De 10 meest herbekijkbare James Bond-films

Elk James Bond film is min of meer hetzelfde. Ze volgen allemaal een klassieke episodische structuur terwijl 007 een nieuwe missie van MI6 op zich neemt, een duivelse schurk, en ontmoet onderweg een eenmalige liefdesbelang, en het culmineert allemaal in een actievolle climax confrontatie. Bijna elke inzending in de franchise heeft deze bekende beats geraakt. Het is de taak van de filmmaker om een ​​nieuwe invalshoek te vinden om deze versleten formule te verkennen.

De kijk van sommige regisseurs op de Bond-formule was scherper en beter te bekijken dan andere. Films zoals Octopussy en Sterf een andere dag kan nauwelijks worden genoten bij de eerste bezichtiging, maar meesterwerken zoals Goldfinger en De spion die van me hield houden tot talloze rewatches.

10 Leef en laat sterven (1973)

Roger Moore's eerste film in de rol van 007, Leef en laat sterven, houdt nog steeds stand als een van zijn beste. Leef en laat sterven vestigde een paar trends uit het Moore-tijdperk: de heerlijk ongebruikelijke toon, het wrange gevoel voor humor en de invloed van andere genres (in dit geval blaxploitation-films).

Leef en laat sterven is een spannend Bond-avontuur dat springt van New York naar New Orleans naar het eiland van Dr. Kananga, waar 007 hem opblaast als een ballon in een van de meest memorabele schurkendoden uit de serie.

9 Hemelval (2012)

Daniel Craigs derde Bond-film, Skyfall, betekende een welkome terugkeer naar de traditioneel leuke toon van de franchise. Sam Mendes doordrenkte het met het gruis van Casino royaal, maar hij bracht ook de goofy gadgets en pittige oneliners terug.

Er zijn een paar plotgaten die opvallen op rewatches van Skyfall, vooral in Silva's te ingewikkelde plan. Maar dat is gemakkelijk over het hoofd te zien, want spectaculaire, diepgewortelde actiescènes komen dik en snel binnen, prachtig geschoten door Roger Deakins.

8 Licentie om te doden (1989)

Timothy Dalton speelde Bond slechts in twee films, maar hij had maar twee films nodig om een ​​geheel unieke kijk op het personage te krijgen. Dalton's 007 is beslist donkerder en broeieriger dan zijn leeftijdsgenoten, die werd geprezen om zijn trouw aan de oorspronkelijke karakterisering van Ian Fleming uit het bronmateriaal.

The Living Daylights kreeg de kortstondige stint van Dalton een goede start, maar Licentie om te doden bracht de scherpte en de brutaliteit naar een nieuw niveau met een rechttoe rechtaan wraakthriller. De film is in wezen "Bond v Scarface", waarbij 007 zijn officiële MI6-missie verlaat om een ​​persoonlijke vendetta tegen een drugsbaron na te streven.

7 Alleen voor uw ogen (1981)

Licentie om te doden is een onstuimige wraakthriller, maar het was niet de eerste door wraak gedreven film in de Bond-franchise. Na Moonrakers reis naar de ruimte te vergezocht werd geacht voor de Bond-franchise, namen de producenten de meer gefundeerde wortels van de serie over voor de volgende film, Alleen voor jouw ogen.

Moore's 007 werkt samen met Melina Havelock, die vergelding zoekt voor de moord op haar ouders. Graag willen Licentie om te doden, Alleen voor jouw ogen is een meeslepend wraakverhaal, maar in tegenstelling tot Licentie om te doden, het graaft eigenlijk diep in zijn thema's en onderzoekt de motivaties en ethiek achter het nastreven van wraak.

6 Dr. Nee (1962)

De allereerste Bond-film, uit 1962 Dr. Nee, is nog steeds een van de beste. De film is vandaag net zo spannend als zes decennia geleden. Destijds, toen het spionagegenre oud en serieus was geworden, Dr. Nee aangekomen als een verademing met een gezonde dosis gezelligheid.

Joseph Wiseman's Dr. Julius No is nog steeds een van de meest memorabele Bond-schurken, Ursula Andress' Honey Ryder is nog steeds een van de meest memorabele 'Bond-girls', en het strakke plot houdt nog steeds stand samen.

5 Op de geheime dienst van Hare Majesteit (1969)

Een lange looptijd is de grootste bedreiging voor de herkijkbaarheid van een film. Als een film 20 of 30 minuten te lang is, zal het publiek niet geneigd zijn om hem opnieuw te bekijken. De enige echte Bond-film van George Lazenby, Over de geheime dienst van Hare Majesteit, heeft een looptijd van twee en een half uur.

Dit soort runtime kan giftig zijn in het actiegenre, maar Over de geheime dienst van Hare Majesteit zorgt ervoor dat het prachtig werkt. Lazenby's 007 is moeiteloos charmant, het is gemakkelijk de meest volwassen en goed gemaakte Bond-film, en de cinematografie, montage en muziekscore van de film behoren tot de sterkste in de franchise.

4 Gouden Oog (1995)

De meeste Bond-films van Pierce Brosnan kregen gemengde recensies (hoewel de meeste kritiek gericht was) bij de clichématige verhalen en het overmatig gebruik van CGI, niet de uitvoering van Brosnan), maar zijn debuut in de rol - 1995's Gouden Oog - werd alom geprezen.

Martin Campbell eerde alle tradities van de Bond-mythe, maar deconstrueerde en moderniseerde ook de meest problematische stijlfiguren. Met een adembenemende twist, een letterlijke femme fatale, een handvol adembenemende stunts en een emotioneel meeslepende boog voor 007, Gouden Oog is een meesterwerk van actiefilm dat nooit verveelt.

3 Casino Royale (2006)

Een decennium na het updaten van de Bond-franchise voor een nieuwe generatie met Gouden Oog, deed Martin Campbell hetzelfde met Craigs 007-debuut, Casino royaal. Net als Gouden Oog, Casino royaal is een meesterwerk van actiefilm dat kan talloze rewatches aan.

Graag willen Over de geheime dienst van Hare Majesteit, Casino royaal heeft een behoorlijk belastende looptijd. Maar het bestrijkt veel terrein — met details over de oorsprong van Bond’s 00-status, licentie om te doden en harteloze onverschilligheid voor het grootste deel van de mensheid — en het ruige realisme ervan is heerlijk verfrissend.

2 Goudvinger (1964)

Met de derde Bond-film, Goldfinger, heeft Guy Hamilton de Bond-formule geperfectioneerd. Zijn boeiende kijk op de episodische structuur van een 007-avontuur moet waarschijnlijk nog worden overtroffen. Elke nieuwe Bond-film is een vergeefse poging om te heroveren wat Goldfinger gevangen genomen.

Het begint met een explosie en culmineert in een grote slag bij Fort Knox. Onderweg komt Bond terecht in een van de meest iconische achtervolgingen in de filmgeschiedenis, heeft hij een laserstraal wees naar zijn kruis, en botst met de excentrieke gelijknamige slechterik, briljant gespeeld door Gert Fröbe.

1 De spion die van me hield (1977)

Graag willen Goldfinger, De spion die van me hield is een perfecte kijk op de Bond-formule. Het heeft een verbluffend openingsdecor (de parachutesprong van Union Jack), een belachelijke Q-gadget (een duikboot sportwagen), en de dubbele klap van een gehate schurk en een beminnelijke handlanger (Karl Stromberg en Jaws, respectievelijk).

De spion die van me hield heeft zelfs een meeslepende romantische boog, wat alleen kan worden gezegd van een klein handjevol Bond-films. Anya Amasova is geschokt als ze hoort dat 007 de liefde van haar leven heeft vermoord tijdens een eerdere missie. Deze emotionele hindernis biedt een dramatische doorgang wanneer zij en Bond in de woestijn vechten tegen handlangers en een supertanker infiltreren.

Volgende10 films over muziek die geen musical zijn

Over de auteur