Kentucky Route Zero Review: een mijlpaal in het vertellen van videogames
Kentucky Route Nul heeft zijn einde bereikt, en het heeft lang geduurd. De eerste act van de game werd in 2013 uitgebracht, waarbij ontwikkelaar Cardboard Computer gestaag nieuwe afleveringen en nevencontent uitbracht om het surrealistische verhaal uit te breiden. De laatste handeling is eindelijk hier, samenvallend met een volledige release van de titel voor thuisconsoles.
Het belangrijkste uitgangspunt van Kentucky Route Nul lijkt eenvoudig genoeg. Conway is een chauffeur voor een antiekwinkel en probeert te bezorgen op het mysterieuze adres van 5 Dogwood Drive. Het bereiken van Dogwood Drive is moeilijker dan het lijkt, en om daar te komen moet Conway de Zero vinden - een onbekende route waar niets is wat het lijkt.
Kentucky Route Nul neemt de vorm aan van een klassiek avonturenspel, maar dat doet de titel geen recht. De game is minder gericht op puzzels en meer op interacties tussen personages, aangezien de speler de spiegel van Kentucky verkent die Cardboard Computer heeft gemaakt. De nul is gelijke delen de abstracte Americana van
Ondanks zijn ongelijksoortige karakter, is er een samenhang in de gameplay, art direction en soundtrack. Kentucky Route Nul neemt een veelhoekige benadering, maar zonder de schokkende beweging die vaak met die esthetiek gepaard gaat. In plaats daarvan is het spel vloeiend, surrealistisch en briljant. Ondertussen gaat de mix van folk en ambient-elektronica op de soundtrack prachtig samen met de toon van het hele stuk.
In plaats van alleen eenvoudige bewegingen en het verzamelen van items, Kentucky Route Nul's controlemethoden breiden verder uit dan de point-and-click-wortels. Dialoog is een belangrijk aandachtspunt omdat de personages van het spel hun geschiedenis en dromen delen, maar via deze monteur Kentucky Route Nul breidt zich uit naar andere elementen. Het houdt de speler ook niet vast aan één gezichtspunt, alsof de speler de controle begint te krijgen over Conway zullen ze afdwalen tussen de verschillende acteurs van het spel binnen elke act, en soms binnen een enkele gesprek.
Het perfecte voorbeeld van deze afstandelijke benadering van gebruikerscontrole komt in de derde akte. De speler arriveert bij een duikbar met de mechanische muzikanten Junebug en Johnny, en krijgt de controle over de tekst van het nummer dat het paar uitvoert. De lyrische keuzes maken geen verschil voor de plot, en dit zet de toon voor Kentucky Route Nul algemeen: er zijn hier geen binaire opties, alleen keuzes die moeten worden gemaakt om een weg vooruit te vinden. En de resultaten zijn prachtig.
Dit vat samen hoe Kentucky Route Nul werken. Controle en agenda-setting voelen niet hetzelfde aan als in andere games van dit soort, zoals: Telltale's verschillende avonturenspellen. In Kentucky Route Nul de speler staat bijna buiten de reis van zijn kerncast, in plaats van de directe controle over de personages te hebben.
Dit geldt met name in de nieuwe, laatste handeling van het spel. De speler bestuurt een kat die luistert naar de gesprekken van de cast terwijl ze de acties van de finale voltooien, maar dit einde voelt nooit minder dwingend dan wat eerder is gekomen. In feite kan de speler op een krachtige manier getuige zijn van het hoogtepunt van deze hypnotische reis.
Tussen de ware daden van Kentucky Route Nul, Karton Computer experimenten nog verder. Deze pauzes werken heel anders dan het hoofdspel, waarbij ze zich splitsen van de kerncast om de speler in plaats daarvan te belasten met taken zoals het gebruik van een hulplijn voor de Nachtval-achtig Bureau of Secret Tourism, zittend als acteur in een toneelstuk, of het runnen van een gemeenschapstelevisiestation. Deze intermezzo's bieden allemaal meer context aan de vreemde wereld van de Zero.
De beste manier om het te begrijpen Kentucky Route Nul is door zijn karakters. Conway pikt onderweg andere zielen op terwijl hij probeert zijn bevalling te doen, allemaal verlangend naar iets meer dan hun huidige leven, en op zoek naar waarheid of vooruitgang. Inbegrepen in deze zijn de eerder genoemde Junebug en Johnny, Ezra het verloren kind, en tv-technicus Shannon Marquez.
Deze groepsleden zijn geesten en spreken onderweg met geesten. Kentucky Route Nul onthult een ontbonden gemeenschap die haar hoogtepunt al lang voorbij is, maar haar leden vinden nog steeds vrede in wat overblijft. Het is een verhaal van overleven en proberen een thuis te vinden, evenals de botsing tussen vrijheid en de overheersing van de Consolidated Power Company.
Deze anti-bedrijfsboodschap is een van de krachtigste van het spel. Kentucky Route Nul neemt een kritische lens naar het gemak waarmee mensen troost kunnen vinden binnen de structuur die een groot bedrijf kan bieden, om ondersteuning te krijgen om te overleven en een definitie van hun leven. De game onderzoekt wat er gebeurt als dat bedrijf de belangen van zijn werknemers niet langer in het achterhoofd houdt, omdat het uiteindelijk de verantwoordelijkheid overneemt om een bevolking en haar behoeften te ondersteunen.
De setting van de game is er een van ruïne. Het verlaten van Kentucky en de Zero door de Consolidated Power Company heeft geleid tot uitsterven; verwoeste steden, gesloten winkels, failliete bedrijven en verlaten mijnen als gevolg van plichtsverzuim van het bedrijf in kwestie. Er is geen enkele schurk in Kentucky Route Nul. In plaats daarvan is het de stille, gezichtsloze vorm van dit monopolie, een bedrijf dat deze samenleving heeft getransformeerd om aan zijn eigen behoeften te voldoen en vervolgens alles heeft weggenomen.
Dit wordt de grootste botsing binnen Kentucky Route Nul. Neem je de verleidelijke positie van een vaste rol in voor veiligheid, en de schulden die daarbij horen, of wacht je op iets meer? En als je je verzet, blijf je dan van onderneming naar onderneming drijven, of bouw je een huis op een plek die werkt en hoop je dat het standhoudt? Het is niet alleen een bespreking van de American Dream, maar meer van onze plaats in de samenleving als geheel, en waar onze persoonlijke idealen ons naartoe kunnen leiden wanneer invloeden van buitenaf niet aan ons te wijten zijn.
Het zijn deze vragen die ons Kentucky Route Nulmeest memorabele momenten. Het drijvende restaurant gerund door Sam en Ida, die de diepten verkennen op zoek naar nieuwe ingrediënten. De bars van The Lower Depths en The Rum Colony, die momenten van rust bieden terwijl ze hun eigen falen afweren. De stad zonder wegen van Kentucky Route Nul's laatste daad, en de bitterzoete conclusie die het biedt.
Kentucky Route Nul is geen spel voor iedereen, en als kunstwerk is het bizar en geeft het geen duidelijke antwoorden. Het hoeft echter niet, en in plaats daarvan geeft het zijn personages de ruimte om te ademen en zijn thema's naar voren te schuiven op een manier die maar weinig games hebben kunnen beheren. Kentucky Route Nul heeft een finale die het wachten waard is, en een compleet pakket dat staat als een van de meest interessante videogames ooit gemaakt.
Kentucky Route Nul is nu uit voor pc, PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een PS4-downloadcode.
Onze beoordeling:
5 van de 5 (meesterwerk)
Hoe de scène met postcredits van Venom 2 werd verklaard door Marvel Head
Over de auteur