Disney: 10 films die loskwamen van de sprookjesformule

Recente films zoals Rood wordenen die van Pixar Lichtjaar, uitgebracht in maart en juni 2022, laten zien dat Disney-animatiefilms een lange weg hebben afgelegd sinds de dagen van Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Dat wil niet zeggen dat echt traditionele Disney-magie niet op zijn plaats is, maar het bedrijf is zeker verder gegaan dan de verhalenboek-sprookjes.

Disney is gebouwd op de ruggengraat van sprookjes, fictie en fantasie, maar dat betekent niet dat ze de tijd niet hebben bijgehouden. Zelfs Walt Disney experimenteerde zelf een paar keer in zijn gedecoreerde carrière. Prinsessen en kastelen verkopen misschien kaartjes voor films en themaparken, maar soms is het beter om af te dwalen van dezelfde oude.

Fantasie (1940)

Hoewel het bedrijf zijn oorsprong vond in films als Sneeuwwitje en Pinocchio, was Walt altijd een voor nieuwe innovaties en experimenten in het geanimeerde medium. In de uitgestrekte gebieden van Disney-films is er misschien geen beter voorbeeld van deze verklaring dan met de concertfunctie

Fantasie.

In samenwerking met maestro Leopold Stokowski stelde Disney zijn artiesten en animators op de proef door deze experimentele arthouse-film te maken. Bekend om zijn "Sorcerer's Apprentice" -segment, liet de film niet alleen zien waartoe witte animatie in staat zou kunnen zijn, maar bracht hij ook de carrière van Mickey Mouse nieuw leven in.

Dombo (1941)

Fantasie was een enorm creatief streven dat de manier veranderde waarop het publiek naar animatie keek, wat niet kan worden ontkend. Het was echter niet het financiële succes dat Walt had verwacht. Dus ging Disney terug naar het verhalenboekverhaal. Dombo was echter geen sprookje in de traditionele zin.

Beschouwd een van Disney's grootste underdogverhalen, het verhaal van Dumbo de vliegende olifant is een schattige klassieker die is geboren uit creatieve noodzaak, aangezien het een van de laatste traditionele films uit de studio zou zijn vóór de Tweede Wereldoorlog. Hoe dan ook, het resulteerde in de creatie van een van de meest schattige personages van het bedrijf.

Honderd-en-één Dalmatiërs (1961)

Naar moderne maatstaven het origineel 101 Dalmatiërs is iets van een geanimeerde klassieker. In 1961 was dit echter een beslist andere weg voor Disney. Een bewerking van de roman van Dodie Smith, de film had hetzelfde Disney-merk plezier met pakkende deuntjes en pratende dieren, maar het uiterlijk, de tijdsperiode en de animatie waren allemaal nieuw.

Hoewel Walt zogenaamd geen fan was van de ontwerpen, zorgde de schetsboekanimatiestijl in combinatie met de op jazz geïnspireerde soundtrack voor een visueel onderscheidend en uniek kenmerk. Combineer dat met een van de eerste toepassingen van gexeroxeerde animatie, en het onderscheidt zich als een belangrijk stuk Disney-geschiedenis.

De zwarte ketel (1985)

Als het gaat om een ​​andere kant van Disney, komt het niet veel verder van de kern van de studio dan De zwarte ketel. Hoewel het misschien een fantasiefilm is, is het ongeveer net zo ver verwijderd van de traditionele Disney-film als een film maar kan krijgen. De jaren 80 waren een leeftijd van D&D en donkere fantasie met films als Het donkere kristalEn Excalibur ter plaatse, en Disney probeerde alleen maar met de tijd mee te gaan.

Dat gezegd hebbende, deze scherpe bocht naar donkerder water kostte de animatieafdeling van Walt Disney Pictures bijna het leven vanwege de grafische inhoud. Hoe raar en uit de comfortzone van Disney het ook was, het was nog steeds een project waarmee de studio kon experimenteren en nieuwe dingen kon proberen.

De nachtmerrie voor Kerstmis (1993)

De zwarte ketel was misschien een mislukt experiment, maar dit stop-motion meesterwerk van Tim Burton en Henry Selick werd een van de populairste cultfilms van het bedrijf. Het verwrongen kerstverhaal van Jack Skellington is voor veel fans een jaarlijkse traditie geworden, en het was zeker een andere smaak dan Disney in 1993.

Hoewel het misschien als te donker werd beschouwd voor het Disney-logo toen het voor het eerst werd uitgebracht, werd het een favoriet bij fans die al snel het fandom domineerde. Van de animatiestijl tot het verhaal en het script van Tim Burton, het toonde aan dat Disney het niet erg vond om een ​​wandeling aan de rare kant te maken.

Toy Story (1995)

Het huwelijk van Disney en Pixar was een match gemaakt in de animatiehemel, en de springplank voor dat partnerschap kwam in de vorm van Toy Story. Samen met de introductie van een revolutionaire nieuwe studio veranderde de film de manier waarop kijkers CGI en animatie als geheel zagen. Hoewel de effecten van de film naar de huidige maatstaven misschien primitief zijn, bracht het een revolutie teweeg in het geanimeerde medium.

Dit project was een enorme gok van Disney. Als het zou lukken, zou het een game changer zijn voor de industrie. Als het zou falen, zou het gewoon bekend staan ​​​​als 'die CGI-film'. Gelukkig voor Disney en Pixar werden Buzz en Woody uiteindelijk onderdeel van een van de meest succesvolle films van het bedrijf.

De klokkenluider van de Notre Dame (1996)

Fantasie liet zien dat Disney artistiek kon zijn, De nachtmerrie voor Kerstmis liet zien dat ze donker konden zijn, maar De klokkenluider van de Notre Dametoonden aan dat ze hun geweldige animatie konden gebruiken om een ​​volwassen verhaal met een epische schaal te vertellen. Hoewel het een zeer losse bewerking is van de Victor Hugo-roman, was het een Disney-film die zijn tijd ver vooruit was.

De film dook in volwassen onderwerpen als religie, lust, sociale acceptatie en liefdesverdriet op een manier die zowel kinderen als volwassenen konden begrijpen. Verre van het materiaal met een G-rating was het publiek misschien gewend om van het bedrijf te zien, maar gemakkelijk een van hun meest filmische bijdragen tot nu toe.

Atlantis: het verloren rijk (2001)

Als Atlantisalleen meer marketing had gehad, zou het de grote geanimeerde hit van 2001 zijn geweest. Het had alle juiste ingrediënten voor Disney's volgende onsterfelijke geanimeerde klassieker, maar het kon zijn publiek pas jaren later vinden. Gelukkig heeft zijn cultfilmstatus hem uit de droesem van de vergetelheid gehouden.

Een steampunk-avontuur van Jules Verne en Indiana Jones met artwork van Hellboy'sMike Mignola, de film had een van de beste actiefilms van het decennium moeten worden. Geen zang- en dansnummers, geen pratende dieren, maar met een episch sciencefictionverhaal dat een keiharde graphic novel waardig was, was het een ondergewaardeerd en ondergewaardeerd juweeltje.

Lilo & Steek (2002)

Lilo & Steek is een film die het best kan worden omschreven als "wonderbaarlijk raar". Het idee van een destructief buitenaards wezen dat neerstort op een tropisch eiland paradijs en vrienden worden met een klein meisje is belachelijk op papier, maar het werd een van Disney's meest populaire programma's, En Twintig jaar later verzadigt Stitch media en merchandise.

Gebaseerd op een concept van animator Chris Sanders, werkt de film het beste als het publiek zich overgeeft aan de dwaasheden en zichzelf laat meeslepen in het plezier. Buitenaardse wezens die amok maken aan de kust van Hawaï is niet bepaald standaard Disney-tarief, maar het zorgde zeker voor een van hun beste.

Zootopie (2016)

Hoewel films met pratende dieren niets nieuws zijn voor Disney, is een film die ze gebruikt om sociale kwesties te illustreren om een ​​verrassend volwassen commentaar te geven, dat zeker wel. De oogverblindende bezienswaardigheden, geluiden en soorten Zootopieterzijde, de film is misschien wel een van de meest aangrijpende en cultureel belangrijke die de afgelopen jaren uit het huis van de muis is voortgekomen.

Nick en Judy zijn misschien de sterren van de buddy-cop-komedie, maar ze zijn ook dragers van een anti-vooroordelenboodschap die net zo belangrijk is voor jongere kijkers als voor de volwassenen in het publiek. Hoewel het niet de eerste Disney-film is waarin dergelijke onderwerpen worden behandeld, is het wel een van de meest succesvolle.