijn grafische korte verhalen, een van Junji Ito's best is ook extreem ondergewaardeerd en moet door fans van horrorstrips worden gelezen. Junji Ito is ongetwijfeld een bekende naam in de horrorgemeenschap. Zijn kunststijl is iconisch geworden vanwege zijn unieke verontrustende beelden. Echter, liggend onder enkele van zijn meest herkenbare verhalen zoals: Uzumaki en Het raadsel van Amigara-fout, er is er een die door de meeste lezers onder de radar lijkt te gaan en meer aandacht nodig heeft omdat het benadrukt wat Junji Ito tot een fantastische horrorverteller: Marionette Mansion.
Marionette Mansion is een verhaal dat volgt op een huiveringwekkende familiereünie. Het begint wanneer Haruhiko en zijn jonge zus Natsumi een uitnodiging ontvangen van hun vervreemde oudere broer, Yukihiko. Zeven jaar gescheiden nadat hun reizende vader, een poppenspeler, is overleden, komen ze aan bij een huis dat hij heeft gebouwd en ontdekken ze iets eigenaardigs. Yukihiko, zijn vrouw en hun kind bungelen allemaal aan pianodraad en worden als marionetten bestuurd door bedienden in de spanten. Het verhaal gaat verder terwijl Haruhiko het mysterie van het huis probeert te ontrafelen, wat leidt tot een verontrustende en beklijvende finale. Afgezien van het groteske beeld helemaal aan het einde, is dit aantoonbaar
Halverwege het verhaal keren Haruhiko en Natsumi terug naar het huis van Yukihiko. Natsumi vraagt dan of ze net als zij kan worden gecontroleerd. Als ze terugkomt, is ze griezelig gekleed en opgemaakt als een van de ballerinapoppen die eerder in het verhaal werden getoond. Haar karakterontwerp, bungelend aan de pianodraden, verandert om haar er meer popachtig uit te laten zien. De sproeten op haar gezicht die Ito duidelijk eerder wilde benadrukken, zijn er niet. Ook is haar figuur veranderd om het uiterlijk te weerspiegelen van de eerder getoonde ballerina's die ze bewonderde. Ze lijkt niet meer op Haruhiko's zus: ze is nu een ballerinapop. Dit is Junji Ito op zijn best. Hij kan zo'n simpele scène nemen en het concept van het griezelige gebruiken om iets te maken dat niet zou moeten zijn te griezelig eet gewoon bij de lezer die zich realiseert dat er iets mis is. Er is gewoon iets dat duidelijk niet klopt en het is huiveringwekkend om te zien dat Natsumi haar menselijkheid weggeeft.
Wat nog griezeliger is, is wat Yukihiko haar vertelt voordat ze aan 'haar' dans begint. "Laat je hele lichaam ontspannen’, vertelt hij haar. "Dat klopt. Laat je gewoon slap gaan. Geef jezelf over aan de poppenspelers." Dit benadrukt alleen wat Ito probeert te verkopen? met Natsumi steeds een marionet. Haar drang tot controle is het laatste overblijfsel van wat de lezer van haar herkent, aangezien ze er nu in niets meer uitziet zoals in eerdere panelen. In plaats daarvan is ze nu een verzonnen versie van wie ze was, en Yukihiko die haar instrueert om slap te worden en zichzelf te laten gaan, is een verontrustend moment omdat het de lezer laat weten dat Natsumi weg is.
Dit is huiveringwekkender dan al het andere in het verhaal, zelfs met het bloederige beeld en de onthulling van het mysterie van het huis dat later verschijnt. Junji Ito staat bekend om zijn creatieve ontwerpen en monsterlijke beelden om angst bij de lezer op te roepen, maar het is ongelooflijk om te zien dat een moment dat lang niet zo grafisch is, net zo verontrustend kan zijn. Alleen al voor dit moment is dit een verhaal dat horrorfans niet mogen missen. Het verhaal is momenteel te vinden in de Rilling verhalenverzameling, en het is een absoluut hoogtepunt. Marionette Mansion wordt zo ondergewaardeerd en moet zowel door horror als Junji Ito fans omdat het zeker zijn weg naar de donkere uithoeken van de geest zal sluipen met zijn subtiele en griezelige kijk op horror.
Iron Man moet kinderen krijgen, en zelfs Marvel weet het
Over de auteur