Titanic: Rose's grappigste regel is een historische onnauwkeurigheid uit het echte leven
Hoewel Titanic is gebaseerd op een waargebeurde tragedie en verschillende personages zijn gebaseerd op echte mensen, het heeft veel historische onnauwkeurigheden, waaronder een in een van Rose's grappigste en slimste regels. Hoewel James Cameron wordt nu vooral geassocieerd met het sci-fi-genre dankzij films als de terminator en de Avatar filmreeks, een van zijn grootste en belangrijkste projecten was verre van dat genre: Titanic, een rampendramafilm die in 1997 werd uitgebracht en destijds de duurste film was die ooit is gemaakt.
Gebaseerd op de verslagen van het zinken van de RMS Titanic in 1912, Titanic vertelt het fictieve verhaal van Rose DeWitt Bukater (Kate Winslet) en Jack Dawson (Leonardo DiCaprio), twee passagiers uit tegengestelde sociale klassen die verliefd worden aan boord van het schip tijdens zijn noodlottige maagd reis. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de oude Rose, die de worstelingen van haar leven van toen deelt, samen met die van verliefd worden op een man uit een heel andere wereld in een tijd waarin sociale status alles was. Gedurende
Tijdens een maaltijd in de eersteklas eetzaal, Rose, haar moeder Ruth (Frances Fisher) en haar verloofde Cal Hockley (Billy Zane) wordt vergezeld door Molly Brown (Kathy Bates), Thomas Andrews (Victor Garber) en J. Bruce Ismay (Jonathan Hyde), en ze hebben het over hoe het schip is ontworpen en gemaakt. Molly vraagt wie er aan de naam "Titanic" heeft gedacht, en Ismay neemt de eer daarvoor op zich. Vervolgens legt hij uit dat hij wilde overbrengen “pure grootte, en grootte betekent stabiliteit, luxe en vooral kracht”. Rose vraagt hem of hij Dr. Freud kent, en dat zijn ideeën over de mannelijke preoccupatie met grootte misschien zijn "van bijzonder belang voor hem”, wat leidde tot de lach van Molly en Mr. Andrews, evenals het ongemak van Ruth. De scène is zelfs nog beter omdat Ismay niet begrijpt wat Rose hem vertelt, met de vraag of Freud een passagier van de Titanic is - het is echter nog een andere historische onnauwkeurigheid, aangezien Freuds ideeën over dat specifieke onderwerp niet waren gepubliceerd nog.
Zoals door veel kijkers door de jaren heen is opgemerkt, werd Rose's verwijzing naar Sigmund Freuds ideeën over mannelijke grootte pas in 1920 gepubliceerd, met name in het essay Voorbij het plezierprincipe. Sommigen hebben erop gewezen dat de ideeën van Freud toen al "rondzweven" de Titanic zeilde, maar die specifieke theorie kreeg pas na 1920 kracht, dus zo slim en grappig als het was om Rose aan Ismay te horen vertellen dat hij het goedmaakte iets door de grootte van de Titanic is het historisch gezien niet nauwkeurig. De scène toont echter niet alleen Rose's kracht en hoe graag ze zich wilde losmaken van die egocentrische omgeving waar ze niet in paste, maar toonde ook iets meer van Ismay's karakter. Ismay verschijnt sporadisch en kort overal Titanic en wordt meestal weergegeven als een lafaard, maar die scène over Freud toonde ook aan dat hij ongelooflijk naïef (en ook een beetje onwetend) was.
Hoewel Roses verwijzing naar de ideeën van Sigmund Freud over de mannelijke preoccupatie met grootte historisch niet juist is, is het verandert niet echt haar boog, noch die van de rest van de personages die bij de scène betrokken zijn, en het doet eigenlijk meer goed dan slecht. Titanic staat vol onnauwkeurigheden en fouten, maar sommige helpen het verhaal een beetje en op heel subtiele manieren.
Theorie: Sony's Marvel-films bouwen een anti-Avengers-team op
Over de auteur