Waarom Marlowe's Rotten Tomatoes-score zo laag is (is het zo erg?)

Ondanks dat indie-auteur Neil Jordan samenwerkt met Liam Neeson en een all-star cast, Marloweheeft een verrassend lage Rotten Tomatoes-score, maar dat hoeft geen indicatie te zijn dat de film slecht is. Momenteel heeft de neo-noir een score van 26% van critici en 48% van het publiek, wat verschrikkelijk is gezien de prestigieuze namen die eraan verbonden zijn. De film volgt Raymond Chandler's beroemde literaire detective Philip Marlowe (Neeson) terwijl hij probeert de gewetenloze ex-geliefde van een rijke erfgename (Diane Kruger), een zaak die hem diep in de louche onderbuik van Hollywood's glamoureuze Golden Leeftijd.

Marlowe heeft veel van de kenmerkende componenten van een klassieke film noir, met excentrieke schurken, femme fatales en een gevoel van moreel verval in de gemene straten van Los Angeles. In de afgelopen 80 jaar,

Philip Marlowe is gespeeld door verschillende acteurs in bewerkingen van Chandler's misdaadromans, maar Marlowe is geïnspireerd op het recentere boek "The Black-Eyed Blonde" van John Banville en de veranderingen die Marlowe tot een modernere onderzoeker maken kan de interpretatie van fans van de hardgekookte privédetective hebben belemmerd, vaak geassocieerd met een snel pratende, wereldmoe anti held.

Marlowe herhaalt klassieke film noir-tropen, maar mist een meeslepend verhaal

Ondanks dat het stevig geworteld is in de jaren '30 en tekenen vertoont van een klassieke film noir, Marlowe mist een meeslepend verhaal. Volgens criticus A.A. stom, Marlowe "mist de ingewikkeldheid van Chandlers beste mysteries, dat gevoel hulpeloos in een labyrint van samengestelde onthullingen te worden getrokken." (via Kroniek), wat sterk impliceert dat er geen gevoel is voor deze elementen in van Marlowe verhaal. Er zijn bepaalde kenmerken die maken film noir-films onmiddellijk herkenbaar, zoals een verontrustend gevoel van paranoia en spanning die toeneemt met elke wending in het mysterie dat dit Marlowe-mysterie mist.

Terwijl de zoektocht naar Nico Peterson doorgaat, zou Marlowe een zenuwslopend gevoel moeten hebben dat ze in de gaten wordt gehouden gevolgd, vooral door entiteiten die in de schaduw willen blijven terwijl ze hem gebruiken om Nico voor te vinden zich. Tegen de tijd dat Nico's zus kort na een ontmoeting met Marlowe wordt vermoord, zou de spanning bijna ondraaglijk moeten zijn, aangezien het publiek met ingehouden adem wacht om te zien wie de volgende is. Helaas is het verhaal niet zo dynamisch of meeslepend genoeg om zijn intriges geloofwaardig te maken, en het botst zonder een gevoel van urgentie.

Werkt de klassieke film noir-stijl nog steeds?

Terwijl De slagman was zeer succesvol in het opnemen van noir-elementen, de meer klassieke film noir Nachtmerrie Alley geflopt, pleit voor van Marlowe conventionele benadering van het genre moeilijk te verkopen. Criticus James Berardinelli is wat vriendelijker tegenover de uitvoering van Neeson en denkt dat ook wel Marlowe doet zijn hoofdpersoon niet echt een slechte dienst, dat doet het ook niet "het personage opnieuw uitvinden voor een nieuw tijdperk en het bijbehorende publiek." (via Reel-weergaven) maar Jake Coyle vindt het hele verhaal "omhuld met een sterke geur van mottenballen, voelt aan als een oud krijtstreeppak dat zonder aanwijsbare reden uit de kast is gehaald." (via Geassocieerde Pers).

Neo-noir films zoals Se7en En Aandenken lijken de juiste mix van spanning en intriges te vinden, terwijl ze het genre fris houden met moderne gevoeligheden. Ook al is het gebaseerd op een recente roman die Philip Marlowe een waardige update probeert te geven, deze Marlowe-bewerking worstelt om iets nieuws over te brengen om het bestaan ​​​​ervan te rechtvaardigen. Het kan even duren voordat Marlowe Nico's verdwijning heeft opgelost, maar het is geen mysterie waarom de platte revisionist een klassiek personage aanneemt, samen met het slechte tempo, waar Marlowe mislukt.