Babylon: de echte betekenis achter de titel van Damien Chazelle

De titel van de nieuwste release van Damien Chazelle, Babylon, brengt de diepere betekenis en het perspectief van de film op de filmindustrie onder de aandacht. Met een all-star cast, waaronder Margot Robbie, Brad Pitt en Diego Calva, volgt het drie uur durende epos een verscheidenheid aan artiesten als ze proberen door de decadente wereld van het Hollywood van de jaren twintig te navigeren en succes te behalen in een tijd van grote verandering voor de industrie. Wat meer is, na het succes van Chazelle's andere films, waaronder Zweepslag En La La Land, Babylon is een van de meest verwachte releases van dit jaar geweest.

De film biedt gemengde berichten over de aard van Hollywood - een plek die zowel onsterfelijke sterren voor alle leeftijden voortbrengt als diezelfde sterren uit elkaar scheurt - overeenkomend met Babylon's verdeeldheid vroege reacties

. Het is zeker waar dat het publiek verdeeld was over de film, en niet alleen vanwege de lange speelduur. Sommige kijkers vonden de film een ​​puinhoop - inconsistent en overdreven chaotisch - terwijl anderen dezelfde aspecten opzettelijk en attent vonden. Als je echter door de puinhoop kijkt, kun je een mogelijk antwoord vinden dat verborgen zit in de titel van de film en de symboliek waarnaar het verwijst.

Hoe Babylon aansluit op de Bijbel

De stad waaruit Babylon trekt zijn naam was de hoofdstad van het oude Babylonische rijk in Mesopotamië. In het bijbelboek Genesis wordt daar de beroemde Toren van Babel gebouwd. Vanaf deze plek verstrooit God de mensen over de aarde en verwart hun taal. Babylon heeft associaties met het Hebreeuwse woord Balal, wat verwarren door vermenging betekent. In de loop van de tijd is Babylon een symbool geworden van een goddeloze stad, die van God is gevallen.

Hoewel Babylon is niet gebaseerd op een waargebeurd verhaalspeelt de context van de geschiedenis - zowel van Hollywood als van deze oude stad - een belangrijke rol bij het creëren van de betekenis van de film. In het laatste boek van de Bijbel, het boek Openbaring, wordt Babylon een expliciet symbool van onheil en voor velen kan het worden gezien als een dysfemisme voor het Romeinse Rijk. En toch, ondanks al deze dingen, had de echte stad Babylon een onmetelijke culturele impact op de oude wereld. Kortom, zowel Babylon als Hollywood, althans in deze metaforische zin, moeten worden beschouwd als plaatsen die zowel de hoogste hoogten als de laagste dieptepunten oproepen - extreme overdaad en onvermijdelijke ondergang.

Waarom Hollywood het Babylon van Damien Chazelle is

Ongetwijfeld, Babylon is duidelijk dat Hollywood is wat men een stad van zonde zou kunnen noemen. De film probeert in zijn onderzoek naar de geschiedenis van Hollywood een ongeëvenaarde energie en intensiteit te creëren. Het verhaal is gevuld, en eerlijk gezegd gecentreerd rond, de losbandigheid, feesten en overdaad die te vinden zijn in de filmindustrie van de stad. De rol van Margot Robbie in Babylon bevat talloze momenten van drugsgebruik en toegeeflijk gedrag.

Wat maakt echter Babylons boodschap des te interessanter is de constante eerbied voor filmmaken te midden van de chaos. Op meerdere punten in de film beweert het personage van Brad Pitt hartstochtelijk dat de films "hoge kunst." Alle centrale personages van de film lijken dringend te erkennen dat ze deel uitmaken van iets dat groter is dan zijzelf, iets belangrijks.

Babylon speelt zich af in een periode van grote veranderingen voor de filmindustrie: de overgang van stomme film naar geluid of 'talkies'. Veel van de personages in hun poging om de Hollywood-ladder te beklimmen, worden geconfronteerd met zowel een stijging als een val. De oude garde van Hollywood wordt vervangen door nieuw talent en de hele machine draait zorgeloos door. Men herinnert zich de Toren van Babel - mensen die betrokken waren bij de bouw van een enorm project voordat ze eruit werden geworpen, verdwaald en verward.

Wat de titel van Babylon zegt over de filmindustrie

Het einde van Babylon geeft een van de grootste aanwijzingen over de betekenis van de film in dit opzicht. In deze scène, jaren na zijn vertrek uit de schijnbare niet-aflatende chaos van de filmindustrie (de opkomst en ondergang), gaat het personage van Diego Calva, Manny, in zijn eentje naar een bioscoop en dommelt in. Hij wordt wakker door het geluid van dialogen die dat beweren De jazzzanger, de eerste foto met geluid, is het "probleem" met dingen.

Op een emotioneel moment denkt Manny na over het grotere plaatje van zijn plek in het maken van films - de constante dood en wedergeboorte van de filmindustrie. De scène bevat een razendsnelle montage van abstracte kleuren en iconische films die helemaal tot aan die van James Cameron reiken Avatar. Uiteindelijk blijft Manny in louterende tranen achter.

Bijna elke grote Damien Chazelle-film heeft op de een of andere manier verband gehouden met een discussie over de kunsten in het algemeen. In een interview merkte Chazelle op waarom hij dat belangrijk vond Babylon beide zijn "meedogenloos en mooi." De filmindustrie (en misschien zelfs de greep van het kapitalisme in ruimere zin) zoals gezien in dit licht door het verhaal is groter dan wij allemaal, magnifiek, en toch zal het je nog steeds kauwen en uitspugen zonder erbij na te denken, wat de volgende generatie artiesten en publiek gelijk. Babylons energie en gecodeerde symboliek bieden een chaotische, leuke en tot nadenken stemmende kijk op de genialiteit en horror van de Hollywood-wereld.