Is bijna beroemd gebaseerd op een waargebeurd verhaal?

Met zo'n uniek plot gebaseerd op realisme, is het niet verwonderlijk dat er vragen zijn geweest over de vraag of Bijna Beroemd is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De film speelt zich af te midden van toerende rockbands uit de jaren zeventig en gaat over een aspirant-muziekjournalist die de kans krijgt om met de band Stillwater een levensveranderende reis te maken. Maar terwijl hij nieuwe kennissen maakt en zijn eigen tienerangst doormaakt, fungeert het komische drama met muziekthema ook als een typisch coming-of-age-verhaal. William's observaties richten zich niet alleen op de roekeloze en excentrieke muzikanten, maar ook op de liefdesbelangen van de bandleden, diehard fans en andere muziekjournalisten.

Schrijver-regisseur Cameron Crowe geeft prioriteit aan zijn wereldopbouw tot zo'n gedetailleerd niveau dat meeste van de Bijna Beroemd vorm spelen personages met een meerlagige oorsprong. Met

Bijna beroemd is semi-autobiografisch over Cameron Crowe's eigen tienerjaren

Afgezien van de creatieve vrijheden, het algemene uitgangspunt van Bijna Beroemd lijkt de tienerjaren van de schrijver en regisseur te weerspiegelen. Zo een van de beste films van Cameron Crowe is ook zijn meest persoonlijke. Net als Patrick was zelfs Crowe dat Rollende steens jongste medewerker ooit toen hij bands interviewde en rapporten schreef voor het tijdschrift nadat hij was afgestudeerd aan de middelbare school (via Rollende steen). Hoewel de hoofdrolspeler van Patrick Fugit William heet, zijn zijn professionele ambities en liefde voor muziek gebaseerd op een jongere Crowe.

Stillwater was gebaseerd op veel bands uit de jaren 70

De langharige en besnorde look waarmee veel leden van Stillwater worden gezien, doen denken aan de mode en het uiterlijk van veel rocksterren uit de jaren 70. Zelfs zonder afbeeldingen van echte muzikanten, Bijna Beroemd zorgt ervoor dat Stillwater dient als een samengestelde mix van vele bands die Crowe zelf eerder had geïnterviewd, zoals The Allman Brothers Band, Eagles, Lynrd Skynrd en Led Zeppelin. Russell Hammond van Billy Crudup komt bijvoorbeeld over als een kopie van Dickey Betts, de leadgitarist van de band. Hammond die "I'm a golden god" roept, kan zelfs verwijzen naar een berucht incident waarbij Led Zeppelin-gitarist Robert Plant hetzelfde citaat uitsprak op een "Riot House"-balkon.

Interessant is dat er een echte band is met de naam Stillwater, maar deze heeft geen creatieve inspiratie voor de fictieve Stillwater in de vrijwel "plotloze" film. Er is niet veel bekend over de echte band, maar gitarist Bobby Golden onthulde dat wel in een interview met Weg naar Jacksonville dat de producenten contact met hen hebben opgenomen om wettelijke toestemming te vragen voor het gebruik van hun naam. Hoewel de advocaat van Stillwater aanraadde om de creatieve licentie gratis te verlenen, geeft Golden toe dat hij en zijn bandleden wat geld hebben verdiend aan de deal. Dat is echter waar de echte betrokkenheid van Stillwater eindigt, aangezien de filmversie van Stillwater doet denken aan meer bekende rockgroepen.

Penny Lane werd geïnspireerd door drie vrouwen

Penny Lane onderscheidt zich van de rest van de personages en heeft een interessante en raadselachtige aanwezigheid in het verhaal (en wordt gespeeld door Kate Hudson binnen Bijna Beroemd). Zoals Penny zelf beweert, ziet ze zichzelf en haar vrienden meer als 'bandhulpjes' in de zin dat ze meer van touren met de bands houdt vanwege de muzikale ervaring dan tijd doorbrengen met de rocksterren. Een van de drie echte inspiratiebronnen voor het personage was Bebe Buell, een bekende zangeres en model voor haar associatie met rocksterren zoals Aerosmith-frontman Steve Tyler in veel publiciteit relaties. Verschillende mediakanalen, zoals Rollende steen zelf, hebben deze bewering sindsdien ondersteund.

Het personage dankt haar naam ook aan "Pennie" Lane Trumbull, met een profiel met de titel "Will The Real Penny Lane Please Stand Up" op Oregon Muzieknieuwsmeer licht werpen. Zelfs Bijna Beroemd geprobeerd te recreëren haar leven in haar jaren '20, is ze erin geslaagd om weg te blijven van het publieke oog en is ze bijna het spul geworden van legendes in de geschiedenis van de rockmuziek. Het is echter onzeker of Crowe tijdens zijn tienerjaren daadwerkelijk bevriend raakte met een iconische en toch raadselachtige persoonlijkheid. Trumbull was een Amerikaanse socialite die zich in de jaren 70 bij verschillende rockbands aansloot en zelfs een collectief had met collega-groupies genaamd The Flying Garter Girls.

Dit staat echter in contrast met de legendarische groupie-schrijfster Pamela Des Barres, die publiekelijk haar gemengde reacties heeft geuit op Bijna Beroemd meerdere keren. In een interview voor Gier in 2020 onthulde Des Barres hoe Hudsons personage en de analogie met 'pleisters' haar teleurgesteld achterlieten. Een van deBijna Beroemd offertes die huurvrij wonen zegt Penny: "Ik zeg het altijd tegen de meisjes, neem het nooit serieus". Maar Des Barres kan er nauwelijks tegen Bijna Beroemd serieus, want ze vindt dat Penny Lane in de film niet alleen zichzelf bezit, maar ook groupiedom. Ze ging verder met het documenteren van haar ervaringen als groupie in het boek Ik hoor bij de band.

De andere muziekjournalisten waren ook echt

De muziekjournalisten in William's leven zijn even belangrijk als de muzikanten met wie hij in aanraking komt. Een hoofdfiguur is de. Rollende steen redacteur Ben Fong-Torres die William inhuurt om op Stillwater te schrijven. De andere is Lester Bangs, een van de toekomstige Oscarwinnaars De beste uitvoeringen van Philip Seymour Hoffman. Bangs dient meer als een mentorfiguur voor de held, een associatie die is ontleend aan Crowe's echte leven, aangezien de schrijver een nauwe correspondentie met Bangs had. Beschouwd als een leidende stem in rockkritiek, stond Bangs bekend om zijn Rollende steen En Creem stukken die zijn kijk op muziek vermengden met verwijzingen naar literatuur en filosofie. Tegen het einde van Bijna Beroemd, Bangs is te horen terwijl hij met William aan de telefoon praat en de jonge schrijver adviseert om eerlijk en onbarmhartig te zijn in zijn schrijven, zelfs als de bandleden bevriend met hem zijn. Dit is een weerspiegeling van de feitelijke schrijfstijl van Bangs die zo nodig aanvallend kan zijn. Een van zijn meest beruchte recensies was op het debuutalbum van Black Sabbath, waarop hij de Britse rockgroep reduceerde tot imitaties van de band Cream. Evenzo, het coming-of-age-meesterwerk ook nauwkeurig toont Ben Fong-Torres, een Rollende steen redacteur die Crowe wel inhuurde om bands te interviewen. Fong-Torres zelf profileerde zich als geprezen zoals Ray Charles, Paul McCartney en anderen.