5 zenuwslopende verhaalgestuurde horrorspellen (en 5 die relatief chill zijn)

Met de verwachte release van verschillende nieuwe horrorvideogametitels in 2022, wordt het steeds duidelijker dat één bepaald element altijd het hart van het genre is geweest: verhalen. Goede kennis kan spelers die bekend zijn met eenvoudigere, verhalende zware games dwingen om horror eens te proberen, of het nu de meest recente titel is of een van de klassiekers.

Desalniettemin is er zelfs binnen het genre een scala aan intensiteit. Sommige spellen hebben open werelden en hogere inzetten, terwijl sommige hun spelers bij elke stap begeleiden. Hoe dan ook, elk is geschikt voor een andere reeks voorkeuren voor degenen die graag ergens willen beginnen.

Zenuwkrampen

Onder de slaap (mild)

Gemaakt door Krillbite Studio, Onder de slaap volgt een peuter terwijl hij zijn omgeving verkent door een onschuldige en fantastische lens. De spelmechanica is eenvoudig genoeg en spelers hebben een knuffel die hen door het hele spel leidt. De grootste aantrekkingskracht van het spel is de dissonantie tussen de prachtige, magische beelden en de donkere thema's die, naarmate het verhaal vordert,

opbouwen tot een schokkend videogame-einde.

De elementen van survival-horror zijn misschien niet zo intens als sommige van de grote titels die er zijn, maar houd er rekening mee dat de het enige speelbare personage is een peuter die kan kruipen of wankelen terwijl de monsters 's nachts rondzwerven, jagen en zoeken.

Detentie (Gemiddeld)

Hoewel er niet veel mis kan gaan als de bewegingen van de speler worden beperkt door een vaststaand verhaal, zijn de ontwikkelaars van Red Candle Games erin geslaagd andere manieren te vinden om spelers te stressen. De film- en tv-adaptatie van de game hebben hun eigen verdiensten, maar geen van beide kan de hypersurrealistische esthetiek en de griezelige marionetachtige bewegingen van de personages nabootsen.

Afgezien van de griezelige sfeer, de angst om vast te zitten in een verlaten schoolgebouw en de grimmige onderwerpen, spelers kunnen ook worden achtervolgd door of stealth spelen met geesten in de donkere gangen, wat niets anders is dan angstaanjagend.

Kleine Nachtmerries 1 & 2 (Gemiddeld)

Sommige spelers zouden kunnen beweren dat deze franchise moet worden gerangschikt naast Onder de slaap. Bij beide titels gaat het immers om kinderhoofdpersonen die zich verstoppen of wegrennen voor gigantische monsters, of in het geval van de Kleine nachtmerries serie, gemene volwassenen.

Maar de titels van Tarsier Studio bevatten puzzelplatformmechanica, wat lastig kan zijn voor spelers die meer bekend zijn met first-person- of 2D-games. Het tempo is snel en gespannen en biedt soms weinig tot geen tijd voor adempauzes. Bovendien zijn de "monsters" een speciaal merk van twisted. Er is wat goddelijke zen-achtige energie voor nodig om tijdens deze game niet in het koude zweet te breken.

We Happy Few (ernstig)

Toen Compulsion Games een actie survival horror videogame in 2016 bleek het een van de meest verontrustende en bizarre titels te zijn, die meerdere genres omvatte. Het dystopische uitgangspunt gaf een satirische draai aan sociale orde in een wereld waar gelukkig zijn een burgerplicht is en de verbluffende, psychedelische visuele en vrolijke muziek dragen bij aan de charme.

Al deze dingen schilderen een nachtmerrieachtig landschap wanneer de dingen een vreselijke wending nemen. Spelers moeten bijna constant in beweging zijn en hun gezondheidsstatus in de gaten houden terwijl ze worden aangevallen en opgejaagd door vreemden en politieagenten.

Pathologisch 1 & 2 (ernstig)

Het verhaal van pathologisch begint als de spelers eindigen in een klein stadje dat ten prooi is gevallen aan een vreemde plaag. Hun doel is om hun speurtochten te voltooien en in leven te blijven binnen 12 in-game dagen, terwijl de kansen tegen hen zijn gestapeld. Zelfs in deze virtuele wereld is niemand immuun voor wat dodelijk kan zijn.

De eerste aflevering van de franchise, ontwikkeld door Ice-Pick Lodge, kwam meer dan een decennium voor de tweede uit. De recensies voor beide games zijn gemengd, vooral omdat ze extreem uitdagend zijn. Het grimmige realisme zorgt ervoor dat critici en fans zich afvragen of videogames ellende zouden moeten veroorzaken, maar het is ook een van de hoogtepunten van dit gespannen, zenuwslopende meesterwerk.

Relatief chill

Jaarwandeling

De ontwikkelaar, Simogo, liet zich inspireren door een oud Zweeds ritueel met dezelfde naam. Eerste uitgebracht als een mobiele game en later herwerkt en uitgebracht via Steam, bevat de game twee met elkaar verweven tijdlijnen, folklore en interessante puzzels. Ondanks de spookachtige ondertoon en af ​​en toe jumpscares, blijft het een ontspannend spel en een lust voor de zintuigen.

Een ding waarin Jaarwandeling uitblinkt is het element van kosmische horror. Voorzichtig en vriendelijk neemt het de spelers mee op een prachtige reis door de besneeuwde bossen en laat ze in de kou achter, achtervolgd door wat ze hebben geleerd.

Fran Bow

Het lijkt misschien een vergissing om de eerste en meest populaire horrortitel van Killmonday in de categorie "relatief chill" te plaatsen. Maar vergeleken met survival-horror of andere point-and-click-games in het genre, Fran Bow heeft een vleugje kinderlijke verwondering, en de hoofdpersoon is een absoluut genot.

De esthetiek is een vreemde combinatie van wonderlijke naïviteit en macaber, met veel gore. Toch passen al deze elementen perfect bij elkaar. Het spel volgt een strikte verhaalstructuur. Spelers gaan van het ene hoofdstuk naar het andere en de minigames ertussen kunnen worden overgeslagen, omdat het niet of nauwelijks gevolgen heeft.

Het verdwijnen van Ethan Carter

Rode bladeren ruisen in de wind en een duister geheim schuilt in de diepte van een schilderachtige vallei. Gemaakt en gepubliceerd door The Astronauts, dit first-person game speelt zich af in een open wereld.

Spelers moeten door de schijnbaar idyllische omgeving dwalen, aanwijzingen verzamelen en ontdekken wat er met de familie Carter is gebeurd. Als ze voorbij de verwarring en het gebrek aan richting kunnen kijken, is het spel leuk. Hoewel er puzzels zijn die geen ruimte laten voor mislukkingen, worden ze grotendeels in evenwicht gehouden door de rustgevende sfeer en het langzame tempo.

Sara wordt vermist

In 2016 bracht Kaigan Games zijn eerste horrorgame uit, waarmee het zijn Simulacra franchisenemer. Het past comfortabel in het verloren-telefoongenre, waarin van spelers wordt verwacht dat ze communiceren met de telefoon van een vermist meisje en haar AI-assistent om haar op te sporen. Het is perfect voor diegenen die een horrorspel in found footage-stijl willen uitproberen, maar niet veel tijd over hebben.

De telefooninterface is realistisch, net als de video's, foto's en berichten van de personages, waardoor de ervaring een gevoel van voyeuristische schuld krijgt. Er zijn enkele kleine jumpscares en details die bijdragen aan de griezeligheid. Het spel zou echter met waarschuwingen moeten komen, want het knipperende en flikkerende scherm is voor sommigen een potentieel gevaar voor de gezondheid.

Het medium

Elke speler die de meest recente release van Bloober heeft uitgeprobeerd, zal het erover eens zijn dat het een plot-zware game is die zich meer dan wat dan ook richt op het vertellen van een verhaal. Een van de unieke kenmerken is het gesplitste scherm dat zowel de geestenwereld als het sterfelijke rijk presenteert, terwijl de hoofdrolspeler, een spiritueel medium, de waarheid achter een bloedbad aan het licht brengt.

Ondanks de verontrustende beelden en de schrijnende overlevering, zullen ze waarschijnlijk geen nachtmerries veroorzaken of spelers zo traumatiseren dat ze weigeren om 's nachts naar het toilet te gaan. De stealth-secties zijn enigszins eenvoudig en de tussenfilmpjes zijn een filmisch feest. Maar voordat iemand eraan begint, moeten ze worden gewaarschuwd voor het gevoelige onderwerp dat in het spel wordt behandeld.

Een van de coolste geheimen van Elden Ring is verborgen in het volle zicht

Over de auteur