Blonde regisseur reageert hardvochtig op reacties op Marilyn Monroe-film

click fraud protection

De blonde regisseur Andrew Dominik reageert op de terugslag die zijn film over Marilyn Monroe opleverde en verdedigde de film op fervente wijze.

BlondRegisseur Andrew Dominik geeft een antwoord op de reacties op de Marilyn Monroe-film. In plaats van weer een biopic te zijn over het leven van icoon Marilyn Monroe (ook bekend als Norma Jeane Mortensen), Blond is gebaseerd op de gelijknamige roman van Joyce Carol Oates, die een gefictionaliseerde kijk geeft op het verhaal van Monroe. Voor de release, Blond zorgde al voor controverse vanwege de NC-17-rating en het accent van ster Ana de Armas, waarvan sommigen vonden dat het niet overeenkwam met dat van Monroe. Toen het eenmaal op Netflix debuteerde, Blond werd door velen het onderwerp van kritiek, waarbij critici bezwaar maakten tegen de lange speelduur, het toegeeflijke en uitbuitende portret van Monroe en de holle repetitieve aard van de film.

Tijdens een gesprek met De Hollywood-verslaggever, Dominik begon over de terugslag die de film heeft gekregen sinds de release, en verklaarde dat dit zo is

onmogelijk voor zijn film om Monroe uit te buiten"omdat ze dood is." De regisseur sprak zijn gevoel uit "zeer tevreden" Dat Blonde "verontwaardigd zoveel mensen" omdat hij gelooft dat Amerikaanse films steeds populairder worden "conservatiever", ze vergelijken met verhaaltjes voor het slapengaan. Dominik ging verder met te zeggen "Ik wil geen verhaaltjes voor het slapengaan maken" door zijn visie voor de controversiële film uit te leggen. Bekijk hieronder wat de regisseur te zeggen had over het onderwerp:

"Nu leven we in een tijd waarin het belangrijk is om vrouwen te presenteren als empowered, en ze willen Marilyn Monroe opnieuw uitvinden als een empowered vrouw. Dat is wat ze willen zien. En als je ze dat niet laat zien, maakt dat ze van streek... Wat best vreemd is, want ze is dood. De film maakt op de een of andere manier geen verschil. Wat ze echt bedoelen, is dat de film hun herinnering aan haar uitbuitte, hun beeld van haar, wat eerlijk genoeg is. Maar dat is het hele idee van de film. Het probeert de iconografie van haar leven te nemen en in dienst te stellen van iets anders, het probeert dingen te nemen waarmee je vertrouwd bent, en de betekenis binnenstebuiten te keren. Maar dat is wat ze niet willen zien.”

Waarom de reactie van Dominik het punt van de critici van Blonde mist

Dominiks implicatie dat Monroe geen "sterke vrouw," evenals zijn ongevoeligheid bij het spreken over het gebruik van de "iconografie" van een beroemdheid die is overleden om een ​​bepaalde artistieke visie te verwezenlijken, bewijzen dat de regisseur het niet echt begrijpt de wortel van de terugslag naar Blond, of dat het hem misschien niets kan schelen. Terwijl de vrijheden dat Blond genomen met de realiteit waren te wijten aan het feit dat de film de gefictionaliseerde roman aanpaste in plaats van als een biopic te staan, de film's vereenvoudiging van Monroe uit de roman tot een hol en eendimensionaal voertuig voor een boodschap is de moeite waard bekritiseren. Dominik's afwijzing van die terechte kritiek laat zien dat hij, zoals Blond zelf, is meer geïnteresseerd in het idee van Monroe dan in haar menselijkheid.

Niet elk aspect van Blond zorgde voor verdeeldheid, waarbij de Armas 'vertolking van de starlet een van de meest geprezen aspecten van de film werd. Recensenten wezen erop de Armas' vermogen om Monroe's aan te scherpen emotionele waarheid en brengen leven en empathie in de vele holle momenten en situaties waarin Monroe in de loop van de film wordt gedwongen. In de eerdere opmerkingen van de Armas over Blond, ze uitte haar afschuw over het idee dat haar naaktscènes in de film viraal gingen, waarmee ze haar wens aangaf om Monroe's geheugen te bewaren in plaats van haar terug te brengen tot een idee.

Tot eer van Dominik, de veelgeprezen en vooruitstrevende auteur van Blond bood veel lof voor de verfilming, het noemen "een briljant werk van filmische kunst." Bovendien is controverse geen inherent signaal dat een werk problematisch is, en is het vaak, zoals Dominik opmerkt, een teken dat kunst het beoogde effect heeft en dat er over wordt gesproken. Intentie is echter alles, vooral als het gaat om het ontginnen van het verhaal van een echt persoon, levend of dood, voor eigen gewin, en Dominik's reactie op de terugslag Blond gegenereerd geeft aan dat hij niet bereid is om op een zinvol niveau met de kritiek om te gaan.

Bron: THR