Scorn & 9 andere games geïnspireerd door H.R. Giger

De Zwitserse surrealist H.R. Giger heeft een enorme impact gehad op het gebied van sciencefiction en horror. Best bekend voor het beeldhouwen van de monsterlijke Xenomorph die te zien is in de Buitenaards wezen filmfranchise, zijn de vreemde werken van Giger doorgegaan om tal van andere artiesten te inspireren, en een ware viering van zijn kunstwerken is te zien in de aankomende horror FPS-titel minachting.

Echter, minachting is niet de enige videogame die de unieke stijl van Giger draagt; van geestverruimende point-and-click-avonturentitels uit het midden van de jaren 90 tot moderne horrormeesterwerken, dit zijn games die fans van H.R. Giger niet mogen missen.

Lust van buiten

Giger stond bekend om zijn vermogen om horror en erotiek te combineren, en dat wordt perfect heroverd in de indietitel van 2021 Lust van buiten. De game speelt zich gedeeltelijk af in een landhuis dat wordt bewoond door sekteleden die een verwrongen godheid van lust aanbidden. Andere delen van het spel spelen zich af in de andere wereld van Lusst'ghaa, een rijk van extreme verdorvenheid dat bijna lijkt op de thuisdimensie van de Cenobites uit

Hellraiser.

Terwijl de art direction door en door Giger-achtig is, Lust van buiten leent ook verhalende elementen van de beroemde horrorschrijver H.P. Lovecraft, weven een verhaal van waanzin veroorzaakt door nauw contact met wezens ver buiten het rijk van het menselijk begrip.

tegendeel

Konami's tegendeel een vroege standaard instellen voor run-and-gun-videogames; uitgebracht in arcades in 1987, zou het een volgende NES-poort krijgen die zou verdwijnen als een van de allerbeste 8-bit games aller tijden.

Hoewel de art direction vaak wordt overschaduwd door de voorbeeldige gameplay, tegendeel nogal wat geleend van de Buitenaards wezen franchisenemer. Vooral het laatste niveau is een verwrongen mengelmoes van bruine, rode en paarse vlezige samensmeltingen. Monden steken uit muren, Buitenaards wezen-achtige facehuggers kruipen over plafonds, en er is zelfs een mid-level miniboss die er bijna precies uitziet als een chestburster.

Tormentum: Donker Verdriet

Een terugkeer naar de op pixeljacht gerichte point-and-click-games van weleer, 2015 Tormentum: Donker Verdriet ziet spelers een sombere wereld van door Giger geïnspireerde horror doorkruisen. Doet denken aan games zoals Donker zaad en Oogstmachine- hoewel veel meer rechtlijnig dan de laatste -Tormentum: Donker Verdriet en het relatief recente vervolg zijn perfect voor spelers die nog steeds het verlies van hardcore pc-puzzeltitels vrezen.

Het buitengewoon goed gemaakte, eindeloos sombere kunstwerk dient als een grote aantrekkingskracht, maar de vele moeilijke puzzels kunnen voor sommigen een bijna onoverkomelijke barrière vormen voor vooruitgang. Het is echt een authentieke terugkeer naar de bijna nooit eenvoudige ontwerpen van oudere games in het genre.

Xenofoob

Ontwikkeld door Midway, de arcade-titel uit 1987 Xenofoob verwierf bekendheid dankzij de unieke multiplayer-dynamiek waarbij maximaal drie spelers werkten om ruimteschepen van binnenvallende Xenos te wissen in een destijds zelden gezien split-screen-formaat.

Hoewel het langzamere, bijna claustrofobische shooter-formaat heel anders was dan de concurrentie, Xenofoob's belangrijkste trekpleister was zijn bijna juridisch dubieuze uiterlijk dat erg veel leende van de Buitenaards wezen franchisenemer. Sportief wat is heel flagrant een Xenomorph op de box-art? van de NES-poort en verschillende Giger-achtige wezens in het spel, is het een wonder dat Midway niet in juridische problemen is gekomen als gevolg van deze titel.

Prooi

Hoewel het sindsdien is overschaduwd door het vervolg uit 2017 met dezelfde naam, Prooi uitgebracht in 2006 en werd aangekondigd als een genrebepalende FPS-ervaring. Het verhaal van een jonge man die moet putten uit zijn Cherokee-voorouders om een ​​binnenvallende buitenaardse kracht te dwarsbomen. Het was een spannend sci-fi-avontuur dat gebruik maakte van invloeden variërend van Evenementenhorizon tot Onafhankelijkheidsdag.

Hoewel de invloed van H.R. Giger hier niet zo duidelijk is, vermengen de vlakke, grijze tinten van het buitenaardse schip waarop het spel zich afspeelt met de verschillende biomechanische wangedrochten die je tijdens de looptijd tegenkomt, doen denken aan de bizarre, monochromatische hellelandschappen die vaak worden afgebeeld in Gigers kunst.

Dragon's Fury

Zowat elke grote mediafranchise uit de jaren zeventig en tachtig kreeg een flipperkast-conversie, en hoewel het... pas vijfendertig jaar na de release van de eerste film beschikbaar kwam, is er een uitstekende machine gebaseerd op de Buitenaards wezen franchise waar alle flipperkastverzamelaars jaloers op zijn.

Gelukkig zijn er alternatieven, een uitstekende optie is de 1992 Sega Genesis titelDragon's Fury. Ondanks de middeleeuws-geïnspireerde naam, heeft het overal Giger. Elk bord lijkt te zijn gerukt uit een van de ergste nachtmerries van de artiest, en het biedt een verrassend niveau van uitdaging dat zelfs flipperkastgoeroes scherp zal houden.

Ik heb geen mond en ik moet schreeuwen

In de verre toekomst drijft AM, een kunstmatige intelligentie die zijn bewustzijn heeft gekregen, de mensheid tot bijna uitsterven, waardoor vijf menselijke overlevenden in leven blijven om voortdurend te worden gemarteld voor het amusement van de machine. Na het overwinnen van vijf uniek ontworpen kwellingen, wordt een personage naar keuze van de speler gedigitaliseerd en confronteert AM rechtstreeks.

Een bewerking van een kort sciencefictionverhaal van auteur Harlan Ellison, Ik heb geen mond en ik moet schreeuwen weerspiegelt niet altijd de specifieke styling van H.R. Giger. Giger's verwrongen visies en perverse ethos komen echter door de hele ervaring naar voren, en zijn unieke soort horror-sci-fi heeft zeker geholpen bij de ontwikkeling van de wereld van het spel.

Buitenaards wezen: isolatie

Games gebaseerd op de Buitenaards wezen filmfranchise is meestal behoorlijk wisselvallig; terwijl spelletjes zoals Buitenaardse trilogie en Buitenaards versus roofdier 2 werden hits onder FPS-enthousiastelingen van rond de eeuwwisseling, teleurstellingen zoals Alien versus Predator: Requiem en de altijd gehate Aliens: koloniale mariniers verpest de serie.

Dat gezegd hebbende, zag 2014 de release van wat algemeen als de beste wordt beschouwd Buitenaards wezen spel aller tijden in Buitenaards wezen: isolatie. Een vervolg op de 1979 Buitenaards wezen film die de heldendaden van Ellen Ripley's dochter Amanda volgt, heeft een onlosmakelijke band met H.R. Giger, die een rudimentaire figuur is voor de Buitenaards wezen franchisenemer.

Donker zaad

Ontwikkeld door Cyberdreams, dezelfde studio die later zou uitkomen Ik heb geen mond en ik moet schreeuwen, Donker zaad is een kwaadaardige, op horror gerichte point-and-click-titel die is gemaakt in samenwerking met Giger zelf. Donker zaad volgt de gewone man Mike Dawson die in een wereld van chaos wordt getrokken wanneer een buitenaards ras een embryo in zijn hoofd implanteert.

Met artwork gemaakt door H.R. Giger zelf, is dit een absolute must-play voor fans van de macabere biomechanische mijmeringen van de kunstenaar. Helaas is het heel gemakkelijk voor nieuwe spelers om het spel per ongeluk te softlocken, wat betekent dat alleen de echte patiënt Mike's zoektocht tot het einde kan zien.

minachting

De voor de hand liggende keuze voor fans van de werken van H.R. Giger, minachting lijkt een liefdesbrief te zijn aan de vervormde surrealistische stijl van de overleden kunstenaar. Als iets recht uit een Buitenaards wezen film of een Celtic Frost albumhoes, Giger's esthetiek is misschien nog nooit zo goed gerealiseerd als deze.

Oorspronkelijk aangekondigd in 2014, heeft het bijna tien jaar geduurd voor minachting tot bloei te komen. Alleen al op basis van de screenshots en gameplay-trailers, minachting lijkt het horror-hoogtepunt van 2022 te zijn naast langverwachte titels zoals Atoom Hart en Het Callisto-protocol.

Pokémon: welke statistieken je altijd moet EV-trainen