Wetenschappers ontdekken een ander Saturnus-mysterie achter zijn verbluffende Aurorae

Saturnus staat vooral bekend om zijn prachtige ringen en de supersnelle wind die snelheden kan bereiken van meer dan duizend mijl per uur, maar ruimte liefhebbers hebben ontdekt dat deze wervelende winden ook verantwoordelijk zijn voor de vorming van verbluffende aurorae in de atmosfeer. De eerste waarneming van de prachtige aurora van de gasreus werd gedaan in 1979 toen het ruimtevaartuig Pioneer 11 een ver-ultraviolet oplichten op de polen van de planeet opmerkte. Een paar jaar later gaven de flyby-missies van Voyager 1 en 2 een betere beschrijving van hoe deze kosmische lichtshows ontstaan ​​uit magnetische veldverstoringen.

De gordijnachtige aurora's die op Saturnus te zien zijn, zijn rood aan de onderkant en paars aan de bovenkant, terwijl degenen die op aarde worden gezien, zijn groen in de schaduw. Het kleurverschil kan worden toegeschreven aan het feit dat energetische stikstof- en zuurstofatomen de bouwstenen vormen van het poollicht van de aarde, terwijl die op Saturnus hun oorsprong vinden in waterstof. Andere factoren zoals atmosferische dichtheid, de verhouding tussen atomaire en moleculaire bestanddelen en de energie van botsende elektronen beïnvloeden ook de kleur. Maar tot nu toe hebben wetenschappers aangenomen dat de aurora's van Saturnus worden geproduceerd door interactie tussen de magnetosfeer van Saturnus en geladen deeltjes die van de zon komen.

Een team van wetenschappers heeft opgemerkt - voor de eerste keer - dat een deel van de aurorae die op de massieve planeet wordt gezien, wordt gecreëerd door de winden die in de atmosfeer razen, terwijl de rest wordt geproduceerd door het magnetische veld van Saturnus. Onderzoekers maakten de waarnemingen bij de W. M. Keck Observatory, dat onlangs ook heeft bijgedragen aan de ontdekking van twee mini-neptunus exoplaneten verliezen hun atmosfeer aan straling van hun ster en veranderen langzaam in superaarde. Het team vertrouwde een maand lang op de Near-Infrared Spectrograph (NIRSPEC) in Keck om de veranderende stroom van de ionosfeer van Saturnus te meten. De ionosfeer is een laag van de atmosfeer die energetische geladen deeltjes bevat en die voortdurend van dikte verandert op basis van de energie die door de zon wordt geabsorbeerd.

Meer dan het oog kan zien

Toen het team hun infrarooddataset vergeleek met de radiogegevens die werden gegenereerd door de aurora van Saturnus, merkten ze dat een gezond deel ervan gecreëerd door het kolkende weer van Saturnus dankzij de energie van de wind die met snelheden tot drie kilometer per seconde door de ionosfeer raast. De ontdekking, gedetailleerd in een paper gepubliceerd in de Geofysische onderzoeksbrieven, markeert de eerste keer dat wetenschappers een planetaire aurora hebben waargenomen die wordt aangedreven door atmosferische winden en niet alleen vanwege het magnetisch-elektrische touwtrekken met geladen deeltjes in het midden.

Op basis van hun bevindingen speculeert het team dat gasreuzen dichter bij hun moederster een nog sterkere poollicht zullen hebben stroom vanwege de grotere hoeveelheid invallende warmte die van hun ster wordt ontvangen om stromen veel sneller aan te sturen dan die op Saturnus. Een voorbeeld dat in de krant wordt genoemd, is een hete Jupiter genaamd HD 189733b, op ongeveer 63 lichtjaar afstand. Deze verzengende hete planeet heeft een dagtemperatuur van bijna 2.000 graden Fahrenheit, en het regent mogelijk glasscherven zijwaarts vanwege de wind die naar verluidt met 5.400 mijl per uur beweegt. Saturnus uniek model van poollichtgeneratie zou ook de onverklaarbare detectie van poollichtsignalen van een superaarde genaamd GJ 1151b kunnen verklaren.

bronnen: Keck Observatorium, Geofysische onderzoeksbrieven, NASA

Temuera Morrison reageert op Boba Fett Fat Joke met trainingsvideo

Over de auteur