De favoriete westerns van John Carpenter (en waarom hij er nooit een heeft gemaakt)

Jan Timmerman is een grote fan van westerns en heeft ooit zijn tien favorieten op een rij gezet. Terwijl Carpenter opgroeide met een liefde voor horror en sci-fi, was hij ook een liefhebber van westerns. Meer dan eens beweerde hij dat hij filmmaker was geworden om westerns te regisseren, maar tegen de tijd dat hij in de jaren '70 doorbrak, was het genre zo goed als uitgestorven. In plaats daarvan doordrenkte hij zijn eigen werk met invloeden uit het genre. Aanval op politiebureau 13 opnieuw gemaakt Rio Bravo, in wezen een baanbrekende film voor Carpenter.

Ontsnap uit New York outlaw Snake Plisskin (Kurt Russell) zou thuis zijn in een groot aantal Spaghetti Westerns, terwijl Vampieren En Geesten van Mars zijn "Oaters" in alles behalve naam. Helaas heeft Carpenter zelf nooit een western gemaakt, ondanks zijn liefde voor hen. Hij ontwikkelde tal van scenario's zoals

El Diablo leiden. Dat gebeurde niet omdat het begin jaren '80 te duur werd geacht, maar het werd later door andere filmmakers geproduceerd als tv-film. Hij cirkelde ook Grafsteen en de historische western De bloedige Benders, waarvan de laatste nooit werd geproduceerd.

1. Rio Bravo (1959)

Rio Bravo is een favoriet van Tarantino en vele andere filmmakers, en het is geen wonder dat het de persoonlijke favoriet van Carpenter is. Hij labelde het naar Neon tijdschrift (via reddit) "De beste western ooit gemaakt," en stelt dat het centrale thema gaat over een man - Dean Martin's Dude - die zijn zelfrespect terugwint. Rio Bravo werd geproduceerd als weerlegging van Midden op de dag, waar Wayne en regisseur Howard Hawks een hekel aan hadden. De invloed van Rio Bravo is overal in Carpenter's carrière, van de dialoog tot aan de moraliteit van zijn helden. Carpenter's wereldbeeld als regisseur is een beetje somberder dan dat van Hawks, maar er is een filmische verwantschap tussen hen.

2. Er was eens in het westen (1968)

Het volgende item over de favoriete westerns van John Carpenter is die van Sergio Leone Er was eens een tijd in het Westen. Vaak gezien als Leone's kraaiende prestatie in het genre, noemt Carpenter de film een ​​"meesterwerk" En "de meest mystieke film die ik ooit heb gezien." Ook prijst hij de Sergio Leone-films art direction en het gebruik van ster Charles Bronson's "robuust" gezicht. De film zelf is bezaaid met iconische sequenties en regels, waaronder de beroemde introductie van Bronsons "Harmonica" op een treinstation. Voor fans van het genre, Er was eens een tijd in het Westen - die toekomstige horrormeester Dario Argento mede schreef - is een must-watch.

3. De zoekers (1956)

De zoekers wordt bekeken door Spielberg voordat hij een nieuwe film maakt en het heeft alles geïnspireerd Star Wars naar Slecht breken. Dit door John Ford geleide avontuur is een duistere odyssee waarin John Wayne's verbitterde veteraan uit de burgeroorlog eropuit trekt om zijn ontvoerde nichtje te redden. Timmerman onderstreept het verdriet van Zoekers - wat een van Wayne's eigen favorieten was - en dat hoewel het over de mythe van het Westen gaat, het ook de duisternis en het racisme van die periode onderzoekt. zegt de directeur: "Het heeft zoveel van het Amerikaanse karakter. We zijn een ******* en we verontschuldigen ons er niet voor."

4. Rode Rivier (1948)

Nog een Hawks' western, rode Rivier beschrijft de spanning die ontstaat tussen een meedogenloze veebaron (John Wayne) en zijn bemanning tijdens een veedrijving. rode Rivier wordt door de regisseur als een andere klassieker beschouwd en bevat een van Wayne's meest complexe personages. Carpenter prijst Wayne's werk als de kwaadaardige hoofdrolspeler Dunson, die het leven voor iedereen tot een hel maakt. Carpenter kopieert ook rode Rivier A "Griekse tragedie" van soorten en vergelijkt de slopende veedrijving van het verhaal met het werken aan een film.

5. De wilde bos (1968)

Van Sam Peckinpah De wilde bende is een van de meest nihilistische westerns ooit geproduceerd, en volgt een bende ouder wordende bandieten die beseffen dat het oude westen - en hun manier van leven - snel ten einde loopt. De wilde bende - die Mel Gibson opnieuw zou kunnen maken- het gebruik van geweld en slow motion bracht een revolutie teweeg in het genre, en leek in een vreemde metawending het einde te markeren van de vroegere dominantie van de western. Het is een geweldig stuk werk, en Carpenter ziet het als een "zeer romantische film, "Zelfs als er geen gemeenschappelijke lezing is. De centrale bende mag dan dieven zijn, maar hun loyaliteit aan elkaar is zowat hun enige echte verlossende eigenschap.

6. Postkoets (1939)

van John Ford Postkoets was de film die van Wayne een filmster maakte, na jarenlang tollen op low-budget b-films. Postkoets is meer een ensemble, waar een ongelijksoortige groep personages zich hecht in de titulaire postkoets terwijl ze door gevaarlijk terrein rijden. Hoewel vrij gedateerd voor moderne ogen, Postkoets was niettemin een mijlpaal voor het genre en wordt beschouwd als een keerpunt voor het genre. Timmerman staten van Wayne's eigen favoriete film Postkoets dat het "oubollig, leuk, ouderwets filmmaken." De film is twee keer opnieuw gemaakt; er is een film uit 1966 met Ann-Margret en Bing Crosby in de hoofdrol, en een tv-film uit 1986 met Willie Nelson, Johnny Cash en Kris Kristofferson in de rol van Wayne.

7. Hoe het Westen werd gewonnen (1962)

Hoe het Westen werd gewonnen is een westers epos met een indrukwekkende cast, waaronder Wayne, James Stewart, Gregory Peck en Debbie Reynolds. De film speelt zich af in verschillende decennia, waarbij elk een belangrijk hoofdstuk uit de Amerikaanse geschiedenis behandelt, zoals de burgeroorlog of de aanleg van de spoorwegen. Hoe het Westen werd gewonnen pochte ook drie verschillende filmmakers, waaronder Ford, George Marshall en Henry Hathaway. De film was zowel een commerciële als kritische hit in 1962, aldus Carpenter Hoe het Westen werd gewonnen is een "knaller" en prees de climax van de treinreeks.

8. De naakte uitloper (1953)

Een van de meer obscure uitstapjes op De favoriete film Westerns van John Carpenter lijst is uit 1953 Het naakte spoor, met James Stewart en Janet Leigh (moeder van Halloween ster Jamie Lee Curtis). Het naakte spoor ziet de premiejager van Stewart een gezochte moordenaar (Robert Ryan) achtervolgen, waarbij de film een ​​van de beste van helmer Anthony Mann is. Timmerman beweert Het naakte spoor is een "onvolmaakt" film, maar vindt het geweldig hoe het Stewart - bekend om het spelen van goed verhitte personages - in staat stelt om een ​​"totaal rare, verknipte kerel." Het lijkt ook zijn interesse in antihelden te hebben aangewakkerd; "Helden die slechte mannen spelen - dat is interessant."

9. Noord naar Alaska (1960)

Een andere samenwerking tussen Wayne en Hathaway Noord naar Alaska is meer een komedie. Het verhaal gaat over de goudkoorts in Alaska, maar er zijn ook genoeg romantische capriolen. Noord naar Alaska is iets van een schuldig genoegen voor Halloween filmregisseur Carpenter, die beweert "... geen artistieke reden om dit erin te stoppen" zijn ranglijst. Hij voelt gewoon dat de hele film een ​​"giller" ondanks het feit dat iedereen - inclusief Wayne - "overdrijft." Hij wijst ook op het korte moment dat Wayne zijn toupetje op camera verloor tijdens een vechtscène.

10. Ware Grit (1969)

Echte Grits Rooster Cogburn is misschien wel Wayne's beroemdste personage en de enige die hij meer dan eens speelde. Het leverde de acteur ook zijn enige Academy Award op, met het verhaal dat de alcoholische Amerikaanse maarschalk Cogburn volgt terwijl hij een tienermeisje helpt de moordenaar van haar vader te vinden. De gebroeders Coen Echte Grit remake is misschien wel de superieure versie, maar de aanpassing uit 1969 is nog steeds een van Wayne's beste. Het verdient zijn plek op De favoriete westerns van John Carpenter, die terwijl hij enkele kritiek levert, samenvat met "Je kunt niet anders dan ervan houden."