Nope van Jordan Peele is wat de Alien Sequels hadden moeten zijn

De briljante nieuwe horror van Jordan Peele Nee geleverd op thema's die Ridley Scott's Buitenaards wezensequels gemist. Misschien wel de ware tegenstander van de Buitenaards wezen saga is het Weyland-Yutani-bedrijf, eigenaar van het Nostromo-mijnschip en een kwaadaardige kracht in de hele franchise. In de loop van de jaren negentig Buitenaards wezen films brengt Weyland-Yutani herhaaldelijk mensenlevens in gevaar om de Xenomorphs te verzamelen en te bestuderen, met het oog op het omzetten ervan in lucratieve biologische wapens. De dwaasheid om te proberen deze ongelooflijk gevaarlijke wezens te gebruiken voor winst is een terugkerend thema in de franchise en iets dat Peele's film Nee ook adressen.

Nee, die al gunstige vergelijkingen heeft getrokken met andere beroemde UFO-films zoals Tekens, volgt twee broers en zussen die een Californische Hollywood-paardenboerderij runnen die een UFO op hun land ontdekken en proberen deze op film vast te leggen. Ze ontdekken dat de UFO, in plaats van een ruimteschip, een angstaanjagend roofdier is, dat ze Jean Jacket noemen, dat hun paarden heeft opgezogen en verslonden. Beide

Buitenaards wezen En Nee afwijken van andere beroemde space invader-films zoals Tekens, Oorlog van de werelden, En Onafhankelijkheidsdag, in die zin dat hun titulaire buitenaardse wezens geen gevoel op menselijk niveau bezitten en worden gedreven door het basisinstinct om te voeden en zich voort te planten. De laatste hiervan is ingebakken in het agressief seksuele ontwerp van de borst barst in Buitenaards wezen. Beide filmmonsters zijn eng omdat ze inspelen op onze oerangst om opgejaagd te worden. De Xenomorphs en Jean Jacket, de eerste verwant aan een sluipwesp die eieren legt in rupsen en de laatste tot een hongerige inktvis die krabben opslurpt en de schelpen uitbraakt, rent op basisverlangen en kan niet worden beredeneerd met.

De films delen ook een waarschuwende boodschap over de risico's van het manipuleren van gevaarlijke dieren voor winst. Nog, Nee benadert dit op een manier die de Buitenaards wezen saga nooit gedaan, met een thema dat zou hebben gezorgd voor een fascinerende toevoeging aan de Buitenaards wezen franchise. Zoals de Weyland-Yutani Corporation, enkele menselijke karakters in Nee kan de potentiële winst die het buitenaardse wezen vertegenwoordigt niet weerstaan. In plaats van te proberen de alien in een wapen te veranderen, Nee misleide karakters probeer het dier in amusement te veranderen. Met name Jupe, een naburige eigenaar van een pretpark, probeert Jean Jacket een paard te voeren voor een menigte. Dit leidt ertoe dat hij en zijn hele ongelukkige publiek, in de meest aangrijpende scène van de film, worden opgezogen door de alien en levend worden verteerd. Door aan te sluiten bij dit thema, de Buitenaards wezen saga had een nieuwe verhaalrichting kunnen verkennen en tegelijkertijd trouw kunnen blijven aan de boodschap van het origineel.

Alien & Nope delen een waarschuwend bericht

Hoewel Buitenaards wezen En Nee beide waarschuwen voor de gevaren van het exploiteren van gevaarlijke dieren voor winst, de Buitenaards wezen saga is beperkt in de manier waarop het voorstelt hoe mensen zouden kunnen profiteren van Xenomorphs. Als je je voorstelde hoe hebzucht mensen ertoe zou kunnen aanzetten om Xenomorphs voor spektakel te gebruiken, had dit een fascinerend en verontrustend vervolg kunnen opleveren. Een film die dit idee onderzoekt, hoeft de film niet te volgen vreselijke Spielberg Buitenaardse wezens idee dat Xenomorphs verkeerd worden begrepen. Integendeel, het zou zich kunnen concentreren rond een personage in de zwaar verzelfstandigde wereld van Buitenaards wezen naïef proberen de dodelijke wezens te gebruiken voor sport, amusement of showbusiness. Een uitbraak bij een onverstandige, Jurassic Park-stijl buitenaardse dierentuin, of misschien een Rennende man-Een spelshow in stijl met Xenomorph-gevechten had voor een interessante verandering van tempo kunnen zorgen.

Nee heeft tot nadenken stemmende vergelijkingen gemaakt met real-life voorbeelden van menselijke uitbuiting van dieren voor amusement, zoals het leven van de orka Tillikum, die betrokken was bij de dood van drie mensen in SeaWorld, en Montecore de witte tijger die zich op beroemde wijze tegen zijn begeleiders Siegfried en Roy. Dit punt naar huis rijden was het doel van de briljante, en misschien raarste subplot erin Nee; Jupe's traumatische oorsprongsverhaal met een chimpansee die schurkenstaten is geworden op de set van de fictieve tv-serie Gordy's huis. De meesterlijke verkenning van deze ideeën, samen met de hartverscheurende horrorscènes, laten zien hoe interessant ze kunnen zijn geweest in de Buitenaards wezen universum, en zou een voorbeeld kunnen zijn voor degenen die in de toekomst in de iconische franchise werken.