9 beste Neil Gaiman-monsters, gerangschikt
Neil Gaiman is een absoluut creatief genie in de wereld van fictie, het creëren van levendige werelden van fantasie, sci-fi en horror gedurende zijn illustere carrière. Na het maken van iconische werken als De zandman, Coraline, en Sterrenstof, Gaiman heeft zich in zijn tijd verdiept in een groot aantal mediums en subgenres, waardoor zijn vreemde en wonderbaarlijke stijl een absolute schatkamer van fantastische verhalen is geworden.
Hoewel zijn gave voor fantasie onbetwist blijft, zijn zijn uitstapjes naar horror uitzonderlijk verwrongen, met name zijn gave voor monsters. Naast het creëren van mystieke wezens en fantasievolle excentrieke personages, variëren Gaimans beesten en boemannen van geleidelijk griezelige tot totale nachtmerriebrandstof. Van wezens van de nacht tot ondoorgrondelijke kosmische gruwelen, Gaiman heeft een behoorlijk menagerie van monsters gecreëerd.
9 Jack (niet vragen Jack)
Het titulaire personage uit het korte verhaal, Vraag het niet Jack verdient een zeer griezelige eervolle vermelding.
Het werk speelt met het idee van kinderangsten, voorgesteld door een boeman die op de loer ligt, niet onder een bed of in de kast, maar in de speelgoedkist. Er is veel discussie in het stuk over wat Jack werkelijk is, maar zijn status als een sinistere entiteit kan niet onopgemerkt blijven.
8 De geesten (Het kerkhofboek)
Niet echt een groep zombies, maar toch niet dezelfde soort geesten en spoken die de begraafplaats hun thuis noemen Neil Gaiman's Het kerkhofboek, de Ghouls zijn een ras van wezens die onder de grafstenen leven en die ervan houden om onheil te veroorzaken en ongelukkige slachtoffers naar Ghulheim in de hel te slepen.
In een boek bevolkt door geesten, vampiers en andere wezens van de nacht, zijn de Ghouls niet bepaald de meest sympathieke bewoner van de doden. Hoewel het niet de meest angstaanjagende wezens op de lijst zijn, raakt het idee van vleesetende monsters van de onderwereld nooit uit de mode.
7 The Children/Spooks (Amerikaanse goden)
In Gaimans wereld van machtige goden en monsters, er zijn tal van personages en wezens voor Shadow om mee te wrijven, maar de handlangers van de Nieuwe Goden vallen absoluut op als de meest monsterlijke. Hoewel hun verschijning in het boek iets is dat rechtstreeks is geïnspireerd op de stedelijke legendes van Men In Black, is hun verschijning in de tv-bewerking meer dan een beetje verontrustend.
Met meer een Slenderman-aanpak, wordt de Spookshow gepresenteerd als gezichtsloze vleesgolems die het vuile werk van hun kwaadaardige onsterfelijke meesters doen. Zelfs een make-over van Fred Astaire kan deze minions er niet benaderbaar uit laten zien.
6 De Korinthische (Zandman)
De Sandman-serie is absoluut tot de nok toe geladen met een veelvoud aan monsters, maar een bepaalde ereplaats moet naar de Corinthische gaan. Veel monsters dragen menselijke vermommingen in het werk van Gaiman, maar deze oogappelverslindende seriemoordenaar is ongetwijfeld een smerig stuk werk.
Een nachtmerrie gecreëerd door Dream in menselijke vorm, de Corinthische wordt gevoed door een duister verlangen om angst en bloedbad te verspreiden waar hij ook gaat. De oogloze agent van chaos biedt een nieuwe wending aan het idee van 'zeer slechte mannen'.
5 Ursula (de oceaan aan het einde van de laan)
De oceaan aan het einde van de baan is Gaiman's fantastische uitstapje in het kosmische horrorgenre, en Miss Ursula is een onheilige samensmelting van kwaadaardige stiefmoeder en Lovecraftiaanse entiteit. Hoewel ze niet zo slecht is als iemand als de Corinthische, zijn haar methoden om een menselijke levensstijl aan te nemen allesbehalve vriendelijk.
Haar spel is het handhaven van haar illusie, als haar assimilatiepogingen worden verstoord, smelt de façade weg en onthult een monster uit een andere dimensie. Gelukkig is Ursula's soort niet zo intelligent, en met behulp van de buurtheksen wordt ze al snel overwonnen.
4 Wanhoop (Zandman)
The Endless bevat misschien welwillende wezens zoals Dream, Death en Delirium, maar dat betekent niet dat ze allemaal zo betoverend zijn. Ze is misschien wel een van de grootste spelers in de serie, maar Despair is een monster van binnen en van buiten. Tweelingbroer van de verleidelijke Desire, ondraaglijke pijn schenkt haar het grootste plezier.
Wanhoop heeft meer gemeen met Clive Barker's Cenobites dan bij Neil Gaiman's Endless. Aan het eind van de dag is een wezen dat gedijt op de angst en pijn van stervelingen verre van goedaardig.
3 Het satanische driemanschap (Sandman)
De duivel is zeker geen onbekende in het spelen van de rol van de slechterik, maar de vertolking van Lucifer in Sandman werkt niet alleen. Terwijl het christendom de heilige drie-eenheid van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest heeft, heeft de hel het satanische driemanschap.
Het trio van demonen, bestaande uit Lucifer, Beëlzebub en Azazel, vormt het hoofd van de Hiërarchie van de Hel. Lucifer Morningstar is misschien wel een van de beter uitziende monsters in de line-up van Gaiman zijn Beëlzebub en Azazel een paar demonen die rechtstreeks uit de Necronomicon zijn getrokken en die zelfs de Winchesters een beetje nerveus zouden maken.
2 Crowley (goede voortekenen)
Crowley is misschien niet de meest krachtige demon op de lijst, maar hij is zeker de meest sympathieke. Echt begaafd is de schrijver die een demon niet alleen sympathiek maar ook sympathiek kan maken. Natuurlijk valt er ook iets te zeggen voor de optredens van David Tennant.
Aan de ene kant is hij nog steeds een duivels en verachtelijk wezen dat wil jagen op de zondige natuur van de mensheid en zijn dagen wil doorbrengen in eeuwige verwennerij. Aan de andere kant is hij misschien wel het grappigste personage in zowel de show als de roman. Soms is het goed om slecht te zijn.
1 De Beldam (Coraline)
De bovenste plek moest natuurlijk naar de verraderlijke Beldam van Coraline roem, een personage met veel verborgen details fans waarschijnlijk gemist. Spinnen, demonen en enge poppen zullen zeker veel mensen 's nachts wakker houden, maar de Andere Moeder gaat helemaal mee met het idee en combineert ze alle drie. Net als Pennywise van Stephen King, lokt de Beldam kinderen in haar klauwen met beloften van lekkernijen, speelgoed en andere geneugten, om ze te verslinden zodra ze niet meer terug kunnen.
Het idee van zo'n wezen dat net binnen de muren van het eigen huis leeft, is al verontrustend genoeg, maar de... feit dat het een parallel universum kan creëren waar het zich kan voeden met het leven van kinderen, brengt de zaken naar een geheel nieuw niveau peil. Alleen al haar bestaan maakt zowel het boek als de film tot een van de engste dingen die ooit op een jong publiek zijn gericht.
VolgendeMCU: 10 dingen in fase één die nu nooit zouden gebeuren
Over de auteur