Is Lydia Tár van Cate Blanchett een schurk of een slachtoffer?

Cate Blanchett binnen Teer speelt Lydia Tár, een talentvolle vrouw wiens carrière wordt vernietigd door een #MeToo-schandaal, waardoor kijkers discussiëren of ze een schurk is die haar verdient beloning of een slachtoffer van 'annuleringscultuur'. Blanchett's genuanceerde optreden leidde tot een Golden Globe-overwinning en een recente Academy Award-nominatie voor Best Actrice. Als de film begint, is Lydia, de eerste vrouwelijke chef-dirigent van de Berliner Philharmoniker, getrouwd concertmeester Sharon (Nina Hoss), en ze wonen in een luxe flat met hun dochter Petra (Mila Bogojevic). Nadat beschuldigingen van voormalig protégé, Krista, openbaar worden gemaakt en onflatteuze video's van haar klasdebatten worden vrijgegeven, verliest Lydia alles.

Teer verkent de #MeToo Hollywood-beweging op een manier die nog niet is aangepakt door films als

2022 Ze zei. Teer schuwt ambiguïteit niet en houdt de waarheid met opzet duister. Teer houdt cruciale details achter over Lydia's vroegere relatie met Krista, en wanneer de interactie met de student gaat viraal, kijkers kunnen zien dat de video is bewerkt om Lydia's woorden uit hun verband te halen. Als gevolg hiervan viel Cate Blanchett binnen Teer dient als een Rorschach-test. In plaats van een definitieve verklaring af te leggen, Teer ontkent kijkers sluiting en dwingt hen om hun eigen mening toe te passen over verdeeldheid zaaiende onderwerpen zoals #MeToo en cultuur te annuleren voor de situatie van Lydia.

Tár vermijdt partij kiezen (daarom is het zo verdeeld)

Cate Blanchett binnen Teer geeft een optreden waardoor haar schuldgevoel moeilijk vast te stellen is. Nadat Krista plotseling een einde aan haar leven heeft gemaakt, beweert een exposé dat ze een van de vele jonge collega's is die Lydia gedurende haar hele carrière heeft verzorgd. Deze plotontwikkeling doet denken aan echte seksuele roofdieren zoals Harvey Weinstein, het onderwerp van Ze zei, nog een recente film met #MeToo-thema. Lydia ontkent, net als de publieke figuren naar wie ze is gemodelleerd, de beschuldigingen. Andere scènes laten echter zien hoe ze online correspondentie met Krista verwijdert en haar assistent Francesca (Noémie Merlant) opdracht geeft hetzelfde te doen. Lydia heeft iets te verbergen, maar Field legt niet helemaal uit wat het is. In plaats daarvan vraagt ​​hij kijkers om als buitenstaander een complexe situatie te evalueren met slechts een paar verspreide stukjes informatie.

Teer besteedt meer tijd aan de ontluikende band tussen Lydia en Olga (Sophie Kauer), de celliste van het orkest. Olga is, net als Krista, jong en getalenteerd, en Lydia raakt gefixeerd op haar. Field presenteert Olga provocerend als Krista's spiegel, en kijkers kijken nauwlettend of Lydia onethisch zal handelen. Leuk vinden Bom (2019), over het intimidatieschandaal van Fox News, Teer gaat over machtsdynamiek in een werkomgeving, maar Field geeft de voorkeur aan dubbelzinnigheid. Terwijl Lydia en Olga samen repeteren in privéruimtes, verrast Lydia de kijkers en gedraagt ​​ze zich gepast. Olga blijkt zelfs de wrede in de relatie te zijn, die in het geheim Lydia bespot op sociale media. Hoewel de relatie van Lydia met Olga de beschuldigingen niet ontkent, biedt het wel een genuanceerder beeld, waardoor het moeilijker wordt om de waarheid te achterhalen.

Waarom Tár's Lydia als een schurk moet worden gezien

Teer is buitengewoon bevredigend, want zelfs als de grote incidenten die Lydia's ondergang veroorzaken ter discussie staan, zijn er andere vernietigende momenten voor kijkers om te overwegen. Of Lydia nu in het geheim Sharons medicatie steelt voor persoonlijk gebruik of Petra's pestkop op school bedreigt, ze snijdt routinematig de bochten, overtreedt regels en overschrijdt grenzen. Ze verblindt Sharon door haar niet over Krista te vertellen en verblindt vervolgens kijkers wanneer wordt onthuld dat haar echte naam niet Lydia is, maar Linda. Deze schokkende wending hercontextualiseert haar hele bestaan ​​als een kunstmatige daad.

Door het einde van Teer, is het duidelijk dat Lydia niet bepaald bewonderenswaardig is. Haar afschuwelijke gedrag gaat verder dan gesprekken over #MeToo en annuleert cultuur, en dringt door tot de meest alledaagse aspecten van het dagelijks leven, waaronder het gezin. In het geval van Lydia is het passender om het verantwoordingscultuur te noemen. Ongeacht hoe kijkers denken over Lydia's relatie met Krista of haar kijk op Bach, Lydia is nog steeds een monster, wat verklaart waarom Teer eindigt met haar dirigeren van een Monster Jager orkestconcert in Zuidoost-Azië, door omstandigheden onderdrukt om haar ware gezicht te onthullen.

Lydia's complexiteit bezorgde Cate Blanchett een Golden Globe

Cate Blanchett's Lydia Tár-optreden heeft veel liefde gekregen tijdens het prijzenseizoen, met name in de vorm van een Golden Globe-onderscheiding voor Beste Actrice in een Drama, gevolgd door haar recente Academy Award-nominatie voor Beste Actrice. Hoewel Blanchetts optreden door critici werd geprezen, bestond het risico dat een bijna drie uur durende film over klassieke muziek zelfs voor filmprijzen te arthouse zou zijn. Blanchett creëerde echter een personage dat aantrekkelijk was voor elk publiek. In de vroege stadia van de film, zoals het lange interview op het podium met Adam Gopnik, speelt Blanchett Lydia als ietwat pretentieus maar sympathiek en boeiend gedurende elke seconde.

Terwijl ditzelfde effect zich voortzet in haar verkleden van een student, begint de donkere kant van Lydia's eruditie naar voren te komen - wat haar natuurlijk alleen maar intrigerender maakt om naar te kijken. Gedurende de hele film vermijdt Cate Blanchett het spelen van de regelrechte schurk, in plaats daarvan combineert ze charme en kilheid in een meeslepende manier om duidelijk te maken hoe Lydia jongere muzikanten kan aantrekken, maar ook hoe ze misbruik zou kunnen maken hen. De façade van Lydia barst nooit volledig, maar de uitvoering van Cate Blanchett komt binnen Teerbrengt op subtiele wijze een complexe persoonlijkheid over, wat zou kunnen leiden tot een Oscar-overwinning voor Blanchett.

Lydia's reis is niet alleen een bewijs van Blanchett's optreden, maar ook van de film zelf. Inclusief Blanchett's nominatie, Teer is genomineerd voor zes Oscars, waaronder die voor Beste Regisseur, Beste Originele Scenario en Beste Film. Het is geen comfortabele of plezierige film om naar te kijken, omdat het de omvang van Lydia's wandaden onthult en vervolgens haar pijnlijke ontrafeling volgt. Echter, Teer bewijst dat een onderzoek van een complex en zelfs onaangenaam karakter uiteindelijk een fascinerende verkenning kan zijn.