10 Colin Farrell-films om te bekijken voor de Banshees van Inisherin

Met de vierde film van Martin McDonagh, De Banshees van Inisherin, die op 28 oktober uitkomt, krijgt het publiek eindelijk weer een samenwerking tussen McDonagh en Colin Farrell te zien. Farrell herenigen met In Brugge co-ster, Brendan Gleeson, volgt de film twee vrienden die in een impasse terechtkomen wanneer een van hen plotseling besluit de vriendschap te beëindigen. Deze beslissing, hoewel ogenschijnlijk klein, heeft uiteindelijk gevaarlijke gevolgen voor hen beiden.

Met een geweldige ondersteunende cast, waaronder Barry Keoghan en Kerry Condon, De Banshees van Inisherin wordt een fantastische film, maar welke films van Colin Farrell moeten fans ter voorbereiding bekijken?

Verschrikkelijke bazen (2011)

Met een cast van grote namen, Verschrikkelijke bazen is een ranzige komedie. Zoals de titel suggereert, volgt de film een ​​reeks "verschrikkelijke" bazen en hun geminachte werknemers, die besluiten het enige te doen wat ze nodig achten: hen vermoorden.

Colin Farrell schittert als een van de titulaire bazen, en het is een van de vele rollen waarin hij een vreselijk kapsel draagt, wat zorgt voor een gedenkwaardig personage. Met een hele reeks schokkende scènes en schokkende lachmomenten is het een geweldig horloge.

Telefooncel (2002)

Een nagelbijter van een thriller, Telefooncel neemt een uitgangspunt, plaatst het (meestal) op één locatie en voert de spanning op. De film volgt Stu Shepherd, een publicist die vast komt te zitten in een telefooncel en onder schot wordt gehouden. Er ontstaat een sadistisch kat-en-muisspel.

Colin Farrell schittert als Stu, en hij doet geweldig werk om het publiek voor zijn personage te laten voelen, ondanks het feit dat hij geen goed mens is. Ook al is hij beperkt tot een ruimte die claustrofobie zal veroorzaken, Farrell vindt nog steeds manieren om de setting interessant te maken - een bewijs van zijn vaardigheden als acteur.

Na Yang (2022)

Na Yang wordt geregisseerd door Kogonada, en dat is het ook een van de beste sciencefictionfilms van 2022. Het speelt zich af in een niet al te verre toekomst en volgt een familie die wordt geconfronteerd met vragen over liefde, verbondenheid en verlies wanneer een A.I. helper gaat kapot.

Farrell schittert als Jake, de patriarch van de familie, en levert een fenomenaal ingetogen optreden, passend bij de rustige scifi-wereld van Na Yang. Ondanks het langzame tempo van het verhaal, slaagt Farrell erin om de zaken goed op gang te houden, en zijn dynamiek met co-ster Jodie Turner-Smith is fascinerend.

De nieuwe wereld (2005)

Geregisseerd door de iconoclastische Terrence Malick, De nieuwe Wereld is een episch historisch stuk dat zich afspeelt tijdens de Engelse verkenning van Virginia. De film volgt een groep ontdekkingsreizigers terwijl ze nieuwe gebieden "ontdekken", terwijl ze veel vrijheden bieden als het gaat om historische nauwkeurigheid en het leven van Pocahontas.

Farrell schittert als Captain Smith en levert een zelfverzekerde hoofdrol onder een cast van veteranen, waaronder Christian Plummer en Christian Bale. Hoewel de films van Malick een wazige kwaliteit hebben, houdt Farrell het stuk gefocust. Met een overweldigende visuele stijl en adembenemende vergezichten, wanneer de problematische benadering wordt genegeerd, De nieuwe Wereld is een allesverslindende filmische ervaring.

Minderheidsrapport (2002)

Een onderschatte klassieker van Steven Spielberg,Minderheidsverslag is een dystopische en (enigszins) profetische ontleding van recht en orde. De film speelt zich af in een toekomst waarin misdaden kunnen worden voorspeld, en dus moet een 'Pre-Crime'-agent (Tom Cruise) op de vlucht slaan als hem wordt verteld dat hij een moord zal plegen.

Farrell verschijnt als Danny Witwer, de hoofdagent die belast is met het vastleggen van Tom Cruise's John Anderton, en hun kat-en-muisspel zorgt voor verslavend kijkplezier. Minderheidsverslag is een prachtige scifi-film, boordevol spannende actiescènes en een sombere maar unieke weergave van de toekomst, beïnvloed door mensen als Orwell en Huxley.

De kreeft (2015)

Yorgos Lanthimos' De kreeft is een echt origineel stukje filmmaken en toont Farrell's toewijding aan films als kunst. De film speelt zich af in een dystopische toekomst, waarin volwassenen 45 dagen de tijd krijgen om een ​​romantische partner te vinden, anders worden ze getransformeerd in een dier.

Een briljant surrealistische film, De kreeft is een bijtende satire over de maatschappelijke druk die op ons allemaal wordt uitgeoefend, vooral de behoefte om romantische banden aan te gaan. Farrell's uitgestreken optreden in de hoofdrol is gewoon perfectie, en het leidde tot een tweede samenwerking met de regisseur. Hoewel het waarschijnlijk niet voor iedereen is weggelegd, is het een must-watch voor cinefielen.

De Batman (2022)

Met in de hoofdrol Robert Pattinson als Batman, De slagman is een van de beste superheldenfilms van de afgelopen jaren. De film volgt een beginnende Batman, die nog maar net naam aan het maken is, terwijl hij zijn grootste uitdaging tot nu toe tegenkomt: The Riddler.

Farrell verschijnt als The Penguin, in een ietwat korte maar waanzinnig gedenkwaardige uitvoering. Hij is beslist onherkenbaar onder een dik pak en een enorme hoeveelheid make-up, maar hij is nog steeds in staat om de smerige vibes van The Penguin over te brengen, vooral door zijn gezichtsuitdrukkingen. Hij waggelt zelfs, wat zorgt voor een lachwekkend moment.

Zeven psychopaten (2012)

Farrell's tweede samenwerking met Martin McDonagh, Zeven psychopaten is een inktzwarte komedie over, nou ja, zeven psychopaten. De film volgt een worstelende scenarioschrijver die in de criminele onderwereld van L.A. wordt geduwd nadat zijn vriend de Shih Tzu van een gangster heeft gestolen.

Met een belachelijk uitgangspunt en een belachelijke cast is Farrell het ietwat normale middelpunt van de film. Zijn karakter, in het diepe gegooid in een wereld die hij niet begrijpt, kan amper omgaan met wat er op zijn pad komt, en dat zorgt voor hilarische kijkcijfers. Alle schrijvers zullen zich ongetwijfeld verhouden tot de frustraties van het personage.

Het doden van een heilig hert (2017)

De eerder genoemde tweede samenwerking tussen Farrell en Lanthimos, Het doden van een heilig hert is echt angstaanjagend. De film volgt een hartchirurg die verantwoordelijk is voor de dood van een patiënt en zijn relatie met de zoon van de patiënt, een jongen die niet is wat hij lijkt.

Farrell brengt opnieuw een verontrustende energie in de rol, nooit helemaal menselijk, maar het is moeilijk te zeggen hoe precies. Zijn dynamiek met zijn familie is vreemd en onnatuurlijk, en zijn relatie met de zoon van de patiënt is ronduit fascinerend. De film is de hele tijd verontrustend, maar de climax is een van de engste sequenties in de filmgeschiedenis.

In Brugge (2008)

Het eerste project voor Farrell en McDonagh, In Brugge is een zeer vloekende en zeer Ierse donkere komedie, en het is veel complexer dan het recht heeft om te zijn. De film volgt twee huurmoordenaars, Ray en Ken, terwijl ze in Brugge wachten op instructies van hun baas, Harry.

Farrell schittert als Ray en zijn optreden is absoluut onberispelijk. Vol schuldgevoelens vanwege een mislukte missie, is hij een gewonde man die de schoonheid van Brugge afwijst omdat hij zo neerslachtig is. Het is misschien wel zijn beste uitvoering, en de film, met zijn zijsplitsende komedie en diepgaande overpeinzingen over leven en dood, is misschien wel zijn beste.