John Carpenter's Apocalyps-trilogie gerangschikt, slechtst naar best
Hier is John Carpenter's "Apocalyps-trilogie," gerangschikt van slechtst naar best. John Carpenter is gemakkelijk een van de grootste filmmakers om te werken in de sci-fi- en horrorgenres, met zijn filmografie met klassiekers als Halloween, Ontsnap uit New York en Zij leven. Hij heeft echter een beroemde verwarde geschiedenis met vervolgen en heeft slechts één vervolg op zijn eigen werk met Ontsnap uit LA Hij wilde geen vervolg maken op Halloween ofwel, maar was in wezen contractueel verplicht om 1981's te schrijven en te produceren Halloween 2.
Later probeerde hij de serie om te vormen tot een bloemlezing met een op zichzelf staande inzending Halloween III: Seizoen van de heks - een experiment dat maar één film duurde. Hoewel hij directe sequels schuwt, leidde hij wel een thematische serie met zijn zogenaamde 'Apocalyps-trilogie'. Bestaande uit Het ding - die lang voor CGI. werd gemaakt - Prins der duisternis en In de mond van waanzin, gaan de drie films op verschillende manieren over het einde van de wereld.
De trilogie bevat ook een aantal van zijn ambitieuze, experimentele werk, en ze worden vaak geprezen als sci-fi/horrorgrootheden. Hier is John Carpenter's Apocalypse Trilogy, gerangschikt.
3. Prins van de duisternis (1987)
Prins der duisternis is het tweede hoofdstuk van John Carpenter's Apocalypse Trilogy en kwam op een keerpunt in zijn carrière. Een slechte studio-ervaring met Grote problemen in Little China bracht de filmmaker ertoe terug naar zijn roots terug te keren, en hij tekende een deal om een reeks low-budget genrefilms te maken waarover hij volledige creatieve controle kon behouden. Prins der duisternis is een bizarre, griezelige mix van gothic horror, een eerbetoon aan Kwartmassa - die het eerste gebruik van "2" in een vervolg had - maker Nigel Kneale en een verkenning van religie en kwantummechanica.
In het kort, Prins der duisternis is een film die alleen Carpenter had kunnen maken. Terwijl het bescheiden budget van de film doorschijnt en een deel van het acteerwerk en de dialogen hoogdravend zijn - waarbij de wetenschap bijzonder moeilijk is om te track - Carpenter's rijdende muziekscore, beheersing van de toon en verschillende beklijvende sequenties zoals de toekomstige droom maken het zijn meest onderschatte het werk.
2. In de mond van waanzin (1994)
Voor veel critici In de mond van waanzin is misschien wel het laatste grote werk van Carpenter, en het is zeker zijn meest memed en begaafd. In de laatste inzending in John Carpenter's Apocalypse Trilogy speelt Sam Neill de rol van verzekeringsonderzoeker die onderzoek doet naar de verdwijning van een H.P. Lovecraft/Stephen King-geïnspireerde auteur en ontdekken "de realiteit is niet meer wat het was."
In The Mouth Of Madness - waaruit de beroemde lachende Neill-gif voortkwam - bevat zowel wrange humor als geweldige horrorscènes, en het is een van Carpenter's meest thematische rijke films. Neill's Trent evolueert van een arrogante detective in noir-stijl naar een zweterige, doodsbange puinhoop en het verhaal verkenning van de relatie tussen auteur en lezer - en filmmakers en publiek - maakt het eindeloos herbekijkbaar.
1. Het ding (1982)
Niet alleen is Het ding de eerste en grootste van John Carpenter's Apocalyps-trilogie, het is een van de beste films ooit gemaakt, punt uit. Een remake van 1951's Het ding uit een andere wereld, vond Carpenter het verhaal opnieuw uit om zich te concentreren op het verlies van de mensheid tijdens een unieke buitenaardse invasie. Alles, van de (nog steeds) verbluffende effecten tot de cast van het ensemble - geleid door Carpenter's vaste lead Kurt Russell - naar de desolate locatie werk en onvergetelijk einde make Het ding een superieur voorbeeld van het genre en toonde de filmmaker op het hoogtepunt van zijn kunnen.
Mission: Impossible 7 Trailer Breakdown - 11 verhaal- en stuntonthullingen
Over de auteur