Het 10-jarig jubileum van The Hunger Games: 10 dingen die nog steeds standhouden

De Hongerspelen film wordt 10 jaar oud op 23 maart 2022 en het publiek kijkt reikhalzend terug op wat de serie zo geweldig maakte. Er zijn altijd een aantal shows en films die niet overeenkomen met hoe kijkers ze onthouden, maar deze film zal daar niet een van zijn. Het is nog steeds net zo krachtig als tien jaar geleden en legt een aantal geweldige zaden voor de volgende films.

De eerste keer dat iemand naar een film kijkt, zal hij waarschijnlijk verstrikt raken in het begrijpen van de personages en de plot. Als ze ernaar keken tijdens de oorspronkelijke hype, Hongerspelen fans herinneren zich misschien ook de vurige controverses tussen Peeta en Gale. Zelfs tien jaar na de release van de eerste film, zijn dit de details die nog steeds gelden.

Het alledaagse leven van inwoners en arbeiders van het Capitool

Als ze terugkijken op de ergste gruweldaden uit de geschiedenis, vragen veel mensen zich af hoe ze hebben kunnen gebeuren, hoe zo veel mensen kunnen er niet alleen medeplichtig aan zijn, maar actief deelnemen aan de zinloze slachting van anderen. Geleerden zoals Hannah Arendt leggen het uit door middel van 'de banaliteit van het kwaad', een concept dat in wezen uiteenvalt in de betekenis van: dat veel mensen zich losmaken van de verschrikkingen waar ze deel van uitmaken, alleen maar door te denken aan loopbaanontwikkeling en persoonlijke veiligheid.

Dit concept is vertaald naar film in De Hongerspelen, waar het publiek regelmatig arbeiders van de Hongerspelen te zien krijgt die deelnemen aan het dodenspektakel, schijnbaar zonder gevoel van afschuw. Behalve president Snow en Seneca Crane doet iedereen gewoon zijn werk. Het is extreem klinisch en afstandelijk tussen het werk dat ze doen en het voortduren van het doden van kinderen.

Het contrast tussen de districten en het Capitool

De film laat de totaal verschillende werelden van de inwoners van het Capitool en de inwoners van de verschillende districten goed zien. Dit wordt op verschillende manieren weergegeven, maar een van de meest voor de hand liggende zijn de kleurenschema's, waarbij het Capitool vol kleur en chaos is in tegenstelling tot de gedempte tonen van de districten.

Meer dan alleen de kleuren, lijken de inwoners van het Capitool totaal geen voeling te hebben met de realiteit van zoveel burgers. Ze zijn buitengewoon verspillend met hun voedsel, terwijl mensen in de districten van honger omkomen, en er is zelfs een familie te zien die hun kinderen speelgoedzwaarden geeft om Hunger Games te spelen.

Vasthouden aan hopeloosheid en horror

Dit is een film die de uitzichtloosheid van de situatie laat bezinken. Het is een futuristische gladiatorenring, maar er is niets heroïsch aan. Het is allemaal hartverscheurend, de hele tijd. Dit zijn kinderen die gedwongen worden elkaar te vermoorden, en zelfs de loopbaandistricten hebben zich alleen maar aangepast door hun kinderen bijna van kinds af aan op te leiden tot moordenaars.

Het ergste dat deze film had kunnen doen, was er een spannende actiefilm van maken, met goede kinderen en slechte kinderen, en gelukkig heeft het die fout vermeden. Alles is tragisch en alles lijkt hopeloos in het aangezicht van de tirannie van het Capitool.

Het belang van praal en propaganda

Alles in het Capitool is een kwestie van imago, wat een deel is van de reden waarom de mensen de Spelen zo accepteren. Voor hen is het geen kinderbloedbad; het is amusement. Dit wordt benadrukt door talkshowhost Caesar Flickerman die de deelnemers interviewt en de moorden vertelt, waardoor het allemaal een leuk stukje reality-tv wordt.

Peeta komt er snel achter hoe de dingen werken en hij helpt Katniss te overleven in het propagandaspel. Peeta's grootste kracht is zijn kennis van hoe de wereld werkt en zijn charme om het spel te spelen, en hij, samen met Cinna, maakt Katniss de perfecte heldin voor niet alleen de districten, maar ook de inwoners van het Capitool.

De dynamiek tussen Katniss, Peeta en Haymitch

Katniss is een overlever, net als Haymitch, maar ze is niet erg goed in het spelen van spelletjes. Zij en Haymitch maken contact over hun gedeelde afschuw over de wereld waarin ze zijn beland, die... stelt haar in staat om snel uit te zoeken naar welke strategie hij haar leidt en wat ze moet doen om te vervullen het. Met zijn kennis van het Capitool en de opstand leidt hij haar om de Spotgaai te worden.

Katniss had het geluk een uitstekende mentor te hebben in Haymitch, maar dat betekent niet dat hij ook geen speciale band met Peeta had. Peeta is minder cynisch dan Katniss of Haymitch, maar hij begrijpt beter hoe de wereld werkt dan Katniss, waarmee hij een meeslepend verhaal kan samenstellen en haar de ster ervan kan maken, met Haymitch's bijstand.

De relatie van Katniss met Prim

Dit is het hart van de Hongerspelen, en wat maakt de gebeurtenissen van Spotgaai de het meest trieste wat Katniss is overkomen. Katniss was als een moeder voor Prim nadat hun moeder niet goed voor hen kon zorgen, en vanaf het allereerste begin van de film kan het publiek de band tussen hen voelen.

Meer dan alleen vrijwillig haar plaats innemen, vecht Katniss door haar hopeloosheid heen omdat ze haar zus een belofte heeft gedaan. Ze maakt contact met Rue omdat ze haar aan Prim deed denken. Katniss vecht nooit voor zichzelf; ze vecht altijd om terug te gaan naar haar zus en haar te beschermen.

Het strategische gebruik van stilte

Een van de beste dingen die De Hongerspelen doet, is het publiek dingen laten voelen zonder hen te vertellen wat ze zouden moeten voelen. Dit gebeurt door momenten die ofwel volledig stil zijn of alleen instrumentale achtergrondmuziek hebben.

De film hoeft zijn publiek niet te vertellen wat hij doet. Het tonen van de hopeloosheid op de gezichten van de personages, of hun verdriet, of de slotscène met Seneca Crane waar hij wordt opgesloten in een kamer met bessen, is genoeg om de boodschap over te brengen. De film vertrouwt erop dat het publiek slim genoeg is om erachter te komen en te voelen wat er aan de hand is, en gebruikt stilte om aan te geven dat het dat doet.

De tragische menselijkheid van de andere eerbetoon

Hoewel veel van de andere eerbetoon naamloos of tegenstanders zijn, krijgt het publiek kritische rouwslagen waar ze contact kunnen maken met elk gevallen personage. Rue is hier duidelijk de kern van, maar er is ook de kleine jongen uit District 4 die sterft bij het Bloedbad, de gruwel van Glimmer's dood, de soort lofrede nadat ze Foxface dood hebben gevonden, Thresh die Katniss liet gaan in Rue's naam, en Cato's instorting op de hoorn des overvloeds.

Elk moment is bedoeld om het publiek te laten zien dat, ongeacht de verhalen van het Capitool, geen van deze kinderen de vijand is. De mensen die hen dwongen elkaar te vermoorden zijn dat wel.

De manier waarop Katniss iedereen wil redden

Dit gaat samen met de menselijkheid van de andere eerbetoon, maar Katniss heeft een redderscomplex dat verder gaat dan van haar zus houden of een romantische relatie met Peeta hebben. Ze wil eruit, maar heeft ook de wens om onderweg zoveel mogelijk mensen te beschermen. Ze kende Peeta amper, laat staan ​​hield ze nog van hem, maar ze haastte zich onmiddellijk om hem te zoeken omdat ze hem zo goed mogelijk wilde beschermen.

De slechtste beslissingen van Katniss hebben de neiging om van haar te komen dat ze teveel geeft om de mensen om haar heen, maar sommige van haar beste beslissingen komen voort uit datzelfde verlangen. Hoewel ze tegen haar eigen wil een symbool werd, was het mogelijk omdat het verlangen om anderen te redden oprecht en cruciaal was voor haar persoonlijkheid.

De geboorte van revolutie

De maffia is altijd een belangrijk onderdeel van een revolutie en het publiek krijgt gedurende de hele film momenten te zien waarop de maffia samenkomt en wat hen inspireert om dat te doen. Dit begint met District 12 die Katniss de groet met drie vingers geeft als ze zich vrijwillig aanmeldt voor de Spelen, gaat door laat verschillende bevolkingsgroepen zien hoe de Spelen zich ontvouwen, en is het krachtigst tijdens de opstanden in District 11 na Rue is gedood.

Dit idee wordt in latere films verder uitgewerkt, maar het publiek kan de revolutie voelen beginnen in De Hongerspelen terwijl de personages onbedoeld de momenten creëren die zo belangrijk worden voor hun beweging.

Hoe Indiana Jones de PG-13-rating heeft gemaakt