10 journalistieke films zoals She Said van Carey Mulligan

Dit artikel bevat verwijzingen naar aanranding en intimidatie.

De onthulling van Harvey Weinstein's uitgebreide seksuele misbruik van talrijke actrices was een van de meest gevolggebeurtenissen in de recente geschiedenis van Hollywood, dus het is geen verrassing dat Hollywood een film zou maken over het. Ze zei sterren Carey Mulligan en Zoe Kazan als journalisten Jodi Kantor en Megan Twohey, die de beschuldigingen voor De New York Times.

Veel films hebben journalisten als hoofdpersonages en vertellen verhalen over hen die corruptie aan de kaak stellen en degenen die door machtige mensen onrecht zijn aangedaan, rechtvaardigen. Voor fans die naar uitkijken Ze zei, zullen de volgende films hen meeslepende verhalen vertellen over heroïsche verslaggevers die de waarheid vertellen aan de macht.

Alle mannen van de president (1976)

Gebaseerd op het onderzoek van Bob Woodward en Carl Bernstein naar het Watergate-schandaal, Alle mannen van de president was een enorme hit bij zowel critici als publiek. Zelfs vandaag de dag blijft het een van de meest invloedrijke politieke thrillers, met briljante verhalen en spanning die de standaard zetten voor het genre.

Terwijl Ze zei is meer een regelrecht drama, het heeft een aantal dingen gemeen met Alle mannen van de president, met name over het neerhalen van een machtig persoon die zich bezighoudt met corruptie op hoog niveau. Ze hebben allebei ook een paar journalisten als hoofdrolspelers, gespeeld door enkele van de geweldige artiesten van hun generatie.

Bom (2019)

Voordat de #MeToo-beweging serieus van start ging, was het schandaal over seksuele intimidatie van Fox News-directeur Roger Ailes een opmerkelijke voorbode voor het aan het licht brengen van het probleem. Bom werd geproduceerd slechts een paar jaar nadat het schandaal openbaar was gemaakt en vertelde het verhaal van hoe prominente vrouwen bij het netwerk, waaronder Gretchen Carlson en Megyn Kelly, Ailes ontmaskerden.

Misschien vanwege het verontrustende materiaal, Bom was een teleurstelling aan de kassa, maar kreeg positieve recensies voor de prestaties van de cast, met name die van een bijna onherkenbare Charlize Theron als Kelly. Een ander hoogtepunt is John Lithgow geeft een van zijn beste schurkenoptredens als Ailes.

Het meisje met de draaktattoo (2011)

De originele Zweedse versie van Het meisje met de drakentattoo is op zichzelf al indrukwekkend, maar de remake van David Fincher leverde een verbazingwekkende prestatie door net zo goed te zijn als het origineel. De film, met Daniel Craig en Rooney Mara in de hoofdrollen, volgt een journalist en een hacker die de lang geleden verdwijning van een jonge vrouw uit een rijke familie onderzoeken.

Dat denkt men misschien niet Het meisje met de drakentattoo zou er veel mee gemeen hebben Ze zei, maar ze delen aangrijpende thema's van aanranding, waarbij Mara's Lizbeth wraak neemt op haar sadistische, door de staat aangestelde voogd. Bovendien is Craigs Nykvist een realistische weergave van journalisten, passend bij Larssons eigen geschiedenis in het vak.

De insider (1999)

van Michael Mann De ingewijde is gebaseerd op het verhaal Jeffrey Wigand, een klokkenluider die misdrijven in de tabaksindustrie aan het licht bracht. Vaak beschouwd als een van de beste films van Mann, de film was geen financieel succes, maar kreeg lovende kritieken en hielp Russell Crowe's status als een veelgevraagd leidende man te versterken.

Leuk vinden Ze zei, De ingewijde's real-life gebeurtenissen zijn belangrijk om de wereld bergen van wangedrag te laten zien door machtige mensen die jarenlang in staat waren gesteld. De tabaksindustrie was decennialang politiek machtig en deed er veel moeite voor mensen zoals Wigard het zwijgen opleggen, vergelijkbaar met hoe Weinstein actrices die probeerden te ontmaskeren op de zwarte lijst zou zetten hem.

Netwerk (1976)

Wanneer een ouder wordende nieuwslezer live op tv instort, zien zijn bazen torenhoge kijkcijfers en realiseren ze zich dat zijn uitbarstingen het worstelende netwerk kunnen redden. Zo begint Netwerk, een veelgeprezen satire over media-exces die de eerste postume acteer-Oscar opleverde voor Peter Finch als de iconische Howard Beale.

Netwerk is zeker meer duister komisch dan de terecht bloedserieuze Ze zei, maar het illustreert effectief hoe de druk van roem en de eisen van leidinggevenden iemands leven kunnen verwoesten. Hoe stimulerend de tirades van Beale ook zijn, zijn langdurige zenuwinzinking is uiterst tragisch, net als de manier waarop iedereen meedogenloos zijn toestand uitbuit.

De Post (2017)

Een terugkeer naar films zoals Alle mannen van de president, De post vertelt het verhaal van De Washington Post's publicatie van de Pentagon-papieren, wat de decennialange betrokkenheid van de Amerikaanse regering in Vietnam bewees. Geregisseerd door Steven Spielberg en met een met sterren bezaaide cast, werd de film alom geprezen om zijn uitvoeringen en gepassioneerde verdediging van de journalistiek in een tijd van 'nepnieuws'.

Gelijkwaardig aan Alle mannen van de president, De post portretteert de ongeziene Richard Nixon als de ultieme antagonist en zelfs een oproep naar de Na's latere ontdekking van de Watergate-inbraak. De film ging ook in première slechts enkele maanden nadat het Weinstein-schandaal uitbrak, waardoor het nog meer urgentie kreeg als een verhaal over hardwerkende muckrakers die de samenleving een dienst bewijzen.

Schijnwerper (2015)

Schijnwerper wordt vaak niet alleen beschouwd als een van de beste films over journalistiek, maar ook als een van de beste gebaseerd op een waargebeurd verhaal in het algemeen (althans volgens Reddit). Het won niet alleen de Academy Award voor Beste Film, maar kreeg ook positieve beoordelingen van het Vaticaan voor "[uiting] aan de schok en diepe pijn van de gelovigen" na de onthullingen van de doofpotaffaire door de katholieke kerk van het seksueel misbruik van kinderen door talloze priesters (via Wekelijks amusement).

De schandalen die in beeld worden gebracht Schijnwerper waren in veel opzichten net zo gruwelijk als de misdaden van Harvey Weinstein, met als extra schok dat de overlevenden zo jong waren. Maar de film is ook fundamenteel hoopvol en laat zien dat de waarheid naar boven komt wanneer mensen vastbesloten zijn om die te vinden.

Stand van zaken (2009)

De 21e eeuw heeft veel geprezen politieke thrillers gezien, maar een van de meer onderschatte is Stand van zaken, gebaseerd op de gelijknamige Britse serie. Met Russell Crowe als journalist Cal McAffrey in de hoofdrol, volgt de plot Cal terwijl hij de mysterieuze dood van de minnares van congreslid Stephen Collins (Ben Affleck) onderzoekt.

Terwijl Stand van zaken er wordt tegenwoordig niet veel over gesproken, het is de moeite waard om op zoek te gaan naar zijn slimme schrijven en uitstekende cast, vooral Crowe en Helen Mirren. Het is ook de moeite waard om te bekijken voor fans van Ze zei omdat het een verhaal is over hoe journalistiek, politiek en de waarheid elkaar kruisen en vaak met elkaar in conflict zijn.

Dierenriem (2007)

Net als Harvey Weinstein eind jaren 2010, fascineerde en beangstigde de Zodiac Killer eind jaren '60/begin jaren '70 mensen in het hele land. van David Fincher Dierenriem neemt de echte, mislukte jacht op de beruchte seriemoordenaar en maakt een meeslepend drama dat het onbehagen van die tijd perfect weergeeft.

Van de angstaanjagende moordscène op het meer, Dierenriem laat de spanning nooit los, zeker niet tijdens de lange stukken waarin niemand om het leven komt en de kijker wacht op de volgende tragedie. Enkele van de griezeligste delen komen nadat de moorden zijn gestopt en Robert Graysmith (Jake Gyllenhaal) volkomen gebroken is door zijn obsessie met de zaak.

Richard Jewel (2019)

Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een bewaker die hielp bij het verijdelen van een bomaanslag op de Olympische Spelen van 1996, waarna hij werd beschuldigd van de misdaad. Richard Juwel is een effectief drama dat laat zien hoe heldendom soms een ondankbare klus kan zijn. Ondanks dat de film aan de kassa flopte, was de film een ​​hit bij critici en verdiende hij zelfs een plek op de top 10-lijst van de National Board of Review 2019 (via Deadline).

Richard Juwel werkt als een metgezel stuk aan Ze zei vanwege hun verschillen, waarbij de eerste zich richt op wanneer de journalistiek fout gaat. Hoewel de weergave van Kathy Scruggs alom werd bekritiseerd als een demonisering, is het nog steeds waardevol leer hoe Jewell op de rails kon worden gezet met behulp van een pers die wanhopig op zoek was naar een sappige verhaal.