Purple Hearts Review: een overtuigend uitgangspunt wordt ondermijnd door sappy schrijven

Twee mensen spannen samen om de overheid op te lichten voor ziektekostenverzekering en extra loon. Onderweg worden ze verliefd. De zwendel kan niet voor altijd werken, maar de beloning is uiteindelijk veel groter dan het risico. Deze elevator pitch maakt het gemakkelijk om te zien hoe zo'n uitgangspunt kan werken om een ​​swoon-waardig romantisch epos of een sentimentele romantische komedie te maken. Helaas, Paarse Harten — geregisseerd door Elizabeth Allen Rosenbaum naar een scenario van Liz W. Garcia en Kyle Jarrow - kunnen de balans niet vinden om het een of het ander te zijn.

Cassie Salazar (Sofia Carson) en Luke Morrow (Nicholas Galitzine) zijn twee mensen die niet meer van elkaar kunnen verschillen. Cassie is een barman die ernaar streeft fulltime singer-songwriter te worden. Ze is een stekelige, mannenhatende feministe (zoals waargenomen door de mariniers die haar bar bezoeken) met tonnen brutaliteit en veel te zeggen over de Amerikaanse regering. Tegelijkertijd is Luke een delinquent die marinier is geworden en ontbreekt het aan de afdeling kritisch denken. De twee bevinden zich op een moeilijke plek in hun individuele leven en besluiten te trouwen - ondanks dat ze elkaar niet mogen - voor de militaire voordelen. Luke wordt naar Irak verscheept om te vechten voor Amerika's misplaatste vrijheid, terwijl Cassie doorgaat met haar zangcarrière, die een vlucht begint te nemen. Wanneer het noodlot toeslaat en de twee valse tortelduifjes worden herenigd, worden ze tegen de verwachting in verliefd.

Dit verhaal had effectief in 90 minuten of minder kunnen worden verteld, maar het wordt een opgeblazen verveling die meer dan twee uur aanhoudt. Als het korter was geweest, zou het de zwakke kritiek van het leger hebben laten afglijden en de oppervlakkige karakteriseringen op zijn best acceptabel hebben gemaakt. De langere looptijd van de film had echter meer diepte moeten hebben. Kijkers zijn gaan inzien dat het leger, en al zijn schijnbare gebreken, een eeuwigdurende aanwezigheid in Hollywood zal hebben. Toch kan het gebrek aan kritisch inzicht en de militaire aanbidding van de basislijn een bittere smaak in de mond achterlaten.

Bovendien is de filminterpretatie van de inzet net zo hol als de karakterisering van Luke. De gewonde krijger-trope heeft al geruime tijd zijn plaats in het romantiekgenre, maar Paarse Harten voegt niets nieuws of spannends toe aan dit verhaal. Het is in ieder geval een verwaterde hervertelling van deze trope-y romance die geschikt is voor jonge fans van Disney Channel-sterretje Sofia Carson en Nicholas Galitzine, die ook zijn eigen jonge fanbase heeft.

De romantiek had uiteindelijk moeten leiden Paarse Harten succes en de overmatige details zouden er niet zoveel toe hebben gedaan als de chemie tussen Carson en Galitzine voelbaar was geweest. Helaas is dat niet zo. Dit is ongelooflijk teleurstellend gezien hoe knap beide acteurs zijn in andere rollen en hoe waanzinnig aantrekkelijk ze zijn. Chemie is niet alleen gebaseerd op uiterlijk of kwaliteiten die in eerdere projecten zijn gevonden, maar het is iets dat moet worden bevorderd of inherent is. Geen van beide is in deze situatie van toepassing; de twee zijn als bevroren standbeelden samen in een kamer.

De personages zijn ook slecht getekend, waarbij Cassie begint als een sympathieke hoofdrolspeler die de problemen waarmee het leger doordringt correct herkent. Ze slaagt erin niet te worden verblind door Luke's poging om haar te paaien nadat ze seksueel is lastiggevallen op het werk - een scène die het tegenovergestelde is van een meet-cute. Het verhaal over Cassie die probeert te bedenken hoe ze moet bestaan ​​in een land dat haar het gevoel geeft een... tweederangs burger en vermoordt haar terwijl het de knie buigt voor medische bedrijven is genoeg om in stand te houden een film. Het zou triest en verontrustend zijn, maar haar vastberadenheid om te slagen zou uiteindelijk het publiek voor zich winnen. Op een manier, Paarse Harten had kunnen worden herwerkt om Carson haar pseudo-christelijke dramafilm te geven in de trant van de Vanessa Hudgens-filmGeef me onderdak. Carson zou zo'n film hebben kunnen dragen, want ze is een magnetische en capabele actrice.

Voor al zijn fouten, Paarse Harten slaagt in één opzicht, met Elizabeth Allen Rosenbaum aan het roer. De film is pittoresk en vangt de sfeer die de film wanhopig probeert neer te zetten door middel van het scenario. Echter, Paarse Harten kan op presentatie alleen niet voorbij schaatsen. Het onvermogen om rekening te houden met de thema's en personages ondermijnt het hele streven. Het is gemakkelijk om het potentieel in de eerste act te zien, maar Paarse Harten leunt te veel op oversentimentaliteit, met verhalende trucs die zijn ontworpen om tranen op te wekken en het denken te temperen.

Paarse Harten is vanaf vrijdag 29 juli te zien op Netflix. De film is 122 minuten lang en heeft de classificatie TV-14.

Onze beoordeling:

2 van de 5 (Oké)

Guardians of the Galaxy 3 schurkdetails onthuld door Star

Over de auteur