Barbarian: 10 meest schokkende momenten

Films zoals die van Zach Cregger Barbaarspelen als een goed geschreven en uitgebreid zomerboek, maar daarom is het een prequel zou niet werken (maar een vervolg wel). De plot is relatief eenvoudig: Tess Marshall (Georgina Campbell, verbluffend in de hoofdrol) huurt een Airbnb. Helaas is het al bezet, en er wordt intensief nagedacht of deze man, Keith (Bill Skarsgård), ook maar enigszins is wie hij lijkt.

Na verloop van tijd worden er grotere geheimen onthuld, geheimen die tientallen jaren teruggaan en veel gezinnen met hartzeer en onbeantwoorde vragen hebben achtergelaten. Barbaar is schokkend omdat het zo subliem is samengesteld door Cregger. Elk moment landt, maar roept meer vragen op dan het beantwoordt. Tegen de tijd dat de aftiteling rolt, weet het publiek alles, maar alles wat ze nu weten is verre van wat ze hadden verwacht.

De Airbnb is bezet

Tess Marshall ontmoet Keith (Bill Skarsgård) op zowat de meest ongemakkelijke manier die je je kunt voorstellen. Ze arriveert op een bijzonder regenachtige avond bij een Airbnb, maar vindt geen sleutel en in eerste instantie niemand thuis.

Maar dan gaat het licht aan en kijkt Marshall naar het huis met een mengeling van hoop en logische schroom. Dan, als de deur opengaat, is daar Skarsgård, vers van het spelen van de droombezwerende horrorschurk Pennywise, de dansende clown. Zijn gezicht is herkenbaar voor zowel horrorfans als het algemene publiek, maar niet op de beste manier, en de film rekent op die associatie.

De slaapkamerdeur van Tess

De beste films zoals Barbaardingen zo lang mogelijk geheim houden. Zelfs tot het laatste frame van Creggers film hangt er een sfeer van onzekerheid. Maar eerst is er een grote misleiding, en rekening houdend met die aantrekkingskracht van het vloerkleed is de scène met de slaapkamerdeur van Tess.

Tess slaapt, zij het wat onrustig. Net buiten de slaapkamerdeur (die Keith haar toestond te nemen) ligt haar tijdelijke kamergenoot te slapen op de bank. Tess hoort haar deur kraken en hij staat wagenwijd open. Natuurlijk gelooft Tess (en het publiek) dat Keith een spelletje speelt, maar zijn oprecht bange reactie als ze hem wakker maakt, is echt schokkend. Het publiek gelooft dat er iets mis is in Denemarken met deze man, niet geholpen door zijn extreme sociale onhandigheid, maar op dit moment lijkt hij ronduit oprecht.

Een waarschuwing van de werkgever

Een groot deel van het verhaal van Tess is een naderend sollicitatiegesprek. Het is een baan die ze nooit zal krijgen, maar niet vanwege een gebrek aan talent. Schokken hoeven niet schurend te zijn, ze kunnen subtiel zijn, en het interview van Tess is subtiel schokkend.

Het gaat duidelijk goed; De camera trekt zich terug achter een glasplaat en laat zien hoe Tess erover kletst met haar interviewer. Daarna staan ​​ze buiten. Tess informeert de vrouw waar haar Airbnb zich bevindt. De blik die over de vrouw valt, is er een van bittere verwarring en dan, met alle ernst van de wereld, zegt ze droogjes hoe Tess zo snel mogelijk zo ver weg moet zien te komen. Het is een waarschuwing die genoeg is zonder details, en het bezorgt de kijker een rilling over de rug.

Een rennende vreemdeling

De eerste keer dat het publiek Andre van Jaymes Butler ontmoet, is hij gewoon een schijnbaar onstabiele dakloze die gillend op Tess af rent. Natuurlijk wendt ze deze schijnbare dreiging af en rent ze het huis binnen. De ogenschijnlijk onstabiele man heeft echter een heel rationeel en eenvoudig verzoek: ga dat huis uit!

Het is een effectieve jump-scare, die op dit punt in de geschiedenis van de horrorfilm al moeilijk genoeg is om uit te voeren. Maar natuurlijk is niets wat het lijkt. De ogenschijnlijk onstabiele, rennende, schreeuwende man is de meest logische kerel van het blok, en het enige waar hij op uit is als hij Tess haast, is haar veiligheid. Maar die informatie wordt natuurlijk pas op tijd onthuld.

De geheime gang

Nadat Tess wordt achtervolgd door Andre, nestelt ze zich in. Ze realiseert zich dat ze naar het toilet moet en gaat op zoek naar toiletpapier. Het streven is zinloos totdat ze haar toevlucht neemt tot de kelder, maar ze vindt veel meer dan wc-papier.

Na aan een tamelijk onschuldig touwtje te hebben getrokken, gaat de stenen muur open. Tess leert dan, via wat creativiteit met een mobieltje en een spiegel, dat het een lange gang is. Ze gaat naar beneden en ontdekt een Murder Room. Het is een walgelijk gezicht met bloed aan de muren en wat lijkt op uitwerpselen en bloed in een emmer. Het is een schokkende nevenschikking van de beoogde vondst van toiletpapier.

De moeder wordt geïntroduceerd

Leuk vinden Glimlach, Barbaar is een van de beste recent uitgebrachte films voor Halloween 2022. Met dat gezegd zijnde, zoals Glimlach, zijn schurk is niet het meest memorabele ter wereld (Waarheid of durven was slechts een inferieure versie van Glimlach). Het ontwerp van de moeder is niet zo ver verwijderd van een nachtmerrieachtig wezen dat is toegesneden op de angst van het slachtoffer. Het.

Maar het verhaal achter The Mother maakt haar boeiend. Ze is geen schurk, ze is een slachtoffer, een van de velen. Zelfs nog, haar introductie houdt in dat ze Keith's schedel tegen de muur slaat totdat het niet echt meer een schedel is.

De Moederkwartieren

De kans bestaat dat voor velen Barbaar zal een... zijn geweldige horrorfilm te eng om twee keer te zien. Het is absoluut ongemakkelijk, en nooit meer dan wanneer de AJ van Justin Long gedwongen wordt te zuigen aan de misvormde, rimpelige, gescheurde borsten van The Mother. Het is veel, en de camera houdt gewoon het beeld vast.

Het duurt echt niet zo lang na de introductie van AJ voordat hij in de modder van de situatie zit. In het begin is hij een beetje een voorzichtig raadsel, iemand die ervan wordt beschuldigd zijn costar seksueel te hebben misbruikt in een sitcom. Toch is er geen concreet bewijs. Wanneer AJ gedwongen wordt te eten van The Mother, heeft het publiek een idee van wie hij is, maar niet de hele waarheid. Als ze de hele waarheid wisten, zou het niet zo erg zijn om hem te zien lijden als op dat moment in de looptijd van de film.

AJ's luchtigheid

AJ is een regelrechte klootzak. Hij is een gebruiker, een wellustig monster, en hij heeft geen flauw idee. Dit wordt getoond via flashback, waar een collega (of vriend) AJ vraagt ​​of de beschuldiging tegen hem waar is. De bezorgdheid groeit als AJ het ontkent.

Maar het is niet zozeer de ontkenning als wel het gebrek aan zekerheid erover. AJ, althans een deel van AJ, weet dat hij onethisch heeft gehandeld, maar hij erkent zijn actie niet, laat staan ​​dat hij eraan werkt om te verbeteren. Hij vertelt zijn collega dat, ja, de vrouw zei "nee", maar het leek niet oprecht.

Zoals The Kool-Aid Man, maar angstaanjagend

Arme André. Een man die ooit begon als een bangmaker, verandert in een persoon van vlees en bloed die bestaat uit niets minder dan altruïsme. Zelfs de tweede keer dat de kijker hem ziet, probeert hij hetzelfde te doen als de eerste keer voor Tess: haar proberen te helpen.

De moeder laat Andre een onterechte prijs betalen voor zijn vriendelijkheid. Net zoals hij zegt dat ze, ondanks dat ze een nachtjager is, nooit zijn verlaten huis nadert, bewijst ze dat hij ongelijk heeft. De moeder barst door de muur, grijpt Andre vast en scheurt hem weg naar zijn ondergang.

AJ laat Tess zijn ware kleuren zien

AZ geeft Barbaar zijn meest monsterlijke moment. De moeder is niet de Barbaar, hij is (net als de maker van The Mother: Frank). Tess is de persoon die terugkeert naar de ingewanden van de hel om een ​​man te redden die ze nog nooit eerder heeft ontmoet. AZ is het tegenovergestelde.

Maar hij is tenminste goed in doen alsof hij een ziel heeft. Dat wil zeggen, totdat de modder de ventilator raakt en ontspanning crunch-tijd wordt. Dan laat hij zijn ware aard zien. De manier waarop hij dit doet: Duw Tess (die hem probeerde te redden en voor haar inspanning werd neergeschoten) van een watertoren haar dood tegemoet, zodat hij zichzelf een kans kan kopen. Gelukkig is het in het laatste frame Tess die wegloopt terwijl AJ met lekkende schedel op het beton ligt.